Παρασκευή πρωί και δεν μπορώ να σηκωθώ απ το κρεβάτι,κάτσαμε ως αργά με τα παιδιά χθες το βράδυ,λέγαμε βλακείες ως το πρωί αλλά ήταν υπέροχα!
Ήθελα δεν ήθελα έπρεπε να σηκωθώ για να πάω σχολείο,ετοιμάστηκα,πήρα την τσάντα μου και έφυγα για το σχολείο.
Στο δρόμο συνάντησα τον Φάνη τον αδερφό του Κώστα,ήταν πολύ καλό παιδί και όμορφος,ήταν στην ηλικία μου και κάναμε λίγη παρέα καθώς τα σπίτια μας ήταν πολύ κοντά.
"Λοιπόν,τι λέει; Πως σου φάνηκε ο καίνουριος καθηγητής" μου είπε,μα δεν υπάρχει άλλο θέμα συζήτησης σε αυτό το σχολείο; "Ντάξει μωρέ καλός είναι,κάνει καλό μάθημα αλλά ως εκεί" "Τι εννοείς ως εκεί;" "Εννοώ οτι οκ άλλα κορίτσια λιώνουν για πάρτη του,αλλά εμένα δεν μου κάνει ούτε κρύο ούτε ζέστη" "Καλύτερα,εσύ θες κάποιον στην ηλικία σου,κάποιον που να σε καταλαβαίνει 100%" "Ναι,το θέμα είναι που θα τον βρω" είπα και γέλασα "Μπορεί να είναι πιο κοντά απ οσο νομίζεις" χαμογέλασε με νόημα,δεν πολυκατάλαβα αλλά είπα να απαντήσω μιας και φτάναμε στο σχολείο και έπρεπε να τον χαιρετίσω "Ναι οκ για να το λες εσύ......Εμμμ πρέπει να φύγω τώρα γιατί σε λιγάκι ξεκινάει το μάθημα,τα λέμε" "Ναι,ναι!! Εεε πριν φύγεις ήθελα να σε ρωτήσω,θες να γυρίσουμε μαζί μετά το σχολείο,εννοώ αν δεν έχεις κάτι άλλο να κάνεις" "Εεεε ναι οκ,τα λέμε μετά τότε" του χαμογέλασα και έφυγα.
(Στο διάλειμμα)
"Δεν κατάλαβα που το πάει ο Φάνης" "Τι δεν κατάλαβες κοπέλα μου; Ο τύπος σε γουστάρει!" "Ναι αλλά εγώ γουστάρω τον αδερφό του" "εεε και τι να κάνουμε τώρα; Εσύ γουστάρεις καθόλου;" "Κοίτα είναι ωραίο παιδί αλλά......" πριν προλάβω να τελειώσω την πρόταση ήρθε ο Βαγγέλης "Πάλι για μένα μιλάτε κουκλές;" "Αντε μωρή ψωνάρα" είπε η Δάφνη και γελάσαμε και οι 3 "για τον Φάνη λέμε" είπα. "Ποιόν Φάνη; Τον Σωτηρίου;" "Ναι ρε" "Καλά αυτός δεν είναι αδερφός του δικού σου;" "Ναι αλλά η Δάφνη κατάλαβε απο τον τρόπο που μου μίλησε το πρωί οτι με γουστάρει" "και σε γουστάρει 100%" είπε η Δάφνη "ε και; Δεν πιστεύω να θες να κάνεις κάτι μαζί του" είπε ο Βαγγέλης και με κοίταξε περίεργα "Δεν ξέρω,ίσως να μου αρέσει κι εμένα λίγο" "και ο Κώστας;" "Ο Κώστας ούτε το όνομα μου δεν ξέρει,χαμένη υπόθεση...." "Καλά κάνε οτι θες!!!" είπε ο Βαγγέλης και έφυγε.... "Τώρα αυτός τι νευρίασε;" είπε η Δάφνη. "Ξέρω κι εγώ μωρέ;!! Για πες εσύ βρήκες κανέναν καινούριο;;" "Ναι αμεεεε!!! Τον λένε Δημήτρη αλλά θα σου πω μετά γιατί σε λίγο χτυπάει κουδούνι και δεν έχω διαβάσει τίποτα αρχαία.." "Καλά!" και κάπως έτσι έκλεισε η κουβέντα.
Μέτα το μάθημα είδα τον Φάνη να με περιμένει έξω απο την πόρτα του σχολείου. "Αντε καλή τύχη" είπε η Δάφνη "χαχα να 'σαι καλά!"
Ήταν πολύ ωραίος με ξανθά μαλλιά και καστανά μάτια,δεν ξέρω γιατί δεν τον είχα δει 'αλλιώς' τόσο καιρό,τώρα που τον έβλεπα όμως αποφάσησα πως αν κάνει κίνηση εγώ θα ανταποκριθώ.
"Γειά!" μου είπε και χαμογέλασε "γειά" απάντησα "Τι λες πάμε για κανένα καφέ πρώτα και μετά να σε πάω σπίτι σου;" "Ναι οκ". Στην καφετέρια κάθησε πολύ κοντά μου,υπερβολικά μπορώ να πω αλλά αφού ήξερα που το πάει δεν είπα τίποτα! "Λοιπόν εσύ τι θα πάρεις;" "Εναν φραπέ,γλυκό με γάλα" "γλυκό σαν κι εσένα ε;" μου είπε και μου έκλεισε το μάτι,δεν ξέρω γιατί αλλά η όλη φάση με έκανε να νιώθω περίεργα,όχι άσχημα,το αντίθετο,με έκανε να νιώθω χαρά,υπερβολική χαρά!
