9.bölüm

47 3 10
                                    

Medya: Rüya ve Alaz

İyi Okumalar

Rüya'nın Ağzından

Bu güne kadar, ağlamadan geçirdiğim bir gün hatırlamıyorum. Her gece yanlızlıkla baş başa kalıyor, ağlayarak uykuya dalıyordum. Hani derler ya,gökkuşağını görmek istiyorsan, yağmura dayanmalısın. Bu anılar da benim için yağmur misaliydi. Yağmurla başa çıktıktan sonra gökkuşağımla tanıştım. Alaz ilk günden beri yanımdaydı. Kokusunda huzur bulduğum, gözlerinde kaybolduğum tek adamdı. İlk aşkımdı.

Dün gece bana aşık olduğunu itiraf eden bir tane Alaz vardı karşımda. Onu izleyerek tüm bunları düşünüyordum. İlk ve son aşkımdı. Huzurumdu. Tüm bunları düşünerek onun saçıyla oynuyordum. Her zamanki gibi, beni yanlız bırakmamış, birlikte uyumuştuk. Yavaş-yavaş kıpırdanıp gözlerini açtı. Hay ben senin gözlerini yiyem la.

"Rüya'm.."dedi uykulu sesiyle. Ve beni kendine doğru çekti.

"Uyanmış mı sevgilim? Huzurumsun."dedim ve yanağından öperek ona sarılıp kokusunu içime hapsetmek istercesine içime çektim.

"Seninle uyandığım her gün bana aydın biliyor musun?"dedi ve baş parmağıyla yanağımı okşadı.

"Ben lavaboya gidip işlerimi halledeyim kahvaltı hazırlıcam. Sende kalk hadi."dedim ve lavaboya doğru şarkı mırıldanarak ilerledim. Rutin işlerimi hallettim ve odama çıktım. Alaz yataktan kalkmamıştı.

"Alaz çıkar mısın üzerimi giyinicem böyle gezemem."dedim ve elinden tutup onu kaldırmaya çalıştım.

"Çıkmasam olmaz mı ki?"dedi ve yavru köpek bakışları atmaya başladı.

"Sapık mısın sen be!"dedim ve kaşlarımı çatarak kapıyı işaret ettim.
Oflayarak aşağıya indi. Bende dolabımın karşısına geçip siyah kot pantolonumu siyah tişörtümü giydim ve siyah vanslarımı ayağıma geçirdim. Makyaj yapmamıştım.

Birden mutfaktan "güm" diye bir ses geldi. Bende o panikle
"Deprem oluyo komşular yetişin ölücez hepimiz!" Diye aptalca bağırdım.

Koşarak odada daireler çiziyorum ki birden Alaza çarptım. Ah yine bu bakışmalar. Onu izlemeye karar verdim. Nefesini yüzümde hissediyordum. Bu anı çok uzatmayıp 'noluyo lan' bakışımı attım.

"Deprem falan değil yine sesin kulağımı sikti. Ayrıca sadece ayağım kaydı düştüm, ne depremi?" Dedi. Ah aptal ben.

"Ben öyle ses gelince şey olucak zannettim ya aptalım." Dedim ve kahkaha attım. Gözlerinde huzur buluyordum. Deniz gibiydi. Kollarımı boynuma doladım ve yanağına yumşak bi öpücük kondurdum. Bana sarıldı ve saçlarımı okşadı.

"Rüya'm benim aptal sevgilim! Gri kafam, neşe kaynağım, yeşil gözlüm, hayatım, ilk aşkım!" Dedi.

"Ay bune uzun cümle. Bana Rüya'm de yeter. Ne o öyle roman mı yazıyoz?" Dedim

"Hadi güzelim kahvaltı yapalım." Dedi ve kolunu omzuma attı.
Ben dolaptan kahvaltı için bi iki şey çıkardım ve krep yaptım. Yanına da menemen! Yeme de yanında yat!
Alaz beğenmiş olucak ki tabağını bi çırpıda bitirdi.

"Ellerine sağlık güzelim, çok güzel kahvaltıydı." Dedi ve yanağımı öptü. Bense masum masum gülümsedim.

