Battle Scars ~ Harry Edward Styles. (16+)

~ Battle Fifty-Seven ~

luister dit terwijl je leest :) http://www.youtube.com/watch?v=nlcIKh6sBtc

"Was dat de reden waarom jullie mij in de gaten hielden?" Harry knikte en leunde weer tegen de rand van het bureau. Zijn handen klemden om het tafelblad, maar voor de rest leek hij ontspannen, voor zijn doen. Zijn wenkbrauwen stonde gefronst omdat hij aan het denken was, zijn haar stond ruig om zijn hoofd en zijn lippen waren iets van elkaar afgeweken. De lippen die al zoveel hadden gezegd, gedaan. De lippen die drie weken geleden nog de mijne gekust hadden. En het was een echte kus geweest. Mijn buik trok samen en mijn handen tintelden.

"Emma, ik kan je nu niet met rust laten, dan slaat Jake toe" Mompelde Harry. Lipbijtend keek ik hem aan, zijn groene ogen in de mijne brandend. Ik kon slechts knikken en mezelf op de grond laten zakken. Harry was terug, er zat een nieuw iemand achter me aan. De gedachten die de laatste tijd veel vaker door mijn hoofd spookte kwam terug; ik kon mezelf beter uit de weg ruimen. Gewoon, van een brug, een kogel door mijn hoofd, een overdosis, voor een trein. Alles was een optie. Maar deze keer voelde het anders. Een kleine steek in mijn buik protesteerde, deze keer wilde ik niet weg. En met een schok kwam ik tot besef dat het kwam omdat Harry terug was. Ik wilde dat Harry bij me was, zoals hij dat altijd was geweest. Hij was er op een slechte manier, maar hij was er. Hij was eigenlijk het enige wat ik had.

"Emma, je moet bij ons in huis komen tot we iets tegen Jake hebben gedaan." Haalde Harry me uit mijn gedachten en ik besefte nu pas hoe dichtbij hij was. Zijn adem blies zachtjes over mijn gezicht en de geur van mint, vermeng met nog een vage sigaretten lucht drong mijn neusgaten binnen. Hij tilde mijn hoofd zachtjes omhoog aan mijn kin en keek me doordringend aan, zijn ogen smeulend. Zijn donkere wimpers maakten het groen donkerder, maar niet gevaarlijk. Mijn ogen gleden nogmaals naar zijn lippen, die iets voller waren dan normaal en een rozige kleur hadden. Mijn hand schoot in zijn krullen en langzaam drukte ik mijn lippen op de zijne. Harry volgde elke beweging die ik maakte en drukte zachtjes met zijn tong tegen mijn onderlip. Geschrokken liet ik hem los en met mijn lippen op elkaar geperst deinsde ik achteruit. Mijn vingers gleden over mijn lippen, waar nog steeds velletjes aan zaten van het vele lipbijten en een klein inhammetje waar ooit een scheur had gezeten.

"Emma, sorry. Ik had niet mee moeten gaan." Begon Harry, alsof hij degene was die een fout was begaan. Ik zei en deed niets en staarde slechts voor me uit. Er was niks wat mij mijn lippen op de zijne had laten drukken, niks. Het gebeurde gewoon.

"Emma, we moeten hier nu weg. Er is hier zo weer les en Jake was bezig met een plan om je na school op te pikken. We moeten naar mijn huis." Drong Harry aan, waarna hij opstond en weer in mijn richting liep. Automatisme liet me inkrimpen toen zijn gedaante ver boven me uittorende, maar het leek Harry niet te deren. Hij pakte mijn armen voorzichtig was en trok me met gemak overeind.

"Loop gewoon mee en ik breng ons naar mijn huis, okay?" Harry legde zijn hand op mijn onderrug en drukte me richting de deur, maar nog voor hij die open kon doen, hield ik hem tegen.

"Ik weet het niet, Harry. Ik denk niet dat het zo'n goed plan is als ik bij jullie ben en mijn moeder..." Elk woord verzwakte bij de starende, koude blik die Harry me gaf.

"Dit is voor jouw veiligheid. Ik beloof dat ik noch de jongens je iets doen, okay? Vertrouw me. En bij mij thuis bedenken we wel wat voor je moeder, we moeten nu echt weg." Onder het praten keek hij op zijn telefoon en typte wat, voor hij zijn hand weer op mijn onderrug legde. Hij keek me nog één keer aan voordat hij de deur opende en fluisterde:

"Vertrouw me"

___________________