ACI

1.BÖLÜM

Güneş'ten;
Herşey o gün başlamıştı.Annemle babamın kavgası, ahhh kavgalardan nefret ederim.Korkuyordum evde ada'nın hıçkırarak ağlama sesleri,annemle babamın bağırışları...İçimden güçlü ol güneş güçlü ol herşey düzelicek diyordum ama ne fayda...O gecenin geçmesini dört gözle bekliyordum ve bir yandan da içimden ağlıyordum.Annem son sözü söyledi."Ayrılalım"dedi.Evde bir sessizlik oluştu.Kapı birden çat etti.Galiba babam evi terk etmişti.Hemen annemin yanına koştum ona ve ada'ya sarıldım.Kendimi hala tutuyordum ağlamamak için çünkü annem de ada da ağlıyordu.Ama benim güçlü durmam gerekiyordu ve durucaktımda.Neyse ki sabah olmuştu.Annem evden çıkıyordu sanırım "Anne nereye gidiyorsun"dedim.Annem ise "İşim var kızım "diyip gitti.Acaba nereye gidiyordu?Ada'ya yemek hazırladım o sırada bende biraz atıştırdım.Ama midem çok ağrıyordu.Her sinirlendiğimde midem çok ağrır ve şimdide çok ağrıyo.Ada kalkmıştı "Günaydın tatlım"dedim.O ise "Günaydın"dedi normalde böyle değildir her sabah uyandığında bana sarılır öper vede "Günaydın ablaların en güzeli "derdi ama bu gün demedi.Çok şaşırmıştım.Ada'nın gözlerinin altı şişmişti ağlamaktan.Kahvaltımızı yaptık.Telefonum çalıyordu, babam arıyordu.
-Alo
-Alo kızım nasılsın?
-İyiyim babacım kahvaltı yaptık şimdi hazırlanıyodum.
-Sana birşey söyliyeceğim kızım.
-Dinliyorum.
-Biz annenle ayrıldık.
Dıt dıt dıt dıt....
Ağladım hemde hıçkıra hıçkıra ve o an herşey bitmişti.İntihar etmek istiyordum.Ben şimdi Ada'ya nasıl söylicem.Aşşağı indim.Ada kuzum sana bişey söylicem.Annemle babam ayrılmış.Ada hemen bana sarıldı.Ağlıyarak bende ağlıyordum.İşte o gün o gün bütün herkesten nefret ettim.
1 Ay sonra
Sabah alarm "dat dat dat " diye kulak zarımı delerken sonunda uyandım.Kalktım Ada'nın ders kitapları ayağıma takıldı ve düşüyordum.Adaaaaa diye çığlık attım yaktım senii adaaaaa...Taşınmıştık yeni ev yeni okul falan filan iğrenç ötesi bir şey yeni okul offf neyse şu tantanayı bir yere bırakalım da hazırlanıyım en iyisi hazırlanmıştım.Ve odamdan çıktım.Ada ayakkabılarını dökmüş hangisini giysem derdindeydi.Herkesin derdi ap ayrı ben nediyorum.O nediyo...Ada hadi çıkıyoruz."Ay tamam abla geliyorum"Ve evden çıktık onu yeni başlıyacağı liseye bıraktım.Bende kendi okuluma gittim Pardon üniversteme kfkdk.Gelmiştim bütün okul beni konuşuyordu, sanki ayyyy nefret ederim yaaa tip tip bakanları mı olsun, çapkınları mı olsun...İçimden ne bakıyorsunuz ilk kez mi güzel kız gördünüz demek isterdim ama tabiki diyemedim.Masumsa sınıfa ilerledim.Aslında hiç masum bir kız değilimdir.Eğer daha fazla benim hakkımda konuşurlarsa ben bu kızları döverim.Ya bu okulda bir tane sağlam arkadaş yok mu?Zaten ırmak'ta bu okulda değil.Kapıdan biri girdi.Bu ırmaktı.Oha falan oldum şaşırdım.Yanıma geldi.Naber tatlım dedi.Hiç birşey demeden sadece sarıldım.Acı mı dindiren birtek oydu.Sen nerden çıktın hani bu okula gelmicektin.Evet normalde gelmicektim ama sensiz yapamam diye bu okula geldim bitanem.Of bu kızı çok seviyorum.Şimdi herkes bize bakarak dedikodu yapıyorlardı.Ama hiç tınım olmadı.Çünki yanımda Irmağım vardı.Şimdi hoca gelmişti.Biz ırmakla o kadar koyu bir sohbete dalmışız ki hiç fatkında bile olmadık hocanın gelmesini taki "Günaydın"sesini duyana kadar.Ayağa kalktık ve sağol dedik.Tam oturuyorduk ki siz ikili gelin dedi.Ayrıca siz ikilide ne yaa...Hocanın yanına gitmiştik.Tanıtın bakıyım kendinizi dedi.Titriyordum utanmıştım."Meraba ben Güneş Kılıç".demiştim sesim bok gibi çıksada,şimdi ise sıra Irmak'taydı ve ırmağın sesi benimki gibi değildi."Meraba ben Irmak Köksal".Hoca tamam yerinize geçebilirsiniz dediğinde hemen yerimize geçtik.Derse başlamıştık.O kurtarıcı sesi duymuştuk.Ben bir oh çekerken Irmakta sırıtıyordu pis pis.Benim aklıma bir şey gelmişti.Koşarak elimde defter hocanın peşinden koşuyordum ama yetişemiyordum ve bir erkekle çarpıştığım gibi yere yığıldım.İşte şimdi herkesin gözü bendeydi,Hocaların bile.Sanırım bileğimi burkmuştum koşarak yanıma ırmak geldi.Güneş iyi misin dedi.Ben ise sadece kafa salıyoydum.Ama hiç iyi değildim.Yerden kalktım.Çarpıştığım erkek bana iyi misin demişti ama ben cevap veremiyordum.Galiba ben aradığım kişiyi bulmuştum.Çok tatlıydı.Sanki önüme bir mucize düşmüş gibiydi."Hey iyi misin"diyordu ben ise "İyiyim çok özür dilerim" "Önemli değil"diyip yanımdan ayrıldı.Çok yakışıklıydı ayrıca da tatlıydı.Neyse ki eve dönüş vakti gelmişti.Eve dönerken ırmak'a "Irmak şu çarpıştığım çocuk çok tatlı değilmiydi ama ya"demiştim.Irmak hiç tepki vermeden "Fena değildi "demişti.Onu eve bıraktıktan sonra eve dönmüştüm.Yatağıma yatıp onu düşünüyordum.
Hayaller Hayeller...
...
Merabaa bu 1.bölümdü inş.beğenirsiniz 2.bölümü en kısa zamanda yazmaya çalışıcam.Lütfen okuyun oy ve yorumlarınızı bekliyorum.Teşekkürler...