Een paar huizen verderop - Kastiop FF

Hoofdstuk 3

Wanneer ik thuis ben, zet ik mijn fiets in de garage en ga naar de keuken. Daar begin ik met de taarten te gaan bakken en maak een kersen-, aardbeien- en appeltaart voor de bakkerij. Wat ben ik toch weer gezond bezig met fruit! Eigenlijk maakt het totaal niet veel uit als je nou met fruit werkt of iets anders.

Taart is gewoon altijd ongezond. Sorry dat ik jullie uit jullie droom moet halen.

Later zie ik nog dat ik deeg over heb en meng er wat cacaopoeder en chocolade doorheen zodat ik het deeg nuttig kan gebruiken om nog een taart te maken. Ik stop alle taarten in onze meerdere ovens en laat ze bakken.

Nadat ik mijn bakobsessie ontdekte, lieten we de keuken verbouwen om meer en beter taarten te bakken. Ik heb dus bijvoorbeeld een kookeiland in het midden van de keuken en natuurlijk meerdere ovens. Verder heb ik nog grotere mixers gekocht en het juiste materiaal om de beste taarten te maken.

Omdat de taarten toch nog een tijdje in de ovens zitten, ga ik naar boven en start mijn computer op. Ik kijk of Matthew online is, maar helaas zie ik dat hij dat niet is. Hij is waarschijnlijk nog steeds aan het opruimen, terwijl zijn moeder naar hem schreeuwt.

Ik vorm een kleine glimlach op mijn gezicht van de gedacht.

Ik had even geen zin in Blackops, dus start ik FIFA op en ben van plan om een draft te gaan doen. Bij FIFA vind ik multiplayer wel het leukst. Maar omdat Matthew toch niet online is, besluit ik een draft te creëren.

Ik kreeg redelijk goede spelers en ik kon er een best goed team van maken: 186 in totaal.

Best decent, dacht ik.

Ik speel een potje en win het. De eindstand is 3-1, maar het was wel een moeilijke tegenstander. Helaas won ik de tweede ronde niet. Ik was op het punt om een nieuwe draft te maken, toen Anna ineens de kamer binnen wandelde.

"Hoi," zegt ze "heb je het al gehoord?"

"Wat zou ik moeten horen?" vraag ik.

"Een stervende giraffe die voor het huis ligt."

"Okee, dat is gewoon raar." zeg ik.

"Ach, kom op, het was maar een grapje." vertelt ze.

Ik geef haar een rare blik.

"Waarom moet je mijn coole en super grappige grappen nu altijd verpesten?" zegt ze.

"Sorry, maar het is duidelijk dat mijn grappen veel grappiger zijn dan die van jou, waardoor ik me niet op jouw niveau kan verlagen en erom lachen." zeg ik.

"Ha ha," zegt ze op een sarcastische toon "heel grappig."

"Weet ik toch." zeg ik met een grijns op mijn gezicht.

"Ach, hou toch op," zegt ze nu licht geïrriteerd "maar ik vertel wel waarom ik hier echt kwam."

"Nou, zeg op, grappenmaker."

"Je weet toch wel een paar huizen verderop staat er een huis te huur?" vraagt ze.

"Ja, natuurlijk weet ik dat." beantwoord ik.

"Nou," zegt ze "het is verhuurd."

"Oh."

"Waarom ben je niet nieuwschierig?" vraagt ze.

"Je weet hoe ik over het huis voel." vertel ik haar.

"Ach, kom op, dat was al jaren geleden." zegt ze. "Je moet een keer verder gaan. Mensen komen en gaan. Zo werkt het leven."

"Ja, je hebt gelijk." zeg ik "We kunnen de nieuwe bewoners of bewoner wel een bezoekje brengen. Ik heb nog een chocolade taart in de oven staan die ik niet hoef te geven aan de bakkerij."

Toen realiseerde ik me het. IK HEB NOG TAARTEN IN DE OVEN!

Ik duw Anna lichtjes aan de kant en ren naar beneden. Anna rent me achterna. Eenmaal in de keuken aangekomen, doe ik de ovens open en zie ik dat ze nog net niet zijn aangebakken.

"Phieuw. Dat scheelde niets." zeg ik opgelucht. "Ik decoreer de taarten en daarna geef ik de chocoladetaart aan de nieuwe bewoners."

"Zo hoor ik het graag!" zegt Anna blij, "Ik ga ondertussen boven een film kijken."

"Bedankt voor de hulp." zeg ik sarcastisch.

"Geen probleem!" roept ze me nog na terwijl ze haar weg maakt naar haar kamer.

Ik pak het fruit en de andere decoreer spullen uit de koelkast en ga aan de slag.

Wanneer ik klaar ben stop ik de taarten in de koelkast en ga naar boven om de computer nog uit te zetten van het gamen. Daarna ga ik weer naar beneden pak de chocoladetaart uit de koelkast, loop naar de voordeur, maak de deur open en loop naar buiten.

Ik loop naar het gehuurde huis met de chocoladetaart in mijn handen en bel aan. Dezelfde jongen met blonde haren van vanochtend maakt open.

"Wil je op de foto?" vraagt hij.

"Uhm, nee, dat is niet waar ik voor kwam, nee." vertel ik met een verwarde blik. Waarom vraagt hij dat opeens? Best random als je het mij vraagt.

"Oh, euhh, sorry, ik dacht, uhmm, laat maar." vertelt hij.

"Okee... Ik kwam hier om hallo te zeggen en je te verwelkomen in de beurt. Ik woon hier een paar huizen verderop en ik heb een taart voor jou gebakken als verwelkomertje." vertel ik "Oh en trouwens ik ben Katy."

Ik steek een hand uit.

Hij schudt mijn hand en zegt vervolgens: "Ik ben Kacper, leuk om je te ontmoeten en bedankt voor de taart!"

Hij is best knap, dacht ik. Wat? Mag een meisje een jongen niet knap vinden ofzo?

Ik betrapte mezelf met staren naar hem, waardoor we nogal in een awkward situatie kwamen.

"Uhmm, ik moet eens gaan." zeg ik terwijl ik naar achter wijs en rustig naar achteren loop.

"Ja, tuurlijk." zei hij met een geforceerde glimlach. "Uhm, en nog bedankt voor de taart!"

"Jep, my pleasure." zeg ik terwijl ik een buiging maak.

Ik loop weg en hoor hem nog de deur achter me dicht maken. Omfg, kan het nog awkwarder worden?! Waarom deed ik dat?!

Een buiging?! Serieus, Katy? Je kan wel beter.

Ik maak mijn weg naar het huis terwijl ik over de oprit loop.

————————————————————————————————————————————————————————————————————————

Zo, hallo mensen!

Weer een hoofdstuk klaar! Yay! Ik denk dat ik veel ga updaten, omdat het nu toch vakantie is.

Als je het leuk vond laat dat dan merken door een stem of een comment.

Daaag!!!