Let's Fly Away

0.2 Sarah Woods

Als een totaal onbekende stap ik achter mijn nieuwe mentor de klas binnen. De school waar ik op zit is groot. Groter dan ik had gedacht. Ik houd liever van wat kleiner.
Waar je je meer kan thuis voelen. Dit is meteen zo van BOOM. Maar ik moet er maar mee leren leven. Ik stap de klas in en 23 gezichten kijken direct mijn richting in. Verlegen glimlach ik een beetje en loop door richting de plek waar mijn nieuwe mentor ondertussen is gaan staan. Ze had toen net haar naam gezegd maar ik ben het alweer vergeten. Iets van een andere zon?

"Nou lieve kindertjes, dit is Sarah en ze zit vanaf vandaag bij jullie in de klas. Doe een beetje aardig tegen haar. ''Nou, Sarah, vertel maar wat over jezelf. Ik moet weer gaan maar een prettig verblijf op deze school.'' Vertelt mijn nieuwe mentor en dan loopt ze weg. Geen doei ofzo. Nou fijn, dan sta ik hier alleen, niet wetend wat ik moet zeggen, dus begin ik maar het gewoonlijke.

''Ik ben Sarah, en ik ben zestien jaar oud en komt uit Northampton. En dat was het denk ik wel.'' Stamel ik een beetje kijkend naar de grond. Daarna kijk ik naar de vrouw naast mij die hier de lerares is. ''Hallo Sarah, wat fijn om er weer een leerling bij te hebben op deze prachtige school, vind je niet?'' Snel knik ik, terwijl ik de school nog maar amper gezien heb. ''Ik hoop dat je het hier naar je zin gaat hebben en dat je een leuke tijd hier gaat beleven. Ik ben trouwens Mevrouw Williams en ik geef Engels, we hebben het nu over de verschillende soorten werkwoord tijden. Als alles duidelijk is dan kan je gaan zitten.

Je kan naast Harry zitten, die daar, die weer eens niet op zit te letten.'' Eindigt, mevrouw Williams, haar verhaal. Ik kijk op en richt mijn hoofd op de lege plek naast een jongen die niet echt op zit te letten. Ik ken hem nog niet maar ik weet nu al dat het niet veel goeds gaat brengen. Hij lijkt bruut, net alsof hij je zo kon vermoorden. Maar toch is er iets aan hem dat aantrekkelijk is. Die donkere blik en dat gespierde lichaam. Met een kleine tegenzin loop ik naar mijn plek en zet mijn tas naast de tafel neer. Ik wil de stoel naar achteren trekken als ik merk dat hij klem zit. Snel kijk ik even en al snel merk ik dat de jongen hem expres tegenhoudt. Ik slaak een zucht en probeer nog een keer de stoel naar achteren te trekken. Ondertussen hoor ik de rest van de klas al lachen en aan het gezicht van die jongen naast me vind het ook prettig hilarisch dat hij mijn stoel Vastklemt. Gelukkig merkt al snel mevrouw Williams wat hij doet en geeft hem een snelle waarschuwing en zuchtend trekt hij zijn been weg. Nu trek ik opnieuw de stoel naar achter en deze keer gaat hij wel mee. Ik ga zitten en pak de boeken van Engels. Gelukkig had ik alle boeken al opgestuurd gekregen en heb ze thuis nog wel kunnen kaften. Ik heb altijd zo'n hekel aan die lelijke schoolboeken.

Terwijl mevrouw Williams aan het uitleggen is dwaal ik met mijn gedachten naar andere dingen. Ik hoop dat ik vriendinnen krijg. Op mijn vorige school had ik er een hoop. Maar mijn beste was wel Anna, ze kwam uit Nederland en had zo'n leuk accent. Helaas wonen we nu een te ver van elkaar om nog weleens af te spreken. Dan is het meteen een paar uur met de auto. Gelukkig bestaat skype.

Ik hoor de bel gaan en snel stop ik alle boeken in mijn tas. Snel loop ik het lokaal uit en dan bedenk ik mij dat het niet mijn slimste plan was. Ik ken hier niemand en ik heb nog geen idee waar alle lokalen zijn. Dusja, ik draai me om en zie nog net een paar "bekende" de hoek omlopen. Snel prop ik me tussen sommige leerlingen en volg de kinderen uit mijn klas. Nog 2 lessen tot de pauze maar nu eerst geschiedenis, urgh.

De twee lessen gingen wel oke en moest ik alleen of naast een andere jongen. Gelukkig hoefde ik niet meer naast Harry, Ondertussen ken ik al wel wat namen uit de klas. Maar nog lang niet iedereen.

Langzaam begin ik naar de aula te lopen, bedenkend waar ik moet gaan zitten.

''Sarah? Sarah was het toch?'' hoor ik opeens naast me. Ik draai mijn hoofd en zie Eliza staan volgens mij. Snel knik ik en vraag of zij Eliza heet. Snel knikt ze en vraagt ze of ik bij haar en nog wat vriendinnen. ''Graag, vinden ze het niet erg als ik erbij kom zitten?'' vraag ik wat onzeker. ''Wat denk jij, je lijkt mij hartstikke aardig en als ze het erg vinden dan gaan ze maar weg. Ik weet hoe het voelt om alleen ze zijn dus kom mee.'' Zegt ze en voordat ik een richting op kan lopen trekt ze me al mee en binnen enkele seconden zit ik aan een tafel in de kantine samen met Eliza en nog drie andere meiden.
"Hii" zeg ik een wat zachtjes terwijl ik naast Eliza aan de tafel ga zitten. Terwijl ik me lunch pak hoor ik een paar keer hoi of iets dergelijks terug. Als ik mijn lunch gepakt heb zie ik dat de andere al in een gesprek zitten met elkaar. En ik, ik zit lekker alleen mijn lunch te eten terwijl ik half mee luister en bedenk hoe ik mijn kamer ga inrichten, want alles wat er nu staat is een bed en wat dozen.
"Doe jij ook aan sport, Sarah?" Hoor ik vaag iemand zeggen.
"Huh, oh sorry wat zei je ....?" Stamel ik een terug, onbeleefd dat ik niet zat op te letten en omdat ik haar naam niet weet.
"Nienke, en ik vroeg of je aan sport doet." Glimlacht ze terug. Oké, Nienke is dus diegene met bruin, golvend haar en fel blauwe ogen.
"Uh, ja, ik deed aan atletiek op mijn vorige school, maar verder niet echt. Ik danste soms mee met een vriendin maar verder niet sirieus ofzo." Zeg ik glimlachend terug. Ik mis het wel, soms dansen met Anna en atletiek. Hopelijk kan ik hier ook snel beginnen met sporten.