Scared to death [COMPLETED]

Chapter: Jacob knew it #10

@ the bar

Masyadong malakas ang sounds dito at napakarami rin tao ang paligid.Theres a lot of colorful lights.

I'm here at the dance floor and the people here are getting wild.Masyadong mainit ang paligid.Kaya bigla nalang hindi ako nakahinga ng maayos.Napansin naman ito ni Jacob kaya nilapitan nya ako.

" Saffy are you okay?" worried nyang pagkasabi.Bakas sa itsura nya ang sincerity at pagaalala ng sobra.

" I'm fi----" I was about to answer his questions when suddenly everythings went black.

I heard my friends and Jacob panicking.

But as I open my eyes,

I saw Jacob,crying.I dont know what happen.

" Jacob are you alright? Where am I?" inosente kong tanong.

Napansin ko kaseng nakahiga ako sa isang kama.

" Dinala ka namin dito sa ospital.Bigla ka nalang kase nahimatay." Cold nyang sabi habang pinapahid ang kanyang luha.

" Dont worry Okay na din naman ako.Pero ikaw, bakit ka umiiyak?" tanong ko sakanya pero iniiwas nya ang tingin nya.

" Saffy please stop pretending I know your not okay." sabi nya na tumingin sakin ng diretso sa mata ko.

Bumilis naman ang kabog ng puso ko pagkasabi nya nito.

" A-ano ba pinagsasabi mo? I'm okay naman ahh.I'm still alive."

" SAFFY KELAN MO BALAK SABIHIN ANG TOTOO?!" Nagulat naman ako sa biglang pagtaas ng tono ng boses nya na agad naman napaatras ako sa kamang hinihigaan ko.Sinuntok nya ng malakas ang sementadong pader na dahilan para dumugo ang kamao nya." Fck!"

"Jacob.." yun nalang nasabi ko at biglang tumulo ang luha ko.

" Ano?! Hanggang iyak ka nalang ba ha?! Sabihin mo ang totoo!"sabi nya habang hinawakan ako sa magkabilang braso.Naramdaman ko din ang sobrang diin ng kanyang pagkakahawak nya saken.Kahit kelan di nya pa ako napagbubuhatan ng kamay at napagtataasan ng boses ngayon lang..

" Anong pinagsasabi mo.. Di ko alam :'(" sabi ko habang umiiyak

"JUST SPILL IT OUT!"

Siguro,alam nya na may sakit ako kaya wala na din dahilang para ikaila pa ito.

" Oo na! Sasabihin ko na yu---"

biglang naputol yung sasabihin ko nang biglang bumukas ang pintuan at iniluwa nito ang mga kaibigan ko.

" Anong nangyayari dito?! Bakit kayo umiiyak at nagsisigawan?"tanong ni Pauline.Pero di ko sya nagawang sagutin dahil sa pagtaas muli ng boses ni Jacob.

" NGAYON SABIHIN MO NA SAKANILA! SABIHIN MO SAMIN ANG TOTOONG KALAGAYAN MO!"

" Bro, will you please calm down?"saway naman ni Pj

" OO MAY SAKIT AKO, I HAVE A HEART CANCER, I'M ALREADY DYING! ANO MASAYA KA NA?!"Pagkasabi ko naman nun,bakas sa mukha nila ang pagkagulat.Tiningnan ko muli si Jacob at nakita kong tumulo ang luha nya pero di ko nakayanan tingnan sya kaya tumakbo ako papalayo sa kanila.Narinig ko naman ang sigaw nila para pigilan ako pero di ko sila pinakinggan but instead I run fast.I don't know where am I going, I just follow my feet of wherever it will take me.

At napatigil ako.Dahil ko napansin sa kakatakbo ko ay nakarating pala ako sa may isang malaking garden.Siguro garden to ng hospital.Malawak at malaki kasi ang ospital na pinagdalhan nila saken.

Hinahabol ko din ang hininga ko sa sobrang pagod sa pagtakbo.

Niyakap ko nalamang ang mga binti ko at ipinailalim ko dun ang mukha ko at umiyak.