The Vengeance

The Vengeance (part 3)

CHAPTER FIFTEEN

Trixy's POV

Sobrang sakit ng ulo ko. Pakiramdam ko ay mabibiyak ang bungo ko anumang oras. Sinubukan kong gumalaw pero wala akong lakas, nanghihina ang mga kalamnan ko. Pinanatili kong nakapikit ang mga mata ko at nakiramdam sa paligid ko.

Wala akong marinig na ingay bukod sa tunog na tila nagmumula sa isang... aircon? Bakit gano'n? Wala akong marinig na huni ng mga kung anu-anong ibon. Kahit ang mga paglagitik ng mga sanga ng puno na hinihipan ng hangin ay wala rin. Iginalaw ko ang kamay ko. Wala ang kawayan. Nasaan ba 'ko? Anong oras na ba? Bakit hindi pa ako ginigising ni Trinidad para mag-almusal?

I slowly open my eyes but close it again abruptly. Nakakasilaw ang liwanag at masakit sa mata. I take a deep breath and I suddenly feel an odd thing above my nose.

Nagmulat ako ulit ng mga mata at ilang ulit na kumurap para mag-adjust sa nakakasilaw na liwanag.

I see nothing above me but a white ceiling and a light bulb that's now apparently light up. I roam my eyes around and I can tell that I'm no longer in the island but in a hospital. The question is, who brought me here?

Inangat ko ang isang kamay ko at tinanggal ang oxygen mask na hindi komportableng nasa ilong ko. Grabe! Nauuhaw na 'ko! Lumingon ako sa kanan ko sa bandang ulunan. At katulad ng inaasahan---nando'n mismo ang hinahanap ko. I press the call button.

Ilang sandali lang ay nando'n na ang nurse at kasunod nito si Fritz. Nasa Manila ba 'ko o pumunta ng Mindoro si Fritz?

"W-water," nanunuyo ang lalamunan na usal ko.

Pumindot ang nurse sa call button at may sinabi sa intercom na ngayon ko lang napansin. Hindi ko na inintindi pa ang sinabi ng nurse. Sa halip ay ngitian ko si Fritz na nasa may paanan lang ng hospital bed at nakatingin sa'kin. She looks so horrible. Namamaga ang ilalim ng mga mata niya at magulo ang buhok. Gusot-gusot din ang damit niya na tila hindi man lang dinaanan ng plantsa. She even looks pale. Wala siyang make-up kahit lipstick man lang. If I hadn't known her better, iisipin kong hindi si Fritz ang nasa harap ko.

"Hi," I said softly with a weak smile.

"Hi yourself." Lumapit siya sa'kin.

"I'm thirsty."

Tumingin si Fritz sa nurse na nasa kanan ko na may hawak na clipboard.

Mukhang na-gets naman niya ang tingin ni Fritz. "Pa---'yan na po pala." Sabi niya nang saktong bumukas ang pinto at pumasok ang isa pang nurse na may dalang food tray.

Agad na kinuha ni Fritz ang baso ng tubig at in-adjust naman no'ng unang nurse ang kama ko para hindi ko na kailangang maupo pa. Pinainom ako ni Fritz at hindi naman nakakapagtaka na naubos ang laman no'ng baso. Sabay nang lumabas ang dalawang nurse.

"Okay na ba sa'yo ang pagkain dito o hihintayin natin sila Liz? Bumili kasi sila ni Cheska sa labas. Nagpabili kasi ako ng pagkain mo in case na magising ka na." Sabi niya at bahagyang ini-recline ang kama ko.

"You know how I hate hospital foods as much as I hate being confine in a hospital."

"Nah! I know exactly what you want to say. But it's a no. You won't be discharge until the doctor said so."

I heaved out a frustrated sigh. "Well, if that's the case, will you just tell me who brought me here, 'coz the last time I remember, I'm in an island."

Bumaba siya mula pagkakaupo niya sa kama at kinuha ang single chair sa isang tabi at inilagay 'yon sa gilid ng kama saka naupo. "I called your dad the day the unexpected event happened. And---"