STEPCHILD/Üvey Evlat [ChanBaek ]

Part X

Baekhyun sabah ilk gözünü açan idi. Her zaman ki gibi güneş yüzüne değdiği an kirpikleri aralanmış gözlerine gün ışını kabul etmişti.

Bugün güzel bir gün diye geçirdi küçük olan içinden ta ki altında inip kalkan yumuşak şeyin yastığı değilde Chanyeol olduğunu fark edene kadar.

Gözleri korkuyla açılıp yüzüne yakın olan dudakları görünce kanepeden yere düşmüş , masadaki su dolu kap kafasına boşalmıştı. Şimdi yüzü ,elbiseleri tamamen ıslandığı için sudan çıkmış balık gibi görünüyordu.

Ses çıkarmadan yani daha fazla ses çıkarıp Chanyeolu gürültüyle uyandırıp sinirlendirmemek için emekleyerek kanepe ve sehpanın arasında çıktığında parmak uçlarında merdivene doğru yürürken duyduğu kahkahayla bakışlarını nefesini tutarak arkasına çevirdi.

Chanyeolun kafasını koltuğun başından uzatmış alt ve üst dudağını içe çekerek gülmemek için kendini zor tuttuğunu görmesiyle o da içinden yükselen kahkahayı tutamamıştı. İkili bugün uzun zamandan sonra ilk kez eskisi gibi birlikte gülüyordu.Eskiden Baekhyun gülünce Chanyeol de ona eşlik eder gözleri yaşarana kadar birlikte gülerlerdi. Chanyeol kendine itiraf edemese de onun kahkahalarından eve yayılan huzurlu sesi özlemişti.

Neden güldüklerini unutacak derece de gülerlerken Chanyeol onun daha fazla ıslak durmaması için boğazını temizleyerek ciddileşip yukarıyı işaret ettiğinde Baekhyunu aniden korku sarmıştı ve sessizce Chanyeolun ağzından çıkacak cümleyi bekledi.

"Yukarı çık üzerini değiştir Byun daha iyileşmedin, üzerindeki ıslak elbiseleri tekrar hastalanmadan derhal çıkar "demesiyle Baekhyunun ağzında sesli bir şaşkınlık nidası yükselmişti.

"Hadi Baekkie aval aval bakma çabuk giyin ve hemen in kahvaltı yapalım sanırım çok açım "

Baekhyun duyduğu cümlelerin şaşkınlığıyla üst kata çıkarken Chanyeol ifadesizce beli tutulmuş bir şekilde kanepeden kalkıp mutfağa geçtiğinde bir şeyleri atlatmış gibiydi.

Kalbi içindeki nefreti başka yerlerine kaçırmıştı.Kalbinde çok uzaklara...

Baekhyuna kızmamaya karar vermiş nefret gibi kötü duyguları kendinden uzaklaştıracaktı. Bu yapabilecek bir karaktere sahip olduğunu biliyordu. O Chanyeoldu, hayatında neler atlatmıştı hem Baekhyun onu düzelten kadından emanetti.Gözü döndüğü zamanlarda yaptıklarında pişmandı ama zamanı geri alamazdı yani bundan sonra daha iyi olmaya çalışabilirdi.

Kahvaltıya son olarak tabakları indirmesiyle Baekhyunun merdivenlerden her zamanki gibi koşarak indiğini duymasıyla "Yavaş in "diye bağırınca Baekhyun yavaşlamış bir şekilde mutfağa girdiğinde gördüğü masayla şok olmuştu.

''Hyung sen kahvaltı hazırlaya biliyorsun demek, neden bu güne kadar bir kere bile bize hazırlamadın annem... "demesiyle çenesini kapatıp önündeki dolu tabağa didiklemeye başladı.

Chanyeolun kızıp bağıracağını, masayı dağıtacağını düşünüyordu ama bunların hiç biri olmadı.

"Çünkü onu izlemek daha cezbediciydi"diyerek kendi tabağından aldığı lokmayı zorlukla çiğnerken Baekhyun hala kendisine saydırmakla meşguldü. Taki tüm huzurlarını kaçıran zil sessinin evde dalga dalga yayılmasıyla.

Chanyeol hala Baekhyunun hala sessizce kendi kendine konuşmasına yüzünde tebessümle bakarken masadan kalkıp kapıya ilerledi.

Sonunda kapıya ulaşıp açtığında gördüğü yüzle tüm neşesi kaçmıştı.Tam kapıyı geri kapatacakken kapıdaki adamın korumaları bunu engellemişti.

Baekhyun masaya gelmeyen hyungunu merak ederek kalkıp gülümseyerek kapıya gitti.

''Hyung sorun ne? "

Chanyeol duyduğu sesle korkuyla küçük olana döndü.
"Odana git "diye sert bir üslup ile söyleyip küçük olan daha bir şey anlamadan yine onun tarafından çekiştirilmişti ki yine aynı sinir bozucu ses "Sen Baekhyun olmalısın , Chanyeolumuzun üvey oğlu, bu kadar güzel bir erkek beklemiyordum.Ama annende güzel kadındı."derken Chanyeol anlık bir duraksamadan sonra tekrar küçüğün kollunda iz bırakacak şekilde sıkarak onu odasına götürdü.

"Buradan ben çık diyene kadar çıkma,aşağıda kıyamet kopsa da çıkma" diye ikazda bulunduktan sonra kapıyı sertçe çarpıp tüm neşesi ağlamaya dönen küçüğü odada yalnız, bıraktı.

Ay bir rahat gülüşemediler 🤗