SHY TYPE AKO. Wala Kang PAKE

Shy #7

Hinding-hindi ko makakalimutan ang araw na ito.

Akalain mo nga naman..

Dalawang beses akong napahiya.

Una yung nakapasok ako dun sa room ng grade 7.

Na hindi ko rin makakalimutan sa lahat.

Pero alam nyo ba kung ano yung nangyari dun sa pangalawang beses?

Gosh!!

Hinding-hindi ko din makaka-limutan ang pangyayaring yun! huhu

Ganto kasi nangyari.

Nung dumating yung first sub. teacher namin ay inintroduce nya muna yung sarili nya then after nun is kame naman daw yung magpapakilala..

Isa-Isa

So ayun..

Nung nag-simula nang magpakilala yung nasa first row ay nag-simula na ding  manginig ang tuhod ko.

Hindi ko kasi alam yung sasabihin ko syaka Oral com. kasi yung subject , so malamang English dapat yung gagamitin mong word kapag magpapa-kilala ka.

Eh hindi pa naman din ako kagalingan sa pagsasalita ng english syaka mas sanay akong gamitin ang word na tagalog nuh!.

And medyo nai-insecure din ako kasi grabe! ang gagaling nila mag-english dude!.

Pinoy nga ba talaga sila?

Kasi wow lang talaga!.

At nasasabi ko rin palagi sa isipan ko nun is "Paano kaya kung ako na?"

Kaya hindi ko na alam yung gagawin ko nun simula nung pausod na ng pausod yung tumatayo para ipakilala yung self nila.

Hindi ko nga alam kung ilang tusok ng ballpen yung natusok ko sa notebook ko eh

Kaka-iba kasi yung pakiramdam kapag tumayo ka na

Yung feeling na Makikita mo yung nakaka-ilang na tingin ng mga kaklase mo sayo.

Syempre hindi mo alam kung may matatawa o makikinig and syempre  baka mapansin nila yung grammar mong mali-mali.

at yun nga..

Bigla-bigla nalang ako nagulat kasi hindi ko alam na ako na pala yung sunod.

Bat  parang ang bilis?

Yan yung tanong ko sa isipan ko.

Yun pala

Tapos nang magpakilala yung lahat ng naka-upo sa row 4 at dun ko lang din napansin na ako lang pala yung natatanging naka-upo sa row 5.

And yun..

Nag-earthquake shock nanaman ang buong katawan ko.

Nanginginig ang braso at tuhod ko nung tumayo ako kaya dinahan-dahan ko lang ang pagtayo

Napa-kusap ang mga mata ko nang mapukaw ko ang atensyon ng mga kaklase ko sakin at nung ibubuka ko palang sana yung bibig ko.

Alam nyo kung ano yung sinabi ng english teacher namin?.

"Can you make your voice , louder pls.."

Shetlacks!

Syempre nanginig na ang panga ko.

Panay ang kaliwat-kanan ng tingin ko sa mga kaklase ko ng dahil sa reaksyon nila.

So ayun sinubukan ko ng magsalita.

"Ah-I-Im Pa-Park-k----".

Napatigil ako ng bigla lumapit sakin yung sub. teacher namin na si Ms. Barcelo na para bang ini-intindi nya yung sinabi ko.

"Louder your voice pls.."Ika nya.

Ano bang gusto nya? yung tatalsik sya papunta sa white board.

Ganun ba?

Ganun ba kalakas ang gusto nya?.

So ayun.

Nag-try uli ako..

Yung medyo malakas

"I-Im P-Park Sha--Sha".

Nanginginig ang lalamunan ko.

Hindi lang yata lalamunan.

Kung hindi pati na ang buong lamang loob ko.

"Huwag mong lunukin ang sinasabi mo"Sabi nya.

Napayuko ako at huminga ng malalim.

"Im-Pa-Park Shy Sung.."

Tila nagulantang ang lahat ng sinabi ko yun.

Inangat ko ang ulo ko at nakita ko silang nag-bubulungan na may halong pagtataka sa mga muka nila.

Maski na ang sub. Teacher ay mahahalata mo ang gulat sa mga muka nya.

"Are you a korean?."

Namilog ang mata ko ng banggitin nya iyon.

Tumango ako sa kanya at agad na yumuko.

"M-My F-Father-r is a ko-korean.".

Naramdaman ko ang pagtango niya.

Pero Mas Nagulat ako ng may naramdaman akong mainit na tumutulo sa pisngi ko, pababa saking labi.

at dun ko lang napansin na Naluluha na pala ko.

Bakit  biglang ako naiyak?.

"Why are you crying? Is there a problem?."Ika ni Mam Barcelo

Agad kong pinunas ang luha ko gamit ang aking palad at agad na Inilingan sya sa sinabi nya.

Napatango sya.

"If you Have a problem, You Can say it to me..Ilabas mo yan..Lalo mo lang pahihirapan ang sarili mo kapag hinayaan mo lang yan sa puso mo.."

Namilog ang mata ko ng sinabi nya iyon.

Tinanguan ko sya at pagkatapos nun ay bumalik na sya sa harapan upang Simulan na ang lesson na ibibigay niya Sa Amin.

Habang Pa-Lipas ng pa-Lipas ang oras ay Wala akong ibang  ginawa kung hindi tumunganga at isulat ang lahat ng Sinu-Sulat sa board.

At Habang Pa-Palit ng Pa-Palit ang bawat Subject ay sya namang Pa-Ulit-Ulit ng Pagpa-pa kilala ng mga sarili namin.

Hindi ko na din Inulit ang Tungkol dun sa Topic ng Papa ko at ang tanging sinasabi ko lamang ay ang pangalan ko at dun lang mapa-pansin ng sub. teacher na Half-Korean ako.

Halos lutang ang isip ko sa buong klase sa araw na ito.

Dahil ini-isip ko ang dahilan ng pag-luha ko sa oras nung Oral com.

At alam ko yung Ini-isip nyo kung alin dun yung nakaka-hiyang part.

Syempre yung Umiyak ako.

Nakaka-Hiya Kaya yung bigla-bigla ka nalang na-iiyak sa harapan ng maraming tao.