Çocukken hep koşardık...
Bir yere ulaşmak istercesine.
Saatlerce hatta yorulana kadar.
Koşardık...
Sonra yürümeye başladık.
Yorgun düşmüşcesine yavaşladık.
Belki ulaşmak istediğimizin,
Ne kadar uzakta olduğunu anladık.
Ellerimiz ceblerimizde,
Sabahlara kadar yürüdük caddelerde.
Yalnız bitkin ve matis bi şekilde.
Sonra yaşlanmaya başladık.
Biraz daha mı yavaşlalaldık ne.
Galiba gitmek istediğimizin uzak,
Çok uzak olduğunu anladık.
Zaman çabuk geçiyor.
Yaklaş...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Toplasan Bir Dörtlük Etmiyoruz Ya Da Bir Şiir.
PoesiaTüm hakları saklıdır. İznim olmadan basılması, başka bir sitede yazılması, halinde gerekli yasal süreç başlayacaktır. (Tamamlandı)
