SON BÖLÜM

3

      Küçük bir kız belirdi gözlerimde. Ürkek bakışları  , korkmuş gözbebekleri bana bakıyordu. Dokunmak istedim o an . Küçücük ellerini yakalamak ruhumda gizlenen çocukla onlarını tanıştırmak istedim. 

      Abla olmak farklı bir duyguydu bence. Hoş, ben zaten bir ablaya muhtaçken ne kadar ablalık yapabilmiştim bilmiyorum ya yine de ruhumdaki küçük kızın bana küstüğünü hissettim. Onu yalnız bırakmıştım şimdi. Canlı kalmış tek parçam da şimdi beni bırakıyordu.

     Dudaklarımdan bir hıçkırık döküldü. Kardeşimin sarı saçları benim güneşimdi, gecenin çöktüğü yeryüzünde ruhuma da karanlık çökmüştü. 

    '' Bunu yapamazsın .'' dedim. Bu karşımdakine ithafen bir sözden öte kendime söylediğim bir yalandı. 

       Yalanımı onaylamazmış gibi başını salladı. Ardından amacına ulaşmış bir şekilde parlayan gözleri dudaklarının da alaycı tebessümü ile desteklendi. Elleri bileklerimde gevşedi. Acıyan bileklerimi ovuşturmak istememe rağmen bakışlarımın önüne set çekip yüzüne gözlerimi çevirdim. 

         Yüzüme doğru bakışlarını geri çevirmedim ve inat ederek bakmaya devam ettim. Ardından önüne dönerek yürümeye başladı. Ufak adımlarla hatta oyalanarak onu takip etmeye başladım. 

        Sesimi duyurmak adına bağırarak '' Sana nasıl güveneceğim ki ?'' diye sordum . 

        Arkasına dönemeye gerek duymadan hatta durmaya bile gerek duymadan ilermeye devam etti.  

     ''Seninle gelmiyorum. Bahse girerim kardeşim de senin yanında bile değil.'' 

      ''Kardeşinin üstünde, '' dedi , ardından devam etti. '' ne vardı ?''.

         Kardeşimin kıyafetleri gözlerimin önüne geldi. Sabah giydiği pembe etek ve o tonlara yakın bir bluz. Ardından sarı saçlarını örmemi istemesi geldi aklıma. Giysilerini giyinmiş ürkekçe kapımı tıklatmıştı. Cömert davrandığını gülücüklerinden bir parça da bana ayırmıştı. Onu başımla onaylamamın ardından yatağıma oturmuştu.

           Kendi sorusunu kendi cevaplayarak '' Pembe bir etek üstüne de daha açık pembe bir kıyafet vardı.''dedi.  

           Titredim fakat bu eylemin soğukla hiç bir alakası yoktu. Verecek bir cevabım yoktu . Düşünmek bile artık zor gerçekleşen bir eylemdi benim için. İtiraz etmek istedim, yalan söylediğini bağırmak hatta bunu ondan da duymak istedim.

         ''Benimle oyun oynuyosun .''dedim , gözümden düşen bir damla yaş yağmura karıştı.

         ''Bana bak kızım, ''dedi ''ben katilim. Az önce gördüğün ceset benim eserimdi.''.

           Söylediği sözler havaya sıkılmış bir mermi misali yükseldi ardından sükunet balonunu patlatıp parçalarının yer yüzüne inmesini sağladı.  Bu benim açımdan bir cevaptı. Kendimi kandırma çabalarımın son ipi de çekilmiş bir çuvala bağlanıp ücra köşelere atılmıştı.