cloud nine ✴ malum (tłumaczenie)

30

sprawdź, czy przeczytałaś poprzedni rozdział

Wiadomość od autorki : wstawiam to zdjęcie,ponieważ to pomogło napisać mi rozdział

wszystko nawiązuje do świecznika

ostrzeżenie: mówienie o samobójstwie  , p-lls

proszę nie czytaj , jeżeli jesteś jedną z tych osób,nie chcę żeby ktoś płakał

Wiadomość ode mnie : ja natomiast dodaje piosenkę , która wydaje mi się że pomoże wam się wczuć w klimat tego rozdziału . Miłego czytania xx

✖✖✖

moje ręce nadal drżą, gdy przesuwam zdjęcie przede mną

ciała moich rodziców były całe we krwi . ich głowy były zwrócone na boki jakby były pęknięte ."musimy wiedzieć gdzie pan był podczas tego wydarzenia."powiedział mężczyzna w brązowym płaszczu ,a ja przytaknąłem  .

"w szkole ,  zostałem trochę dłużej przez korepetycje."

przytakneli i zadali mi jeszcze parę pytań. kiedy opuściłem komisariat, zdałem sobie sprawę , że  nie mam już domu .

nie mam rodziców.

nie mam żadnych przyjaciół.

nie mam nic.

może z wyjątkiem jednej rzeczy...

stanąłem wzdłuż chodnika ,gdy znalazłem się przed studiem tańca . udałem się na tył studia i przeskoczyłem się na bezużyteczne metalowe ogrodzenie ,po czym wszedłem przez tylne drzwi które nigdy nie były zamknięte .

mały korytarz był mały i ciasny , przesuwałem się wzdłuż ściany, aż dotarłem do ściany przede mną. niewiele osób wiedziało, że to wcale nie była ściana. pchnąłem ją, aż się obróciła i wszedłem przez małą szczelinę.

wstałem i wytarłem dłonie w moje dżinsy , zanim przesunąłem ścianę , tak aby wyglądała  normalnie tak jak wcześniej. podeszłem do małej komody, która była tutaj wsadzona , ponieważ jeden z szuflad się złamała, i otworzyłem szczyt , chwyciłem pudełko zapałek przed zapaleniem jednej z różnych świec , które tutaj miałem .

mała szyba na suficie  oświetlała pomieszczenie rano, ale dzisiaj pokazała gwiazdy. zapaliłem jeden z małych świec w jednym z świeczników. był on w kształcie kwiatu , nie pamiętam jak się nazywał , ale  kiedy  oświetlił pokój był-

odgłos odblokowywanych drzwi studio zwróciłł moją uwagę , odłożyłem pudełko zapałek na komodę . pokój był pod lekkim blaskiem . kiedy usiadłem na stos poduszek i koców , które przyniosłem tutaj ,jedna z lampek zapaliła się ,a otworzyłem szeroko szczękę widząc , że to był calum.

podszedł do masywnego szklanego lustra i usiadł przed nim, a wtedy moja warga zaczeła  krwawić , ponieważ zagryzłem ją zbyt mocno.

"n-nie wiem, czy ktoś mnie słucha." mówił cicho."ale nie chce tego robić."

"ani ja." westchnąłem z bo szczerze mówiąc, ja nie... wciąż nie załamałem się  faktem, że moi rodzice nie żyją. moje ciało jest zdrętwiałe, a nawet nie wszystkie pigułki naświecie można porównywać.

"dlatego przyszedłem dzisiaj tutaj. " chłopak kontynuował i zaczął wyciągać coś z plecaka. moje oczy szeroko się rozszerzyły ,gdy zobaczyłem butelkę pełną pigułek .

" naprawdę nie mam nikogo więcej do przeproszenia niż samego siebie."powiedział, patrząc mi w oczy, gdy tak naprawdę to był ich właścicielem.

pieprz.one lustro.

otworzył butelkę pigułek i odstawił wieczko na podłogę. Położył jedną, pojedynczą ,białą pigułkę na jego dłoni. "ja . przepraszam za bycie takim tchórzem". włożył tabletkę w usta i wziął butelkę wody przed wzięciem łyka i połknięciem.

"przepraszam za bycie tak żałosnym ."

powtórzył czynność.

"przepraszam, że nie żyje według twoich oczekiwań."

ponownie zrobił to co wcześniej.

"czasami nawet nie wiem co zrobił źle , ale cokolwiek to było"chłopak przerwał.

znowu powtórzył czynność.

"tak cholernie przepraszam."

po raz kolejny zrobił to samo.

obserwowałem jak bierze kolejny łyk wody, po czym  odłożył butelkę na podłogę i zaczął oglądać swoją ranę na policzku  . wstałem i pchnąłem ścianę  , następnie czołgając się wyszedłem i zamknąłem ją , mając nadzieję że chłopak sobie nie pójdzie:

"nienawidzę cię."

odszedłem budynek do okoła i wszedłem przez przednie drzwi . patrzyłem jak chłopak rozgląda się wkoło . moje ciało było bardzo napięte ,gdy uklęknąłem obok niego i przyciągnąłem go do uścisku.

"kocham cię."