The Forbidden Affair (SSB#4)

Chapter 6

Chapter 6 "First"

He's beyond broken. That's how I see him right now.

He's been calling me about my ate's schedule. I even promised Raeb to help him plan for his proposal and then this happens.

I didn't see an image of him being so vulnerable, it's just now. At hindi ko 'yon matanggap. He made an effort at lahat 'yon ay binalewala lang ng ate dahil sa isang rason na kahit minsan hindi ko pag-aaksayahan ng panahon. Come on, it is her life. None of us has the right to take away that privilege from her. She can decide what ever she wants because it is her life! Bakit ba gustong-gusto niyang magpaapekto sa sinasabi ng iba?

Ano ngayon kung umo-o siya kay Peyn? She can just say no to that-- hell of a marriage sa kung sino man 'yang nirereto sa kanya! We're living in a modern day already this is not just some crap pre-historic era na may pareto reto pang nalalaman. It's her choice that matters bakit ba napahirap intindihin ng bagay na 'yon para sa kanilang lahat?

The whole place was so peaceful. Tanging pagbagsak ng alon ang naririnig mo at ang inuming patuloy na nailalagay sa baso. Ang hampas ng hangin ay kasing tindi ng sakit na nararamdaman niya.

Hinayaan kong lamunin ng buhangin ang mga paa ko habang naglalakad papunta sa kinaroroonan niya. After she ditch him ay mabilis na akong pumunta rito. I want to be with her pero hindi ko maalis ang inis sa sistema ko. How can she do it? She loves him pero bakit parang hindi ganun ang nakikita ko?

Umupo ako sa harapan niya. Parehas kaming nasa dulo at hindi ko inaasahan na para akong hangin na kahit siya'y hindi napapansin ang presensiya ko. He's quietly pouring the wine on his glass and immediately downed it. Seeing him like this is so different.

Nasasaktan ako para sa kanila. Nasasaktan ako dahil wala akong magawa para matulungan siyang dalhin kung ano man ang sakit na meron siya sa ngayon. Na meron sila ng ate ngayon.

I even help with this plan. Iyong pag set-up, I even gave him my suggestion. Kinuha ko rin ang schedule ng ate sa isang buwan, higit sa hinihingi niya. Pero lahat nawalan ng saysay.

The whole place seems romantic, iyon ay kung kami. There are these little bulbs around. Petals scattered and marble-like coins that keeps giving different waves of light. May mga ornaments din na nakalatag sa iba't-ibang pwesto. Hindi kalayuan ay ang lamesa at kapansinpansin na hindi nagalaw ang mga pagkain doon.

This resort is private. At hindi na ako nagtataka na walang tao maliban sa aming dalawa, siya na tahimik na umiinom at ako na tahimik na nakikiramay sa kanya.

I never dare talk. I stayed quiet at pinagmamasdan lang siya. Parang pinipiga ang dibdib ko sa katahimikan niya. Hindi ko man siya ganun nakakausap pero alam ko, napapansin ko, na hindi siya ganito katahimik. The two bottles of liquor didn't satisfy him. Tumayo siya para maghanap ng panibago. Mabilis ko siyang pinuntahan at doon ay inalalayan but he just pushed my hand away. I was glued. Hindi ko inaasahan 'yon. I thought after helping him out about this plan ay mas magiging maayos na ang trato niya sa akin. Not cold, just a little casual.

Now I simply hate walking with my sandals. Naiipon doon ang mga buhangin kaya mas mabigat buhatin sa tuwing ilalakad.

Mabilis kong hinawakan ang bote ng panibagong alak ng iinumin niya na sana.

"Stop it." Mahinhin sa sabi ko. I don't want him to get mad. That's  the least thing I want to happen.

"Get off--" he gave me that stern look-- that if I won't do what he asked ay kaya niya akong saktan.

Hindi ko magawang labanan iyon. Natatakot ako, hindi para sa sarili ko kung hindi para sa kanya. He's not the Peyn I knew before at ayaw kong madungisan ang kamay niya dala ng galit niya.