Küçük Karım

1.Bölüm

Sararmış,solgun bir yüzle teyzesine bakıyordu Yasemin.Üzüldüğünü belli etmemeye çalışıyordu ama elinde değildi.Teyzesinin hafifçe kırışan,yaşını belli etmediği gibi oldukça sevimli duran yüzüne baktı.Maddi manevi desteği olmasının yanı sıra hep yanında olmuş gözünden sakınmıştı bu kimsesiz güzelliği.Yasemin'in teyzesinden başka kimsesi yoktu.Annesi,babası yerine koymuştu Nergis Hanımı.Bir dediğini iki etmezdi,öylesine değer veriyordu.Kimsesiz bir genç kız olan Yasemin bu yaşına kadar yaşadığı acılarla bir savaşçı gibi mücadele etmişti.Bu küçücük,narin bedeni çok yara almıştı.Ruhen,bedenen.Şimdi ise yine o yaralar kanıyordu.Nergis Hanım ise çözüm bulamamanın verdiği çaresizlik ile müstakil evlerinin modern döşenmiş,küçük mutfağında dört dönüyordu.Yasemin gerildikçe gerilmişti.Haklıydı da.Bir saat sonra gelecek olan araba ile hayatı değişecekti.Yüzünü bile görmediği adam hakkında bir sürü şey duymuştu.Ya çok çirkinse?Seveceğinden değil ama merak etmişti nedensizce.
Korkuyordu.23 yıllık hayatında çok acı çekmiş,yıpranmıştı.Fakat ondan 11 yaş büyük biriyle zorla evlenmek her şeyden zor geliyordu.
Bunu kaldıramazdı.
Nergis Hanım masada iki büklüm duran güzel yiğenine baktı.Beyazlar içinde melek gibiydi.Belki ikisinin bir şansı olabilirdi.Acaba bu kadar karamsar olmamalı mıydı?Zaten üzgün olan yiğenini daha çok üzdüğünün yeni yeni farkına varır gibiydi.Elinden hiçbir şey gelmiyordu ki.Sağa sola dönüp durmaktan yorulmamıştı fakat Yasemin'in yüzündeki acı çeken ifade olduğu yerde durmasına sebep olmuştu.

"Bana bak Yasemin."demişti huysuz bir sesle.Yasemin ise ağlamamak için kendisini sıkıyordu.Ama saygısından dolayı boğazını temizleyerek cevap verdi Nergis Hanıma.

"Efendim teyze?"derken sesinin üzgün çıkmasına engel olamamıştı.
Nergis Hanım Yasemin'in karşısındaki sandalyeye oturdu.Söyleyeceklerini toparlamaya çalışır gibi bekledi sonra başladı konuşmaya...

"Güzel kızım,anlıyorum seni en azından anlamaya çalışıyorum.Sana yapmadığı kalmayan bir adam, yani baban için hayatını sevmediğin bir adamla evlenerek geçirmek zorundasın.Ona hiç kimsenin gücü yetmez melek kalplim.Sende unut o çocuğu.Zaten gözüm tutmamıştı."

Yasemin hafif bir hiddetle teyzesine baktı.Neden bunları şimdi öğreniyordu.

Nergis Hanım daha naif bir sesle devam etti."Kızma bana,iyiliğin için bunları söylüyorum.Seni ne kadar çok sevdiğimi biliyorsun ama onun yani Ateş Bey'in nasıl bir adam olduğunu da çok iyi biliyorsun.Elimizden bir şey gelmiyor alışmak zorundasın.Uysal olursan bu evliliğin iyi yanlarını görürsün.Hadi üzme tatlı canını."derken uzun konuşmasından dolayı derin bir nefes aldı.Ne yazık ki kendi bile söylediklerine inanmıyordu.Sarp için düşündükleri hariç...

Ateş Kozdağ'ın kim olduğunu herkes bilirdi.Ünlü bir iş adamı olmasının yanı sıra özel hayatında mafya olarak anılan tehlikeli bir yakışıklıydı o.Yasemin için ise zorba adamın tekiydi.Ne yakışıklılığı ne de parası umrundaydı.Tek bir fotoğrafına bile bakmamıştı o adamın.Umrunda bile değildi neye benzediği!
O küçük kreşinde sevimli çocuklarla uğraşmaktan büyük bir mutluluk duyuyordu zaten.Geçimini de sağlıyordu.Aç değildi açıkta değildi.Bu evlilik de neyin nesiydi?Hangi devirde yaşıyorlardı Allah aşkına!

"Ama teyze..."diye itiraz etti hemen.İnatçı minik burnunu kaldırarak konuşmasını sürdürdü.

"Benim zaten sevdiğim biri var.Biliyorsun...Sarp'ı yeterince üzdüm,onunla evlenerek yıkılacağını biliyorum!O mafya mı iş adamı mı ne olduğu belli olmayan adamın parası umrumda bile değil.Ben kendime yetiyorum.Çok sevdiğim bir işim,başımı sokacağım bir evim var.Çok şükür karnım tok,sen yanımdasın.Tam düzeldi her şey derken bunca şeyin olması adaletsizlik değil mi?Ben bu korkunç evliliği hakedecek ne yaptım?Babam ölmeden önce beni o adama emanet ettiyse bu 18 yaşına kadar geçerlidir.Ne bir kağıt ne bir belge bunu değiştirebilir.Üstelik yanımda sen varsın.23 yaşındayım ve bir mesleğim var.Her şeyi çöpe atıp onunla zorla evlenmek idam edilmek gibi.Şikâyet etsemde ona hiçbir şey olmuyor.Dokunulmaz gibi...Bu gereksiz ısrarını ise hiç anlamıyorum.Şuan onun seçtiği gelinlikle burda oturuyorum.O beni değil kendi kadınını yaratıyor.Her şeyi geçtim neden ben?"derken sesi sonlara doğru kısılmıştı.Engel olamadığı inci taneleri dökülüyordu güzel yüzünden.