Een paar huizen verderop - Kastiop FF

Hoofdstuk 10

Waarom willen de jongens in hemelsnaam hier in gaan?

Voelen ze zich stiekem aangetrokken door elkaar ofzo?

Ik denk dat ze niet eens realiseren dat de attractie "The Tunnel Of Love" heet.

Ik kijk naar Kacper. Hij probeert oogcontact te vermijden.

Ik moet echt weer met hem gaan praten, want ik snap niet hoe we zo verder kunnen gaan als vrienden.

Vrienden

Ik voel mijn hart even zinken.

Natuurlijk vrienden, Katy! Wat denk je? Dat hij verliefd is op jou?! Laat me niet lachen!

Hou je mond, hoofd!

Ugh...

Ik kijk voor me uit.

De andere jongens zijn veel te enthousiast. Haha!

Ik ben aan de ene kant toch wel blij dat ik ze heb ontmoet. Ik hou er wel weer een keer van om nieuwe vrienden te maken. Het is lang geleden dat ik zo sociaal tegenover vreemden ben.

Door het onderwerp denk ik terug aan Matthew.

Ik wil niet dat we ruzie hebben. Hij is een van mijn beste vrienden. Ik hou van hem.

In de vriendschappelijke vorm dan.

Misschien heeft Matthew wel gelijk. Ik moet oppassen. Kacper is nu in een keer boos en ik weet niet waarom. Ik ken de mensen amper.

Waarom voel ik me in hemelsnaam dan toch zo comfortabel rond hun?

Plotseling gaan de bootjes bewegen.

Ik kijk nogmaals naar Kacper.

Nog steeds kijkt hij de andere kant op.

"Wat is het toch met jou?!"

"Heb je het tegen mij?", vraagt Kacper alsof hij me niet kent.

"Tuurlijk heb ik het tegen jou!", roep ik, nu boos, "Tegen wie zou ik het anders hebben? De man van het loket?!"

"Oh rustig aan, ben je ongesteld ofzo?"

"Oh mijn god, nee!", roep ik. "Als meisjes boos worden is het niet altijd omdat ze ongesteld zijn!"

"Wat wilde je nu zeggen?" vraagt hij kijkend de andere kant op.

Ik zucht en probeer mijn rust te bewaren. "Waarom ben je me aan het negeren?"

"Ik ben je helemaal niet aan het negeren, ik weet niet waar je het over hebt.", zegt hij.

"Alsjeblieft zeg, welke definitie van negeren heb jij in je woordenboek staan?!", roep ik geïrriteerd. Gelukkig maar dat er wat ruimte zit tussen elk bootje, anders zou ik nu wel heel raar zijn aangekeken.

"Eentje die jij blijkbaar niet kent."

"Alsjeblieft, Kacper," zeg ik, "wat is er aan de hand?"

"Er is helemaal niks aan de hand!" roept hij, "Hoe vaak moet ik je dat vertellen?"

"Heb ik iets verkeerd gedaan?", vraag ik.

Hij neemt even een pauze en kijkt me diep in mijn ogen aan.

"Niet alles gaat om jou, Katy." zegt hij, "Misschien moet je dat gaan realiseren en je niet zo egoïstisch gedragen. Ga ergens anders aandacht zoeken."

"Nou ji-" Ik realiseerde me in een keer wat hij had gezegd. Er beginnen tranen te vormen in mijn ogen die ik probeer te stoppen. "Zie- zie je me als een soort aandachtshoer..?"

"Ja Katy, je bent al de hele tijd bezig met MIJN vrienden en je bent helemaal aan het slijmen over hun!"

Ik keek hem geschokt aan. Hoe durft hij?! Ik ken ze pas net!! En het zijn gewoon vrienden! Wat is dit!!

Inmiddels rollen de tranen al van mijn wangen. Het bootje stopt. Het ritje is voorbij.

Ik spring meteen uit de boot. Ik zie dat de andere jongens er al uit zijn. Ik kijk nog even terug en zie dat Kacper in een keer met een meisje aan het praten en lachen is. Wauw, hij verandert snel van humeur. Mijn hart zonk voor een tweede keer vandaag.

Wat maakt het nou uit, Katy? Je ziet hem niet staan en hij jou ook niet! Wat dacht je? Dat er iets begon te bloeien tussen jullie? Ha, laat me niet lachen, meid!

HOU OP HOOFD! DIT IS NIET EEN GOEDE TIMING!!

Nog meer tranen beginnen te vormen en rollen over mijn wangen. Ik moet er vast verschrikkelijk uitzien nu.

Ik zie dat Dennis me bezorgt aankijkt wanneer hij de tranen ziet.

"Hey Katy, wat is er aan de ha-?" vroeg hij, maar ik rende vlak langs hem af.

Ik rende en ik rende totdat ik thuis aankwam. Ik frommelde met mijn sleutels en probeer het slot open te maken. Na een paar mislukte pogingen lukt het en ren ik meteen naar boven naar mijn kamer.

Ik deed mijn comfy-kleren aan en ging in bed liggen huilen.

De deur opent en ik zie mijn huisgenoot bezorgt kijken.

Ze loopt rustig naar mij toe en gaat voor me op bed zitten.

"Katy...", begint ze. "Wat is er gebeurt?"

Ik vertel haar het hele verhaal. Ik weet dat ik haar kan vertrouwen.

Toen ik het gesprek had met Kacper leek het net alsof ik pijn in zijn ogen zag. Nee, dat zou niet kunnen. Hij haat me. En het gevoel is wederzijds...toch?

"Agh, meid.", zegt ze met een sympathieke glimlach. "Geef me een knuffel. Die heb je wel even nodig."

Ze kijkt me aan met open armen. Ik ga rechtop op bed zitten en geef haar een stevige knuffel.

"Hier,", zegt ze "wat tissues."

Ze gaf me wat tissues van de box die naast mijn bed lag.

"Droog je tranen op. Wij gaan nu een leuke film kijken en we gaan niet aan die jongens denken. Het zijn ook maar gecompliceerde schepsels."

Ze geeft me nog een stevige knuffel en laat even later los.

"Nou, hete chocolademelk en 'Mean Girls'?", vraagt ze met een glimlach.

Ik glimlach naar haar terug nog steeds met tranen in mijn ogen, maar ik voel me al wat rustiger.

"Wat moet je toch zonder mij? Je kan echt geen betere vriendin vinden dan dit.", zegt ze en gniffelt.

Ik lach. "Ik heb geen idee."

En voor de rest van de avond dacht ik niet meer aan de jongens. Het had gewerkt.

Toen ging de deurbel.

"Ik ga wel.", zeg ik. "Zet wel even de film op pauze."

"Is goed!"

Ik duw mezelf van de bank af en loop naar de voordeur. Ik doe de deur open en...

"Suprise!"

En daar stond de jongen waarmee ik een dag geleden online ruzie mee heb gemaakt.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Hoi mensen,

Het is al weer een hele tijd geleden dat ik voor het laatst geüpdate heb. Ik kan niks anders zeggen dan sorry. Ik heb een hele tijd gehad dat ik geen zin had om te schrijven. Ook hebik het druk gehad met school. Een slecht excuus weet ik. Maar.... de vakantie nadert weer. Dit betekent veel vrije tijd en dus ook meer schrijven!

Daag!!

P.S. Heel erg bedankt voor het supporten van het verhaal ondanks dat er niet veel geüpdate werd. SUPER SUPER SUPER BEDANKT!!