Gevangen voor Het leven.

Mijn eerste jaar.

Najia is een voorbeeldige student.
Nu mag zij beginnen aan het Sint Agnes college. Haar eerste jaar Aso.

Haar eerste dag brengt haar vader haar naar school. Papa Mohammed was een lieve en zorgzame vader. Hij was trots op zijn dochter en steunde haar. Najia en haar vader begrepen elkaar.
Omstreeks 8uur staan Najia en haar vader al aan de schoolpoort.
Najia neemt afscheid van haar vader " Beslama abi kom je mij straks ophalen om 12uur".
Haar vader gaf haar een kus en stelde haar op haar gemak door te beloven dat hij om 12uur aan de poort zal staan.
Vervolgens begeeft Najia zich naar het schoolplein waar iedereen om 8u30 verwacht werd.

Najia stond zenuwachtig voor zich uit te staren en probeerde te luisteren naar haar nieuwe schoolhoofd. Haar schoolhoofd zou alle namen afroepen en meteen vertellen naar welke klas zij moeten gaan.
Najia kreeg te horen dat zij naar groep 1A moest gaan. En meteen werd zij gevolgd door Brahim.
Brahim is een knappe jonge met nogal opvallende ogen. En hij zat ook in groep 1A.
Najia reageerde nogal verlegen wanneer Brahim aandacht probeerde te zoeken.
"Dus jij bent Najia en zit bij mij in de klas, Of zit ik bij u in de klas". Lachte Brahim.
Najia regeerde heel bot dat ze bij elkaar in de groep zitten en stapte gewoon verder. Ook tijdens een kennismaking ronde in de klas bleef Najia heel verlegen en rustig.
Brahim deed zijn best om het ijs te breken maar te vergeefs.
Plots ging de bel en haaste Najia zich naar de speelplein om even uit te waaien. Najia wou gewoon gerust gelaten worden en met niemamd praten.

Brahim zette zich naast Najia op een bank.
"Waarom kom je nu naast me zitten".
Wel ik zie hier niet veel marokkanen rondlopen, en heb niet veel zin om met die Belgen te praten lachte Brahim.
Najia begon zijn gevoel voor humor te aprecieren en moest Brahim gelijk geven. In haar groep waren zij de enige marokkanen.
Najia en Brahim leerde kennis met elkaar maken en deelden wat informatie uit. Zo weten zij al vanwaar zij afkomstig zijn. Brahim komt uit Al houceima en Najia uit Tetouan.
En in belgie wonen zij blijkbaar ook niet ver van elkaar.
Najia woont in Borgerhout en Brahim afkomstig van kiel.
Ook in de klas gaan Najia en Brahim naast elkaar gaan zitten om hun dag leuk af te sluiten.
Brahim maakte stiekem grappen over alle leerkrachten en klasgenoten. Najia probeerde haar lach in te houden maar dat lukte niet altijd.

Plots ging de schoolbel. Het was al 12uur.
Najia en Brahim verlaten het leslokaal en nemen afschied.
"Thnx bro, echt grappig vandaag".
Brahim maakte nog een grapje, dat Najia zeker optijd moet zijn morgen. En dat ze onze marokkaanse gewoontes niet mogen misbruiken.
Najia lachte het weg en vertelde dat haar vader haar komt halen en dat hij ook zal brengen. Dus zal ze zeker optijd zijn.

Najia verlaat het schoolgebouw en begint meteen te stralen als zij haar vader ziet.
"Heb u gemist abi".
Zo groet Najia haar vader en stapte in de auto.
Onderweg naar huis verteld Najia aan haar vader alles over haar eerste schooldag. Zij vertelde zelfs over Brahim. Haar vader was blij dat haar eerste schooldag goed verlopen was. Hij zei altijd. "Een goeie start is half gewonnen".

Thuis aangekomen ontvangt Najia een sms bericht.
"Hier heb je mijn nummer en tot morgen Brahim uw klas maatje".