I hate you, I love you,
I hate that I love you.
Don't want to but I can't put nobody else above you.
I hate you, I love you,
I hate that I want you.
You want her, you need her
and I'II never be her.
'Ik haat je Wolfs! Echt ik haat je!' Schreeuwt Eva door de keuken van de Ponti. 'Hoe kon je, ik vertrouwde je. En nu flik je met dit!' Schreeuwt Eva terwijl haar tranen een weg naar beneden volgen. 'Ik kan het niet helpen, die David is niet te vertrouwen', schreeuwt Wolfs boos terug. 'Oww nee, en die Sophia wel van je! Ze probeert ons uit elkaar te drijven Wolfs!' 'Je bent gewoon jaloers, we hebben niks dus ze kan ons ook niet uit elkaar drijven!' Schreeuwt hij terwijl hij zijn handen op de tafel slaat en voorover bukt. 'We hebben dan geen relatie, maar dat wil niet zeggen dat ik niks voor je voel!' Schreeuwt ze. Maar voor dat ze er over had nagedacht zei ze deze woorden al. Wolfs kijkt haar verschrikt aan. 'Ik wist niet dat jij iets voor me voelde, ik dacht dat jij verliefd was op David!' Zegt Wolfs nu wat rustiger. 'Ik vertrouwde die man ik heb hem alles gezegt, ik heb een keer gepraat over mijn gevoelens! Over van alles! En dan ga je me dood leuk vertellen dat hij niet te vertrouwen is! Je bent een klootzak Wolfs! Een klootzak!' Zegt Eva met een gebroken stem. 'Je kan het gewoon niet hebben, dat ik met Spohia in bed heb gelegen je kan het gewoon niet hebben dat ze me heeft gevraagd naar Milaan!' Zegt Wolfs boos. 'nee, inderdaad! Ik wil gewoon niet dat je weg gaat! Je bent mijn best vriend! Ik wil je niet kwijt!' Zegt Eva, ze klinkt gebroken, gevoelig. Ze loopt naar Wolfs toe en gaat tegenover hem staan aan de andere kant van de tafel, op dezelfde manier met haar handen op de tafel en voorover gebukt. 'Ik hou van je Wolfs, maar ik haat het! Ik word altijd verliefd op de verkeerde mannen, mannen die net zoals jij een ander hebben. Ik wil het niet! Ik wil niet verliefd op je zijn terwijl je toch vertrekt met die tuttebel van je! Jij bent degene van wie ik hou, maar je gaat weg! Ik vertrouwde David maar dat was professioneel, ik voel niks voor hem. Ik ben zo veraden Wolfs, nu moet jij ook eerlijk tegen me zijn', zegt Eva terwijl haar tranen een weg naar beneden volgen. 'Ik heb nooit tegen je gelogen en ik zal nu eerlijk tegen je zijn', hij loopt om de tafel. Eva draait zich om naar hem. Ze staan nog minder dan èèn meter bij elkaar vandaan. 'Ik hou van je, maar ik kan, kon het niet. Echt Eva niemand staat boven je, zelfs Sophia niet! Ik hou niet van haar! Ik heb mijn gevoelens voor jou verstopt door met haar naar bed te gaan. Ik wil niet naar Milaan! Ik wil hier blijven, bij de vrouw van wie ik hou. Bij mijn kansen hier bij jou', dit alles zegt Wolfs terwijl hij de tranen van Eva weg blijft vegen. Hun hoofden komen bij elkaar en het duurt dan ook niet lang voordat hun lippen elkaar raken. Lang duurt de zoen, heel lang. Maar voor hun beide niet lang genoeg. Ze stoppen de zoen en kijken elkaar recht in hun ogen. Wanneer Eva zeg: 'Ik haat dat ik mezelf niet meer kan bedwingen omdat ik van je hou, Wolfs!'
