The Bus Crash (Leraar/Leerling)

CHAPTER 4

Een maand later (survival kamp)

Vandaag is het de dag dat ik op kamp ga. Ik ben zo zenuwachtig dat mijn nagels er inmiddels al afliggen. Helaas ik heb weer nagels gebeten, dat doe ik altijd tijdens stress situaties. Ik ga op kamp en ik weet dat het me geen stress hoort te geven, maar dat doet het me wel. Mijn moeder is me nu naar school aan het brengen. Toen ik de school in zicht zag komen zag ik de bus al klaar staan. Hier gaan we dus veel in rijden. Ik zag Maddy al staan en zucht van opluchting verliet mijn mond. Ik hou er niet van om ergens alleen te wachten. Ik zie ook Harvey staan. Deze vorige weken heb ik me zo erg aan hem geïrriteerd. Hij maakte zo veel grapjes en natuurlijk kon hij het niet laten om mij belachelijk te maken in zijn lessen. Officieel heeft hij een hekel aan me, geen idee wat ik eigenlijk misdaan heb. Toen hij me zag zwaaide hij en glimlachte hij. Hmm, zal hij weer een flauwe grap in zijn hoofd hebben? Of is het gewoon uit aardigheid? O nee dat kan niet. Aardigheid bestaat in zijn hoofd niet. Hij heeft een te grote ego en hij voelt zich superieur tegen over anderen. Wat kan ik hem toch niet uitstaan zeg. Toen ik mijn tas uit de auto pakte en mijn rugzak gaf ik mijn moeder een knuffel en liep ik naar Maddy toe. Ik heb er zo veel zin in op naar de Ardennen we gaan het overleven ik weet het zeker. Ik zag dat Harvey of meneer Larren hoe ik hem ook noem op ons af kwam gelopen.

"Hebben jullie er een beetje zin in dames?"

"Nou Harvey, ik had er zin in totdat ik zag dat u ook mee ging. Nee grapje. Ehm wat kom je hier doen iedereen weet dat je een hekel hebt aan Lilly. Nu moet je niet opeens aardig gaan doen.", Zei Maddy. Wat zegt Maddy nou allemaal weer?

"Iedereen weer toch dat Lilly mijn favoriete leerling is?", Zei Harvey, terwijl hij me in mijn buik prikte.

"Meneer stop.", Zei ik geïrriteerd met de nadruk op meneer, omdat ik weet dat hij daar niet tegen kan. In die maand dat ik les van hem heb gehad heb ik het idee dat ik hem nu al best goed ken. Niet dat ik weet wat zijn hobby's zijn, maar meer hoe hij zich gedraagt in de klas en wat hij vervelend vind. Ik zit nu in de bus naast Maddy. Maddy zit bij het raam. De reis duurt erg lang we zitten nu ergens in België of eind Nederland. Ik doe niet veel behalve met Maddy praten. Ik ben echt blij dat ik met haar in de klas zit. We kennen elkaar al heel lang. We zijn altijd beste vriendinnen geweest. We waren altijd met z'n tweeën. Nu is het al zo veel jaren later en zijn we nog steeds beste vriendinnen. Opeens hoorde ik een knal van een grote rots tegen de bus. Ik hoorde gegil. We rijden straks nog de afgrond in. Ik begon te schreeuwen iedereen schreeuwde iedereen was bang. Ik voelde dat de bus rolde en en kantel bewegingen maakte. We gaan dood. We gaan de afgrond in en er is water. Ik verdrink. Ik maakte een bol van mezelf, zodat ik weinig klappen kon opvangen. Het deed zo veel pijn. Elke keer dat ik van de ene keer naar de andere keer gesleurd werd. Ik keek niet op of om. Ik hoorde een raam kapot gaan. Heeft iemand hem kapot geslagen? Ik hoorde plonts en toen wist ik het we zijn het water in gevallen. De bus loopt langzaam vol met water. Wat moet ik doen? Ik keek om me heen, ik zocht Maddy. Toen ik naast me keek zag ik dat ze daar lag. Ze bewoog niet. Ik schudde haar heen en weer, maar ze bewoog niet meer. Ik begon te huilen. Het water kwam steeds hoger. Het was nu tot me nek al. Ik keek om me heen. Zo veel mensen uit mijn klas die al dood zijn. Toen kwam het water over mijn gezicht en ik had snel nog adem gehaald. Nu moet ik een uitgang vinden anders ben ik dood. Ik keek paniekerig om me heen. Het is te laat, ik ga dood.

_____

This is the end. Een cliffhanger voor jullie yay. Volgende week nieuwe hoofdstuk. Vergeet niet te liken <3