"Alaz biz eve ne zaman dönücez? 3 gündür buradayız ve okul var."dedim.

"İstiyorsan döneriz sıkıntı yok."dedi.

"Yok ta yani okuldan atılırız falan. Sonra ne bok yeriz?"dedim asık suratımla.

"Atılalım. Sen benimlesin bundan sonra. Atılırsak atılırız. Gerekirse hep burda yaşarız. Mutlu mesut. Olmaz mı?" Dedi ve gülümsedi. Ahh bu çocuğun gamzelerine gömün beniiiğğ.

"Olur. Seninle ölüme bile razıyım. Beni asla bırakma Alaz. Asla." Dedim ve sarıldım.

"Seni asla bırakamam. İnsan nefesi olmadan yaşayamaz unutma güzelim. Nefesimsin." Dedi ve kokumu içine çekti. O olmadan ben bi hiçtim.

"Evet ben sıkıldım televizyon izleyelim." Dedim ve koltuğa oturdum. Televizyonun kanallarını değişip-değişip izlemeye bişey bulamayınca kapattım. Sosyal medyada gezinmeye karar verdim ve instagrama girdim.

"Resim çekilelim mi?" Dedim ve kamerayı açtım.

"Tabi sultanım,çekilelim." Dedi ve gülümsedi. Bir çok pozlarda resim çekilmiştik. Hepsini instagrama attım. E tabi popi kızın beğeniler arttıkça artıyodu.

"Alaz sıkıldım ben. Bir şeyler yapalım." Dedim.

"Ne gibi?" Dedi ve güldü.

"Bilmiyorum canım çok sıkılıyor, ama gezmekte istemiyorum." Dedim ve kanepeye geçip uzandım. Alaz ise gülerek bir şeylerle uğraşıyodu telefonda.

"Alaz sen beni takmıyor musun?" Dedim. Duymadı. Öküz. Dangalak. Siktir ya.

"Tamam ya bende gider kuzenimle konuşurum ok sıkıntı yok!"dedim kafiye yaparak. Odama çıktım usulca.

Her ne kadar annem babam olmasada, teyzemler, halamlar vardı. Almanyada yaşadıkları için pek takmıyordum. Ama kuzenim Ayazı çok severdim. Çok çok severdim. Onu en son geçen sene görmüştüm. Sonra Almanyaya dönmüştü.

Numarasına basıp aradım. Hemen cevap verdi.

"Naber Ayaz'ım? Benim Rüya." Dedim.
"Rüya'm naber lan? Tanıdık heralde, pislik." Dedi ve güldü.
"Ya sen bizim buralara gelsene seni özledim." Dedim.
"Bende seni özledim de, okul var hem Almanyadayım, gelemem biliyorsun. Senin vaktin olunca gelirsin, seni bilirim ben çok seversin burayı! Neyse Rüya kapatmam gerek, işim var sonra görüntülü ararım. Öpüyorum."dedi
"Bende öpüyorum." Dedim son kelimeyi vurgulayarak.

Az sonra Alaz bey içeriye girdiii. Hadi bakalım.

"Ayaz kim? Niye öpüyosun? Özledim ne ya?! Kızım sikerim Ayazı!" Dedi ve sinirle elini yumruk yapıp duvara vurdu.

"Sakin ol Alaz! Az önce beni takmayan bey ne kadar da sinirlenmiş! Demek hatırladın beni bravo, tebrik." Dedim ve alkışladım.

"Ayaz kim?!!" Dedi ve korkunç bakışlarıyla gözlerini gözlerime kenetledi. Bana daha da yaklaştı ve kulağıma doğru eğilip "Ayaz her kimse onu sikerim! Sen benimsin güzelim." Diyerek fısıldadı. Sonra gözlerime dikkatle bakmaya başladı. Ne yapacağımı bilmiyordum.

Bir bölümün daha sonuna geldik. Bu bölüm Alya tarafından atılmıştır. İnşAllah beğenirsiniz.:) aşağıdakı küçük yıldıza dokunmayı unutmayın!♥

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Oct 30, 2016 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

İlk AşkımHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin