STEPCHILD/Üvey Evlat [ChanBaek ]

Part XXIII

Chanyeol yanındaki adama anahtarı ve elindeki dosyaları verip içeri gönderdikten sonra özlem duyduğu ruhun sahibine bir kaç adım atmıştı ki hayal kırıklığı ile bakan bakışları eşliğinde Baekhyunun bir adım geri çekilmesiyle oda durdu.

''Hyung... "Yumuşak ince ses kulaklarına dolarken Chanyeol oksijenle ilk kez tanışan bebeğin ciğerinin yanması gibi bir his içindeydi. Kalbi, ciğeri vücudu her gün sonun da anka kuşu gibi küle dönüp tekrar doğuyordu. Onu her uyandığında yanında göremeyince ,evde dolaşırken şen kahkahalarını duyamayınca, o denizin verdiği huzuru barındıran kokusunu içine çekmedikçe ciğerleri yanıyor nefes almasını zorlaştırıyordu.

-----------

Chanyeol karşısında koca adam olmuş küçüğünü özlemişti ama bunu söyleyemeyecek kadar korkak, hissettirebilecek kadar cesaretliydi.

Sadece yapacaktı hızlı adımlarla ilerleyecek ve hala biraz uzamış olmasına rağmen cılız duran bedeni kollarının arasına çekecekti.İşte bu kadardı.

Ama yaptığı tek şey sadece biraz daha yaklaşıp kokusunu içine çekmek olmuştu..

''Hoş geldin Baekhyun "diye içindeki kıyametlere ters bir rahatlıkla söylediğinde Baekhyun iliklerine kadar hissettiği duygusuzlukla gülümsemeye çalıştı. Kalbi ,ruhu gibi acı çekmeye devam ediyordu.

''Uzun zaman oldu hyung ... nasılsın? "diye sorunca dizlerinin titrediğine emindi.

''İ...yim... Sen nasılsın ?....Ah şey buraya tekrar döneceğini hiç düşünmemiştim?''

''Beni düşünüyor muydun?''

''Ha?''

''Beni... Yok bir şey hyung yakında tekrar gideceğim benim için önemli bir sergi için buradayım. Vakit bulursan gelip görmeni isterim.Belki almak isteyebileceğin bir tablom olur. "diye sorarken sadece evet demesini bekliyordu.

"Bu aralar yoğunum gelebileceğimi sanmıyorum. Şimdi içeri geçmeliyim misafirim var, içeri gelmek ister misin? Belki evi görmek istersin ?"Diye sorarken sesi titriyordu ama küçük olan bunu anlamayacak kadar kendi duygularına kapılmıştı.

''Hayır hyung sizi rahatsız etmek istemem ve sanırım o anıları hatırlamak istemiyorum.Kalbim daha fazla acıyla unuttuklarını hatırlamakla baş edemez."Diye başını yere eğip konuştuğunda Chanyeol kendini durdurma fırsatı bulamadan onu kollarının arasına aldı.

Derince özlediği kokuyu içinde hapsedince kollarından ayırarak bir şey söylemeyip kendini eve attı.

Kapıyı zorlukla kapattıktan sonra sırtını kapıya dayayarak aşağı doğru kaydı. Küçüğü kocaman olmuştu. Hala küçük görünse de zaman onu dahada güzelleştirmişti.Ama gözlerinde ki hüzün hala duruyordu.

Chanyeol de o olmadan zor zamanlar geçirmişti. Çok kez dayanamayıp kendini Londra' da onun okulunda bulurdu.

O göz yaşlarıyla çizimlerini yaparken Chanyeol de dışarıdan göz yaşlarıyla onu izlerdi.

Ama geçen ay ona eziyet çektirmekten vazgeçmişti. Tüm bağını koparmaya çalışmış kendini şirketteki işlere ,toplantılara vermişti.

Ama sergi için önüne konulan dosyayı görünce hiç düşünmeden kabul etmiş ve sponsor olmuştu.

Bu gün sergide onu gülerken görünce bir şeylerin değiştiğini düşünmüştü ama en azından ondan uzak kalabileceğini ama biraz önce tekrar kollarında kaybolmasıyla ne kadar saçmaladığını fark etmişti.

''Lay sonra çalışabilir miyiz "diyerek karşıda ona tuhaf ve acıyarak bakan sekreterini gönderdikten sonra küçüğün odasına gitti.

Onu gönderdikten sonra bir daha kendi yatağında yatmamıştı. Ev iş arasında mekik dokuyup beynini meşgul ederken sadece düşünmek için bu odaya geldiğinde kendine izin veriyordu.Şimdi gibi...

......

''Hyunnn lanet olasıca neredesin?''

''Oteldeyim Luhan ,niye bağırıyorsun?''

''Akşam gelmeyince ne kadar merak ettik haberin var mı geri zekalı? "

''Özür dilerim orada olmak her türlü kalbimi yakıyor ve.... ben onunla karşılaştım Lu...''kelimeler boğazına dizilince tamamlayamadan yatakta ayaklarını kendine çekerek konuşmaya devam etmeye çalıştı.

''Tanrım ne zaman? Nasıl?''

''Karşılaştık işte ve yanında başka biri vardı, bizim evimize rahatlıkla giren biri Lu, bana sadece kısacık bir sarılma verip beni bir başıma bahçede bıraktı. O... O beni unutmuş galiba... Hayır hayır beni gerçekten unutmuş. Ne yapacağım Lu, bu bana gittikçe ağırlaşan, acıdan başka bir şey vermeyen kalbi söküp atarsam geçer mi?Beni tekrar sevdiğini söyler mi ?Tanrım Lu onu o kadar çok özledim ki hiç bir şey söyleyemedim.''

''Ne saçmalıyorsun be kendine gel, belki oda seni karşında gördüğüne şok olmuştur niye ağlıyorsun hemen?Kalk şimdi duş al sergi salonuna gel bu gün sponsorun katılacağı bir konuşma yapman gerekiyor sonra yemek falan yiyeceksiniz. Lan senin programını senden iyi biliyorum .Sehunla bile bu kadar ilgilenmiyorum. Neyse hazır Oh ailesi evde yokken gidip aşk yapım aşkımla kapat şu lanet telefonu Puppy.

Baekhyun onun sinirine burnunu silerek karşılık verdiğinde tabi ki telefon suratına kapanmıştı. 'Şu gizemli sponsorla buluşunca belki biraz normale dönerim 'diyerek banyoya doğru gitti.

AŞKİŞTOM Sliencly 'e benden pek poncikli bir bölüm değil ama önemli olan vermek istediği duygu değil mi yavrum ?