Let's Fly Away

0.7 Harry Styles

Met een klap gooi ik de deur dicht en loop direct naar mijn kamer. Geen idee waarom maar ik zit de hele tijd te denken aan haar wang. Op school zag ik het ookal maar het drong niet echt tot me door. Tot ze hier was en ze haar make-up een beetje uitveegde. Haar hele wang was blauw, gevallen door een verfblik zei ze. Maar je kon duidelijk zien dat het alles was behalve een verfblik was. Het was een handafdruk. Maar tijdens het eten zag je dat ze het niet wou vertellen of het erover wou hebben, dus ik hield mijn mond. Mam viel het ook al op. Maarja, als ze niets wil vertellen kan ik er moeilijk iets aan doen. Als het kon zou ik haar willen helpen, maar ik weet dat ze me aanziet voor een lul en een mongool in één. Nu snap ik waarom Gemma niet meer met me wil praten, nu ik Sarah ken snap ik het pas. Ik moet het goedmaken met Gemma, want ik mis haar. En ik weet zeker dat ze mij ook mist, ze is echt een familiemens.

''Gemma?'' vraag k zachtjes als ze opneemt.

''Ja? Je weet dat ik je niet meer wou spreken hé. Dus laat het iets belangrijks zijn.'' hoor ik haar zuchtend zeggen.

''Het spijt me, ik besef nu wat ik gedaan heb, en ik ben veranderd na haar, ik doe het niet meer. Ik ben nog niet de aardigste en de leukste persoon, maar ik ben veranderd, en ik wil veranderen, voor haar.'' fluister ik er zachtjes achteraan, hopend dat Gemma het niet heeft gehoord.

''Wat hoorde ik daar? Is mijn kleine broertje verliefd? Awhh wie is het? Ken ik haar? Heb je al met haar afgesproken? Hoelang al? Omg Har, je bent verliefd mijn kleine broertje, maar ken ik haar? Is het wel een haar? Ik heb er geen problemen mee als je homo bent, mam ook niet, en dan wordt je mijn shopmaa...'' ratelt ze als ik haar onderbreek. ''Gemma, ik ben geen homo. Dat je dat vast weet. En ik weet dat je er niks tegen hebt maar houd hier maar mee op. Ik ben geen homo. Het is een meisje, jeweetwel, datzelfde ras als jou. Het vrouwelijk geslacht ook wel genoemd. Maar doei ik ga huiswerk maken. Byebye.'' ''Nee, Harr..'' zo, dat is ook weer goed. Denk ik, zo klonk ze wel. Achja, ik merk het de volgende keer wel.

''Harryyyy, wat hoor ik nou van Gemma, ben je verliefd?'' zegt mijn moeder die haar hoofd door de deur steekt. ''Ik ga haar vermoorden.'' ''Het is nog steeds je zus, dus je raakt haar met geen een vinger aan, of ik ben er.'' zegt ze. ''Maar is het Sarah? Het is Sarah hé? Natuurlijk, anders had je haar nooit mee naar huis genomen, die neemt niet eens je vrienden mee naar huis, laat staan een meisje. Maar ik keur haar goed, ze is mooi en aardig. Ik zou zeggen, ga ervoor en gooi je charmes in de strijd. Ik ga weer, bye.'' en ze steekt haar hoofd terug en weg is ze, of ze er nooit is geweest. Soms heb ik er haat ik het gewoon dat ik niet kan liegen, of mijn mond houden. Zoals net, hopelijk houden ze hun mond en weet niet opeen heel Holmes Chapel het weet. Zoals toen Gemma een keer verliefd was. Wat was zij toen boos, en mam stond er bij zo van oops. Een weeklang negeerde ze mam, totdat ze aan kwam zetten met chocoladetaart, toe was het het wel weer goed, want Gemma en taart zijn één dus dat was wel weer goed. Gelukkig, want het was echt irritant. Gemma gebruikte me als haar slaafje, ze had me wijsgemaakt dat jongere broertjes dat horen te doen. Toen heb ik haar nooit meer geloofd voordat ik het eerst aan ma had gevraagd. Wat had Gemma zich kapot gelachen toen ze mijn boze gezicht zag. Da's alweer bijna 10 jaar geleden, dus ik hoop dat mam het zich nog als de dag van gister herinnerd.

Shit, ik moet nog huiswerk maken. Ik lig net in bed als ik bedenk dat ik nog huiswerk voor Engels heb. Zuchtend sla ik het deken van me af en meteen voel ik de oude lucht tegen mijn lichaam komen. Mijn boeken trek ik uit de kast en open het boek met een zucht. Als ik op de juiste bladzijde aankom zie ik dat ik het al heb gemaakt. Godzijdank. Mijn boeken laat ik liggen en kruip snel weer in bed als ik een berichtje krijg.

'Help' krijg ik van Sarah binnen.

Wat? Hoezo help, moet ik haar gaan helpen? Maar waar is ze in hemelsnaam. Ze ging toch naar huis? Daar moet ze nu wel zijn, ze is een uur vertrokken, en het is misschien vijf minuutjes fietsen.

Ik stap op de fiets en fiets met een snelheid naar haar toe die Max Verstappen niet eens kan bijhouden. Als ik bij haar aankom zie ik een mooi, alleenstaand huis waar een klein lampje brand. Langzaam loop ik naar de deur die open is. Fijn, wat moet ik hier nou mee. Open doen? Aanbellen? Dadelijk zijn er inbrekers die ik dan weer lekker wegjaag, of weet ik veel wat. Met een klein duwtje duw ik de deur open en meteen komt een lucht van verf mij tegemoet. Iets waar ik dus totaal niet tegen kan. Ik hoor was gebonk van boven. Ik zou bijna haar naam willen roepen, maar wat is er in godsnaam aan de hand? Waarom stuurde ze mij uberhaudt een berichtje, en niet nienke, haar vriendin, ofzo. Stiekem ben ik wel weer blij, het geeft me een extra reden om mbij haar in de buurt te zijn. ''HARRYYY!!'' hoor ik opeens van boven en al snel een paar bonken, dan pas valt het mij op dat de gehele grond onder bloedvlekken zit. Shit. En voor ik het weet sta ik oog in oog met een nog onbekende man.