bağıran ablalarının çaresizliğini uykulu gôzlerinle minik bedeninle izlersin korkarsın ne olduğunu anlamassın korkulu gôzlerle sadece bakarsın kulaklarını gôzlerini kapatırsın o iğrenç çığlıklar kulaklarının içinde yankılanır abi yapma der ben daha çok küçüğüm der ayaklarına kapanır yalvarır ama dinlemezler elinden birşey gelmez çünkü küçüksündür hani küçüksünya hani annen baban yokya hani sahipsizsinya biraz büydükten sonra beş dakikalık bir zevk için kullanıp atarlar bir kôşeye bu kızlar ne olacak die düşünmeden sonra o pis gôzlerini bize çevirirler başta bakıp biraz gülümserler sonra ilerde sizlerde bu ablalarınız gibi olucaksınız gôrün ôğrenin tecrübeniz olsun hepinizin sonu bunlar gibi olacak derler küçüksün ne dediklerini ne yaptıklarını tam olarak anlayamıyorsun hepsi yetmezmiş gibi ardından kimseye sôylemeyin derler susmak zorunda kalırsın
Ardına bakmadan çekip giderler ablalarının yanına gidersin ne olduğunu bilmesende bakarsın sadece elinden hiçbirşey gelmez saatlerce sadece ağlamaktan kızarmış hırpalanmış mos mor olan vücuduna bakarsın korkarsın bu yüzden büymek istemessin kaç yaşına gelirsen gel o çığlıklar çaresiz yüzler morarmış bedenleri asla unutamıyacaksın ve en acısı ne biliyormusun hergün bu kâbus dolu şeylerle yeni bir güne başlamak hiçbirşey olmamış gibi davranmak zorundasın
ŞİMDİ OKUDUĞUN
NEDENSİZ KALAN SORULARIMIN CEVABINI VER ANNE
Random3 yaşında iken anne ve babası ayrılan ardından yetimhaneye bırakılan küçük bir kızın hikayesi