Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°• Bu arada arkadaşlar okul adlı bölümde olan kız Eda değildir.Sadece kıyafet olarak o kıyafetleri giymiştir. Eda 12. Sınıfa gitmektedir. Yaşı ise 19 ' dur . Umut ile Eda aynı sınıfa hatta yan yana oturcak olsalar bile aynı yaşta değildirler. Umut 20 yaşındadır. Umut 20 yaşına gireli 2 ay olmuştur. (Gereksiz bilgi) °•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°
Sabah alarmın iğrenç sesiyle uyandım. Evet kalkma vakti. Elimi yüzümü yıkayıp gardırobumu açtım. Askıda bulunan okul eteği ve bulüzünü giydim.Bu kolejin okul kıyafetleri güzeldi.Koyu gri mini etek ve üstüne de beyaz düz bi bulüz.Tabi yakasıda var bulüzün. Giyinip asansöre bindim. İndim girişteki oturma odasındaki masadaki yerime oturdum.Babam da beni bekliyor gibi gözüküyordu. Günaydın babacığım. dedim . Günaydın prenses. Yaklaşık olarak yirmi beş dakika sürmüştü kahvaltım. Yemeği babamla aynı zamanda bitirip kalktık. Ne kadar dikkat etsem de sandalye cinsimsi koltuk varlığı (nasıl anlatayım bilemedim ) gıcırdamıştı. Bu sese gıcık oluyorum . Neyse çantamı alıp (okul çantası onun fotosunuda koycam ) kapıdan çıktık. Babam kendi arabasına bindi.Bende yan koltuğa oturdum.
Babam:Tatlım sen Umut'un arabasıyla gideceksin bundan sonra okula , bak seni bekliyor.
İşaret parmağı ile arabasının içinde canı sıkılmış bir Umut gösterir.
Ben : Tamam. deyip Umut'un yanındaki koltuğa geçerim.
Arabada hiç konuşmadık. Ben sadece yola ve arabalara bakıyordum. Neyse yolculuk bitti. Kapıyı açıp indim.Onu da bekleyip beraber sınıfa doğru gidiyorduk. Sınıf kapısına geldiğimizde kapıyı açıp içeri geçmemi beklerken ben geçtim ardından o geçip kapıyı kapattı. Sınıfta sadece iki üç sırada çanta vardı.
Eda : Nereye oturalım?
Umut : Orta sıranın en arka sırasının bir önü benim yerim gel oraya geçelim.
Ben : Tamam.
Çantaları koyup kantine gittik. Bir masaya geçip oturduk. İki bardak classic Nescafe aldık daha doğrusu Umut aldı.İçmeye başladık.
Umut : Derse daha çok var.
Ben : Peki .Otururuz o zaman.
Umut : Evet. Oturalım.
Ben:Çok sıkıcı. Kelime türetmece mi oynasak ki?
Umut : Yapma Eda. Bu oyunu en son ilkokulda oynamıştık.
Ben : Nasıl yani ilkokulda arkadaşmıydık?
Umut : Pek öyle söylenemez.Derse yirmi sekiz dk var sanırım anlatabilirim. Bak şimdi biz seninle çocukluk hatta bebeklik arkadaşıyız. Yani biz beraber büyüdük. Annenle annem çok iyi arkadaşlardı . Babanla babam da aynıydı. Beraber oyun oynardık. Sen çok istedin diye hep evcilik oynardık. Diğer yani erkek arkadaşlarım benle dalga geçerlerdi kızla mı oynuyorsun diye ama senle oynamak çok eğlenceliydi . Hatta 5-6 yaşımızdan beri sevgiliydik. Ta ki trafik kazası geçirene kadar.Trafik kazasından sonra hafızanı kaybettin. Beni de hiç hatırlamadın. Sen hastanedeyken hiç yanından ayrılmadım fakat uyanınca beni hatırlamadın hafızanı iyice zorlattırdım ama ne kadar çaba versekte beni hatırlamadın. Bu yüzden de hayatından çıkmak zorunda kaldım. Sonra babanla babamın ortak olacaklarını ve İzmir'e taşınacağınızı öğrendim.Bizde taşındık İzmir'e. Sonrasını zaten sen de biliyorsun.
