"Cause I put on my raincoat, my yellow raincoat
Baby, it's keeping me dry
I put on my raincoat, my yellow raincoat
You know exactly why"
Ένα τέλειο τραγούδι για μια βροχερή Κυριακή όπως σήμερα!
Δεν μπορούσα να πάω πουθενά με τέτοιο καιρό,ούτε και κανένας άλλος άλλωστε εκτός κι αν είχε κανό!
Πήρα τηλέφωνο τη Δάφνη και μου είπε πως και αυτή θα καθόταν μέσα (φυσικά) και θα διάβαζε αρχαία!
"Τέλεια!" είπα και συνέχισα "μίλησες καθόλου με τον Βαγγέλη;" "Οχι ρε,τον πήρα αλλά δεν απάντησε!! Λες να έχει γίνει τίποτα;" "Δεν ξέρω,θα προσπαθήσω κι εγώ να τον πάρω ελπίζω να έχω καλύτερη τύχη απο σένα" είπα και γέλασα "Οκ άντε τα λέμε!!!" είπε η Δάφνη και έκλεισε.
Μετά απο 10 λέπτα πήρα τον Βαγγέλη αλλά δεν απάντησε μετα απο άλλες 3-4 προσπάθειες επιτέλους απάντησε! "Αντε ρε Βαγγέλη που είσαι;" "Ελα sorry ρε απλά δεν μπορούσα να απαντήσω έχω πολύ δουλειά" "Τι δουλειά ρε;" "Επιασα δουλειά στο μαγαζί του πατέρα μου και με έχει βάλει να κουβαλάω κάτι κούτες" "Ολη μέρα;" "Ναι ασε!!! Μεγάλο βασανιστήριο αλλά τι να κάνω; χρειάζομαι τα λεφτά" "Κατάλαβα! Τελος πάντων όταν μπορέσεις πάρε τηλέφωνο τη Δαφνη γιατί έχει ανησυχήσει" "χαχα αλήθεια; καλά είναι πολύ ηλίθιο! Τι θα μπορούσα να χω πάθει δηλαδή;" "Ξέρω κι εγώ ρε; Την ξέρεις τη Δάφνη,ανησυχεί με το παραμικρό...." "Ναι δίκιο έχεις χαχα άντε πρέπει να κλείσω τώρα γιατί φωνάζει ο πατέρας μου πως θα βραχούν οι κούτες" "Οκ τα λέμε!" έκλεισα το τηλέφωνο και άνοιξα την τηλεόραση δεν είχε τίποτα και έτσι την έκλεισα και έβαλα μουσική,διάλεξα ένα τυχαίο τραγούδι και άρχισε να παίζει,ήταν το purple rain του Prince ήταν απο τα αγαπημένα μου τραγούδια και είχα κάτι μήνες να το ακούσω,αστείο το οτι έπεσε σήμερα που βρέχει κιολας!!
Εκλεισα τα μάτια και με πήρε ο ύπνος,όταν ξύπνησα ήταν 7 το απόγευμα,έξω είχε νυχτώσει,σηκώθηκα απ το κρεβάτι και κοίταξα απο το παράθυρο στο σπίτι του Κώστα,είχε αναμένο το φως και φαινόταν η σκιά του μέσα απο την κουρτίνα,καθόταν στο γραφείο "μάλλον θα διαβάζει" είπα απο μέσα μου και έμεινα να τον κοιτάζω,αύριο είναι η μεγάλη μέρα,άραγε θα μπορέσω να του μιλήσω;
Το χτύπημα του κινητού μου με έβγαλε απο τις σκέψεις μου,ήταν η Δάφνη φυσικά!! "Ελα!" είπα "Εεε Ρίτα τι έγινε; Μίλησες με τον Βαγγέλη;" "Ναι ρε,του είπα να σε πάρει αλλά μάλλον δεν πρόλαβε" "Για πες,τι έγινε;;" "Τίποτα μωρέ,έπιασε δουλειά στο μαγαζί του πατέρα του και τον είχε βάλει να κουβαλάει κάτι κούτες και κάτι τέτοια και δεν είχε χρόνο να μας πάρει" "Ααα καλά κατάλαβα,μαζεύει λεφτά να πάρει μηχανάκι μάλλον,θυμάσαι που μας το έλεγε;" "χαχα ναι! για να δούμε θα τα καταφέρει στο μαγαζί του πατέρα του ή θα τα παρατήσει;" "Λοιπόν,λέω αύριο το απόγευμα αν δεν βρέχει να πάμε απο κει να σπάσουμε πλάκα! είσαι;" "Ναι ρε εννοείτε" "Τέλεια θα πέσει πολύ γέλιο" "Ναι!!! Για πες κάτι άλλο,έχεις διαβάσει καθόλου για το διαγώνισμα αύριο ή θα αντιγράφεις πάλι απο μένα;" "Θα αντιγράφω πάλι απο σένα φυσικά" είπε η Δάφνη και γέλασε "χαχα καλά τότε πρέπει να κάτσω να διαβάσω" "Οκ τα λέμε αύριο στο σχολείο αγάπη" "Εντάξει φιλιά"
