SON BÖLÜM

1

Ürkek adımlarla ilerledim. Dar sokağın tenhalığına rağmen bağlandığı ana caddedeki kahkahalar hala duyuluyordu. Soğuktan kıvranan ellerimi montumun cebine sokarak yolumu uzattığını bilmeme rağmen kahkahalardan bir adım daha uzaklaşmak için ikinci bir ara sokağa sığındım.

Yaşanılan gerçekler zihnimin pencerelerini titretiyor düşüncelerim ise tamamen paramparça yapıyordu o pencereleri. Ardından kırıkları toplayacak gücü bulamayan ben , kalbime batan bu cam parçaları ile yaşıyordum.

Ufak bir bağırış yankılandı zihnimde bugünün anısına. Ardından bana ürkekçe bakan benden korkan bir kız kardeş geldi gözlerimin önüne. Titredim , bu sefer bedenen de titredim.

Aile . Bir insana asla kapanmayacak tek bir kapı derdim bana sorulsa. Şimdi ise dudaklarımı ürkekçe titreten ve gözlerimi dolduran bir kelime.

Adımlarım sokakta yankılanırken düşünceleriminden koşarak uzaklaşabilecekmiş gibi daha da hızlandım. Saçlarım çiseleyen yağmurda ıslanmaya başlamıştı bile. Soğuk canımı yakarcasına tenimi kavuruyordu. Ardından bir ses duydum.

Hayır, hayır benim bedenime ait bir ses değildi bu, Ellerim titredi, zihnim kaçmam için yalvarırken bedenim merakıma yenik düşerek beni sese doğru sürükledi.

Gözlerimi kırpıştırmam soğuğu yenmeye yönelik bir çaba değildi. Dar sokağın konuk olduğu bir genç adam , bir silah ve bir de ceseteydi bu tepkisi gözlerimin.