The new boy

Κεφάλαιο 4

Με ξύπνησε το σπαστικό ξυπνητήρι μου. Έλα όμως που δεν ήθελα να πάω σχολείο για μην δω τον Άρη! Θα πάρω την Μελίτα και θα της πω πως είμαι άρρωστη για να μην καταλάβει τίποτα. "Έλα Μελίτα, επειδή έχω λίγο πυρετό δεν θα έρθω σχολείο. Πέρασε το απόγευμα από το σπίτι να τα πούμε!" της είπα και απενεργοποίησα το κινητό μου. Ο μπαμπάς δεν ήταν εδώ οπότε δεν χρειαζόταν να μάθει κάτι. Έτσι έπεσα ξανά για ύπνο.

Τον ύπνο μου τον ξύπνησε το κουδούνι της πόρτας μου. "Μα είπα στην Μελίτα να περάσει το απόγευμα. Ποιος είναι;" σκέφτηκα και πήγα να ανοίξω. Γαμώτο. Τι κάνει εδώ ο Άρης; "Άρη γιατί δεν είσαι σχολείο;" είπα εκνευρισμένη. "Εσύ για δεν είσαι;" με ρωτάει. "Εμμμ βαριόμουνα να πάω και είπα πως είμαι άρρωστη. Πλιζ μην πεις τίποτα. Εσύ τι κάνεις εδώ;" περιμένοντας την απάντησή του. "Ήθελα να σε δω μέρα τα χθεσινά. Δε σε βρήκα σχολείο και σκέφτηκα ότι θα είσαι σπίτι σου." Τα καταπράσινα μάτια του είχαν μείνει να με κοιτάζουν με τα ξανθιά μαλλιά του να πέφτουν στο μέτωπο του. Είναι κούκλος δε λέω! "Δεν πρόκειται να μου δημιουργήσεις συναισθήματα. Άλλος μου αρέσει." του είπα κι έκλεισα την πόρτα. Εκείνος όμως με πρόλαβε και την κράτησε ανοιχτή. "Ποιος μωρέ; Ο Νίκος; Αυτός παίζει να γουστάρει την Άννα. Είδες πως την κοιτάει;" μου είπε και άρχισα να κλαίω..... "αλήθεια; Στο είπε ο ίδιος; Γαμώτο. Και νόμιζε ότι...." είπα κλαίγοντας. "Βρε χαζό στο είπα. Εγώ εδώ είμαι για εσενα." Μου είπε και ένιωσα τα χείλη του πολύ κοντά. Και ναι φιληθηκαμε. Δεν το σταμάτησα το φιλί. Το είχα ανάγκη. Είναι ο μόνος που εμπιστεύομαι από αγόρι πλέον. Τώρα το τι θα κάνω με τον Νίκο άλλο θέμα.

"Δεν σταμάτησες το φιλί. Σου άρεσε;" μου είπε χαμογελώντας. "Απλά το είχα ανάγκη, για αυτό! Του είπα και του έκανα νόημα πως ήταν η ώρα να φυγει. Είχε και σχολείο. Όχι ότι εγώ δεν είχα.

"Πώς τα έκανες έτσι ρε Κρίστι; Τελικά ποιος σου αρέσει; Δηλαδή υπάρχει περίπτωση να μου αρέσει και ο Άρης; Το αγόρι της ΚΟΛΛΗΤΗΣ ΜΟΥ!!! Πως το έκανα αυτό; Πάει τέλος. Δεν θα ξαναγίνει. Απλά φίλοι και βοηθοί. Απλά ξέρει για εμένα και τον Νίκο. Πρέπει να το πω στην Μελίτα. Όχι για τον Άρη και το φιλί, αλλά για τον Νίκο. Και εσύ ρε Άρη εγώ σου αρεσω ή η Μελίτα; Δεν θα μου δημιουργήσεις συναισθήματα, στο είπα. Δεν προκειται! Γαμώτο Άρη! " Έτσι σταμάτησαν οι σκέψεις μου....

Πήγα κάτι να φάω. Ότι είχε στο ψυγείο το ξέσκισα.

Το απόγευμα όταν η Κρίστι περίμενε την Μελίτα....
"Που είναι τόση ώρα;" σκέφτηκα και άνοιξα το κινητό μου. Παναγία μου! 15 αναπάντητες και 1 μυνημα. Έγινα ξαφνικά τόσο διάσημη; Οι 10 κλήσεις από τον Άρη και οι 5 από την Μελίτα. Το μυνημα της Μελίτας έγραφε: "σορρυ κολλ δεν μπορώ να έρθω,θα πάω στον παππού μου. Αύριο ελα σχολείο!"

Μόνη. Βαριέμαι. Πεινάω. Αποφάσισα τελικά να πάω μια βόλτα. Στο δρόμο συνάντησα τον Νίκο αλλά δεν ήθελα να του μιλήσω μετά από αυτά που μου είπε ο Άρης. Εκείνος με είδε και με χαιρέτησε. Δεν ανταπέδωσα χαιρετισμό και ήρθε προς το μέρος μου.

"Γεια Κρίστι, δεν με είδες που σε χαιρέτησα;" με ρώτησε.
"Τι θες;" απότομα του απάντησα και άρχισα να κάνω γρήγορα βήματα για το σπίτι μου. Ένιωσα κάποιον να με τραβάει από το μπράτσο μου..