I haven't ever really found a place that I call home.
I never stick stond quitte long enough to make it.
I apolagize that once again i'm not in love.
But it's not as if I mind that you heart ain't exactly breaking.
It's juist a though,
Only a thought.
If my life is for rent and I don't learn to buy.
Wel I deserve nothing more than I get 'cause nothing I have I truly mine.
'Eva, asjeblieft, praat met me. Ik ben er toch, praat met me', dringt Wolfs Eva aan. 'Ik vind het gewoon lastig oké', zegt ze dan maar. 'Wat vind je lastig?' 'Gewoon de hele situatie. De relatie tussen ons en nu met Thijmen', zegt ze terwijl ze kijkt naar hun 2 maand oude jongetje dat in haar armen ligt te slapen met een speentje in zijn mond. 'Het is ook niet gemakkelijk, een baby hebben is dat so wie so niet, al helemaal niet als het maar een ongelukje was', vertelt Wolfs. Ongeveer 10 maanden geleden kwamen ze erachter dat Eva zwanger was van Wolfs. Ze hadden daarvoor èèn keer met elkaar het bed gedeeld en dit was het resultaat. Een kindje van hun beide. 'Het is niet dat ik het erg vind hoor Wolfs, sterker nog ik ben echt gek op ons jongetje, maar het gaat allemaal zo snel', vertelt ze. Wolfs die de hele tijd al naast haar zat op de bank slaat nu een arm om haar heen. 'Zeg maar wat je lastig vind, ik luister daarna kijken we of we je beter kunnen laten voelen', moedigt Wolfs haar aan om te laten praten. Sinds Eva zwanger was van Thijmen doet ze raar, afstandelijk. En sinds hun mannetje is geboren is dat niet anders geweest. 'Ik heb nog nooit een plek gehad die ik thuis noemde. De Ponti sinds de laatste maanden pas. En nu wonen we hier, in ons nieuwe huis', vertelt ze. Precies daar zaten ze nu, op hun nieuwe bank in hun nieuwe huis. Wolfs en Eva hadden besloten dat het beter was voor hun ventje om op te groeien in een buurt met kindjes, in een normaal huis. Niet in een kelder met een buurt die ze niet eens kennen. Heel snel is het allemaal gegaan. Eva was nog zwanger en ze verhuisde al naar hun nieuwe huis. Ze moest nog aan alles wennen, dat had Wolfs al wel gemerkt. Maar dat het haar zo hoog zat wist hij niet. 'Heb je er spijt van? Dat we zijn verhuisd?' Vroeg Wolfs. Meteen schud Eva haar hoofd. 'Nee het is beter zo, voor ons allemaal, maar vooral voor Thijmen. Ik moet gewoon nog wennen. En over ons Wolfs', na al die tijd kijkt Eva Wolfs nu pas aan. 'Ik hou van je, dat weet je. Alleen om nu al een relatie te hebben gaat te snel, voor mij', terwijl ze dit zegt begint Thijmen te huilen. Ze stopt zijn speentje in zijn mondje en het jongetje is meteen weer stil. 'Je weet dat ik het liefst een perfect gezin wil, een kind met ouders die een relatie hebben, misschien wel getrouwd zijn. Maar dat gaat voor mij nu te snel', zegt ze hem. 'Ik snap het, en ik heb alle tijd. Weet dat ik op je zal wachten. Tot alles weer rustig is en we van elkaar kunnen genieten. Op een dag vraag ik je ten huwelijk en worden we een prefect gezinnetje. En ik wacht tot die dag', zegt hij waarna hij een kus op haar haar drukt.
