Μετά απο άλλες 6 βασανιστηκές ώρες στο σχολείο γύρισα στο σπίτι,άφησα την τσάντα στο πάτωμα και έτρεξα στο δωμάτιο μου,έβαλα την μουσική δυνατά στο κινητό και αφού όλοι έλειπαν άρχισα να τραγουδάω μαζί με τον Zayn,τον Niall,τον Louis,τον Harry και τον Liam,ναι τους One Direction,ξέρω πως σε πολλούς δεν αρέσουν αλλά δεν με πολυνοιάζει,ο καθένας μπορεί να ακούει οτι θέλει και εγώ έχω επιλέξει αυτούς! Ο αγαπημένος μου ειναι ο Louis που ειναι 22 χρονών,είναι ο πιο αστείος απ όλους! Αλλά τέλος πάντων αρκέτα με τους 1D ήρθε η ώρα να πάρω τηλέφωνο την μάνα μου στη δουλειά.
-Ελα μάναααα!
-Ελα παιδί μου,τι έγινε; Τι κάνεις;
-Τίποτα μωρέ,εδώ κάθομαι....Α! ήρθε καινούριος καθηγητής σήμερα,για τη χημεία,ξέρεις!
-Ααα ναι; Και για πες,πως πήγε πρώτη μέρα;
-Ντάξει μωρέ καλά,γενικά μου φάνηκε πολύ πιο χαλαρός απο τους άλλους!
-Ωραία,ας ελπίσουμε πως θα ανέβουν λίγο οι βαθμοί σου σε αυτό το μάθημα!
-χαχα ναι το ελπιζώ!
Μετά απο λίγο έκλεισα το τηλέφωνο,ξανά έβαλα μουσική και ξάπλωσα στο κρεβάτι μου,έκλεισα τα ματιά και άρχισα να σκέφτομαι "άραγε ο Κώστας τι μουσική ακούει; Ποπ όπως κι εγώ; Μάλλον όχι...Μάλλον προτιμάει τα ελληνικά αλλά ντάξει και αυτα μου αρέσουν"
Ξαφνικά εκεί που καθόμουν και σκεφτόμουν ένα "μπιπ μπιπ" με έβγαλε απο το συννεφάκι μου,ήταν ένα μήνυμα απο το Νίκο,τον πρώην μου.
"Μου λείπεις" λέει,δεν πάει καλά το παιδί,μετά απο 3 μήνες που έχουμε χωρίσει θυμήθηκε να μου στείλει,αποφάσισα να του απαντήσω για να καταλάβει οτι δεν παίζει να ξαναβγώ μαζί του "Νίκο,είσαι καλό παιδί και κρίμα που τελείωσε αυτο που είχαμε αλλά είμαι αλλού τώρα και πολύ αλλού μάλιστα" μετά απο λίγο μου απάντησε "κρίμα γιατί ήθελα πολύ να τα ξαναβρούμε και ποιός είναι ο καινούριος;" "Δεν έχει σημασία το ποιός είναι..." "Καλά,ελπίζω να 'σαι ευτυχισμένη μαζί του" Μπορεί ο Νίκος να ήταν πολύ ωραίο παιδί,ξανθός με γαλάζια μάτια και ωραίο σώμα αλλα εγώ εύχομαι να ήταν αλήθεια το οτι είμαι με τον Κώστα,φοβάμαι να του μιλήσω,φοβάμαι να του πω οτι μου αρέσει γιατί θα μου ρίξει Χ στα σίγουρα!
Την επόμενη μέρα μετά το μάθημα πήρα τη Δάφνη και πήγαμε στην πλατεία,καθίσαμε σε ένα παγκάκι και αρχίσαμε να μιλάμε
-Γιατί του είπες οτι είσαι αλλού ρε; Αφού δεν είσαι!!
μου είπε η Δάφνη
-Γιατί έτσι,γιατί δεν θέλω να νομίζει πως μπορεί να ξαναγίνει κάτι μεταξύ μας,γιατί θα θέλα πολύ να είναι αλήθεια το οτι είμαι αλλού,θα θελα να είμαι με τον Κώστα!
-Αμαν με αυτόν τον Κώστα,μίλα του επιτέλους,ακόμα και να μην σε γουστάρει εεε δεν θα πάθεις και τίποτα αν του το πεις,θα φύγει ένα βάρος απο πάνω σου,δεν θα το σκέφτεσαι πια!
-Οχι,δεν παίζει,φοβάμαι!!
-Τι φοβάσαι μαρη,μην σου ρίξει καμία την ωρα που του το λες και πας απεναντι; Γιατί αυτό δεν παίζει!
-Οχι ρε βλαμμένο,απλα δεν μπορώ να του μιλήσω,είναι δύσκολο,να οπως εσυ με τον Μάρκο
-Ποιόν Μάρκο
-Τον καθηγητή παιδί μου
-Αααα καλά,δεν τον θέλω πια,το σκεφτόμουν χθες το βράδυ και τρόμαξα όταν σκέφτηκα πως θα είναι πάνω απο 40
-χαχα κρίμα γιατί είναι τόσο καλός
-Δεν βαριέσαι μωρέ; Θα βρω άλλον!
