The Bus Crash (Leraar/Leerling)

CHAPTER 2

Ik ging in de klas in het midden zitten, naast Maddy. Ik bekijk Larren goed. Hij heeft bruin haar, mooie blauwe ogen en een zwarte bril. Hij heeft een blauw/grijs achtige spijker broek aan met een blauwe trui. Hij is iets molliger dan de 'norm', maar ik vind dat het bij hem wel charmant oogt. O en niet te vergeten hij heeft blauwe vans aan.

"Dit is die Larren toch? Hij is echt dik. Hij is echt lelijk. Maar hij ziet er ergens wel jong uit.", hij is niet dik hij is gewoon iets voller zei ik geïrriteerd. Geen idee waar die irritatie opeens vandaan kwam.

"Sorry, ik wist niet dat je boos werd."

"Goedemiddag kinderen, ik ben meneer Larren. Noem me maar gewoon Harvey. Fuck die strenge school regels." Hij lachte. Ja hoor, dit gaat nog een lang jaar worden. Ik weet het zeker ze hebben gelijk. Hij vind zich zelf er grappig. Ik zucht diep. Hij keek me aan.

"Wat is jou naam?"

Ik begon rood te worden. Hij keek me nog steeds doordringend aan.

"Nou? Of heet je ik heb geen naam en ben jij je tong verloren?" Hij moest keihard lachen. Ik voelde me zo voor schut gezet. Hoe kan hij dat doen? Hoe durft hij mij op de eerste schooldag na de vakantie voor paal te zetten. Ik kan wel janken.

"Ik heet Lilly meneer Larren."

"Je mag Harvey zeggen hoor."

"Ik hou me liever wel aan de schoolregels meneer."

Maddy die naast me zit kon het niet meer houden en lachte keihard. Harvey kijkt me geïrriteerd aan. Ik ben echt een nerd dus het viel me mee dat ik dit durfde te zeggen.

"Ik hoor het al, we hebben weer zo'n meisje in de klas die denkt dat ze alles is? Niet oplet, door de les heen praat, slechte cijfers haalt of ben je toevallig zo'n meisje die altijd dan net overgaat tot irritatie bij de leraren en ook je klasgenoten, maar die durven er niets van te zeggen."

Ik stond met een bek vol tanden. Wat moest ik hier nou op zeggen? Wat verzint hij allemaal. Ik voel me gekwetst. Ik reageer er wel niet op, hij is het niet waard. Tot mijn verbazing hoorde ik Hanna het populairste meisje uit mijn klas wat zeggen.

"Nou Harvey, dan zit je er toch eens helemaal naast. Jij bent zo'n leraar die denkt dat hij alles is en zijn eigen grappen grappig vindt of niet soms? Jij beschuldigd het liefste, braafste meisje uit de klas er van dat ze een populaire bitch is? Het klopt niet. Ik zou je excuses maar aan haar aanbieden. En eh Lilly we zijn nu geen vriendinnen of zo omdat ik het voor je op neem, maar hij ging echt te ver."

Wat lief van haar. En daar staat hij dan. Niks te zeggen. Goed begin van het schooljaar en de kennis making. Ik kijk hem aan ik zie dat hij zich gekwetst voelt. Ergens had ik medelijden, ondanks wat hij ook tegen me gezegd had. Hij keek me aan. Ik kijk diep in zijn mooie blauwe ogen. Alleen helaas kan ik zijn gedachten niet lezen.

"Het spijt me Lilly, kan je na dit uur even bij me langs komen?"

"Is goed meneer."

Toen hij de roosters had uitgedeeld mochten we gaan. De klas tenminste ik moest nog even bij hem langskomen.

"Ga zitten."

Ik ga vooraan aan zijn bureau zitten. Ik observeer hoe hij aan zijn nagels frunnikt. Is hij zenuwachtig?

"Ehm het spijt me dat ik zo tegen je uit viel. Het was niet de bedoeling. Ik heb mijn eerste indruk vast bij je verpest. Ik beloof je dat ik er alles aan zal doen om te zorgen dat mijn tweede indruk goed zal zijn en altijd zo zal blijven."

"Het maakt niet uit. Excuses geaccepteerd. Mag ik naar huis?"

"Niet voordat je me verteld waarom je zo hard zuchtte tijdens mijn ultra interessante toespraak." Hij moest weer licht lachen om zijn eigen grap. Ik irriteerde me licht. Waarom vind hij zichzelf zo grappig? Zal ik het hem vertellen? Nee, ik kwets hem daar te veel mee.

"Ik denk dat ik dan nog lang niet naar huis kan. Ik weet niet meer waarom ik zuchtte." Ik voel dat hij naar me kijkt. Ik kijk snel naar beneden.

"Je liegt. Ik zie het toch, waarom kan je het me niet vertellen."

"Oké, ik had dus van te voren van mensen gehoord dat u zo'n leraar was die zichzelf erg grappig vind. Ik dacht misschien valt het mee. Maar toen begon u al met lachen om uw eigen grappen en toen moest ik zuchten om de gedachte dat het dan nog een lang jaar zou worden..."

Ik kijk hem aan. Hij zegt niet echt veel. Zal ik hem gekwetst hebben?

"Sorry meneer."

"Van wie had je het gehoord? Nou ja laat ook maar."

"Iedereen wist het al. Het spijt me erg voor u. Het is dan ook lastig om een goede indruk te maken."

Geen idee waarom ik probeerde om hem beter te laten voelen door dingen te zeggen om het gekwetste deel dat ik veroorzaakt heb kleiner te maken. Ik irriteer me gewoon aan hem. Ik weet niet waarom. Hij is echt niet vervelend eigenlijk.

"Lilly? Zijn we nog bijzonderheden die je met me wil bespreken? Ik ben je mentor, dus dan kunnen we wel een mentor gesprek plannen."

"Ehm ja ik wil graag wat bespreken over de Ardennen Survival schoolreis van volgende maand. "

"Kan je morgen?"

"Welk uur?"

"7e?"

"Ja."

"Zie je dan morgen weer in dit lokaal.

"Oké, tot morgen"

__________

Hey lovely people,

Een nieuw hoofdstuk voor jullie.  hopelijk vonden jullie dit hoofdstuk leuk en kijken jullie uit naar de volgende. Xx