Sabah Gamze'm

Kötü Haber!

Arkadaşlar, bu benim ilk hikayem. Beğenilerinizi, beğenmediklerinizi iletirseniz sevinirim. Umarım beğenirsiniz. İyi okumalar. Vote yapmayı unutmayınn. :)

"Kızımız Gamze Şen. Esra ve Erol Şen'in küçük kızları. E bide şeytan gibi bir abimiz var. 'Anıl Şen' Tabii ki her abi-kardeş gibi anlaşmaları imkansız. Gamze lise son öğrencisi kumral saçlı, koyu kahverengi gözlü bir kızdır. Derslerinde oldukça başarılıdır. Abisiyle arasının iyi olduğu sölenemez. Bir dee aşırı sinirli bir kız. Bir şey denmeye gelmiyor. Abisinden dolayıdır büyük ihtimal. Benimde öyle her şeye bir şey bulan, habire sataşan bir abim olsa bende sinir küpü olurdum"

"Olum hadi kalksana lan, herkes seni bekliyor. Ohoo.. Bizim cadıya bak daha yataktan çıkmamış."

Abimin yaptığı gürültü sayesinde yavaşça gözlerimi açıp odamın kapısında sinirle bakan abimi gördüm. Bir kere normal baksa dişimi kırıcam zaten.

"Tamam in sen aşağıya elimi yüzümü yıkayıp geliyorum"

Dedim istemeye istemeye kalkarken. O da aşağıya inmeye başlamıştı bile. Sinirle baktım arkasından. O fark etmeden içeriye geçsem iyi olacak diye düşünerek ebeveyn banyoma geçtim. Elimi yüzümü yıkayıp, havluyla bir güzel kuruladım. Sonra aynada şöyle bir kendime bakıp 'güzelim be!' diye geçirdim içimden. Abim daha fazla kızmadan aşağıya indim. Yardımcılarımız sofrayı kuruyorlardı. Abim yine kalkmam için abartmıştı.

"Günaydın Mualla Teyzemm"

Dedim şımarık bir şekilde. Günaydın güzel Gamze'm diye karşılık verdi. Bahçeye geçerken şu abim sinirlendirmese ne kadar tatlı kız olduğumu düşünüyordum. Yaz artık geldiği için bahçede yapıyorduk kahvaltıları. Abim her sabah olduğu gibi havuzda yüzüyordu. Neymiş efendim spormuş, neymiş efendim kasları içinmişi yoksa kızlar beğenmezmiş. Hahayt. Seni kim beğensin -taş gibi çocuk kim beğenmesin- diye düşünüyordum işte salak salak. Daha sonra kamelyada oturan babam ve annemi görüp yanlarına gittim

"Günaydınlar efendim, günaydınlar. Sabah şerifleriniz hayrolsun."

Dedim neşeli bir sesle. Babam gazetesinden kafasını kaldırıp;

"Günaydın güzel kızım."

Dedi o şevkatli sesiyle ve gazetesine döndü tekrardan. Annemde 'günaydın bebeğim' diyordu ben yanına geçerken.

------------

Annemle muhabbet etmeye başladık. Babam hala gazetede haberlere bakıyordu. Şaşırıp şaşırıp bize dönüp anlatıyordu.

"Esra, şu Aydın Holding'in sahibi yok mu? Hani benimle mağaza açma projesi sunan."

Hemen araya atladım.

"Necdet Amca' mı babacığım"

Dedim tedirgin tedirgin. Kafasıyla onayladı.

"Dün gece kalp krizi geçirmiş, şu an yoğun bakımdaymış."

Dedi üzülmüş bir sesle. Necdet Amca babamın en iyi anlaştığı arkadaşıydı.

"Peki ne olmuş, bir şeyi var mıymış? O nasıl soru ya"

Dedi annem kendi kendine devam etti;

"Sağlığı nasılmış yani toparlayabilecek mi?

"Bilmiyorum Esra bilmiyorum."

"Bugün bi uğra hastaneye bari, yardım edilcek bir şey, lazım olan bir şey varmıymış sor. Yanında ol yani, destek çık."

Dedi annem ne diyeceğini bilemiyordu. Lafı toparlayamıyordu.