Een paar huizen verderop - Kastiop FF

Hoofdstuk 4

Het is nu een paar dagen na de awkward ontmoeting.

Ik kijk af en toe nog eens door het raam om te kijken of ik hem nog een keer zie. Ik heb Kacper niet meer zo vaak gezien. Alleen nog een keertje toen hij buiten ging voetballen met andere jongens. Het was weer de jongen die in de auto aan het toeteren was en er was ook iemand die ik nog niet gezien had. Hij had een dun, maar lang figuur en ook bruin haar. Hij woont vast ook in het huis. Ik zie vaak veel kinderen richting het huis lopen, ik vraag me af waarom.

Is daar altijd een zeldzame Pokémon ofzo? Of een pokestop. Ja, dat zal het wel zijn. Maar ik vond het nog steeds raar waarom Kacper dan om een foto vraagt. Nou ja, ieder zijn trekjes.

Ik heb de taarten die ik voor vandaag moest maken al af en ben van plan om ze dadelijk weg te brengen.

Op mijn fiets heb ik voorop mijn stuur en op mijn bagagedrager een grote bak staan waar ik de taarten in kan stoppen, zodat ze makkelijker kunnen vervoerd worden en er minder kans is dat ze kapot gaan. Het klopt, het ziet er een beetje raar uit. Maar ik wil absoluut niet dat ze kapot gaan.

Nog toen ik nog maar net bij de bakkerij werkte probeerde ik de taarten ook met de fiets te vervoeren, alleen dat liep slecht af. Op het begin ging het nog goed, maar later werd de weg veel hobbeliger en viel ik met fiets en al op de grond. De taarten waren allemaal kapot en ik moest weer helemaal opnieuw beginnen.

Jep, dat was niet zo'n leuke dag.

Ik sta op de oprit voor de garage met mijn fiets en zie één jongen en twee meisjes richting het huis van Kacper en zijn vrienden. Ik bleef nog even kijken en zie dat de kinderen aanbellen. Kacper maakt open samen met een van zijn vrienden. Het was de jongen met het dunne, lange figuur en bruin haar. De kinderen praten even met hun en pakken dan iets uit hun zakken. Het was een telefoon. De vriend van Kacper pakt een van de telefoons aan en maakt een selfie met ze. Daarna doet Kacper hetzelfde.

Ik ben echt verward nu.

Wanneer ze klaar zijn met foto's maken lopen de kinderen van de oprit af en zie ik de jongen et het dunne, lange figuur naar binnen gaan. Wanneer Kacper net naar binnen wil gaan kijkt hij mijn kant op. Onze ogen ontmoeten elkaar eventje, totdat ik ons oogcontact verbreek en de andere kant opkijk en begin met fietsen.

Als ik wat verder in de straat ben kijk ik nog een keer om, om te zien of hij er is. Hij is weg.

---------

Eenmaal bij de bakkerij aangekomen zet ik mijn fiets in het fietsenrek naast het gebouw. Ik pak de taarten één voor één rustig uit de bakken. Ik loop rustig naar ingang.

Ik hoor in een keer een auto heel hard door de straat rijden.

Echt, bij sommige mensen moet hun rijden echt worden ingenom-"

Ik struikel. Ik voel in een keer twee handen me op vangen. Ik kijk omhoog en zie een gelijk persoon die in de auto zat te toeteren voor het verhuurde huis, alleen dan zonder een stoppelbaardje. Maar het is hem toch niet. Ik weet niet hoe het hem gelukt is, maar hij heeft het geflikt om mij en de taarten in veiligheid te brengen.

"Dankje." zeg ik terwijl ik overeind kom.

"Geen probleem." zegt hij "Mijn naam is trouwens Rayan." En hij steekt een hand uit.

Ik neem de hand en schud het terwijl ik mezelf voorstelde.

"Katy. Nogmaals bedankt dat je mij en mijn taarten in veiligheid heb gebracht. Ik lette niet op." zeg ik terwijl ik een

"Het kan eenmaal gebeuren." zegt hij.

Ik probeer de taarten weer aan te nemen. Hij ziet dat ik weer worstel met de taarten en neemt er weer twee van mij aan.