Pinky Promise

Chapter 1

Riah Chen's POV

Hi. Ako si Zariah Rye Chen. Im 17 years old. Haha. Masyado po ba akong magalang? Mabait po talaga ako sa mga tao. Sabi nga po nila napaka banal ko daw. Pero ganto talaga ako eh.

Haha. Back to reality na. Nasa kwarto ko ako ngayon. Sunday ngayon. May pasok na kami bukas. Hays. I wonder kung sino ang mga ka-block mate ko.

Nagreready ako kasi mag jo-jogging ako. Malawak kasi yung village eh. Pero napaka tahimik. Parang walang nakatira. Pero marami namang nakatira. Sadyang tahimik talaga.

Okay! Tapos nakong magbihis. Kinuha ko yung cellphone ko at earphones.
Nagearphone ako at nagpatugtog.

Lumabas ako ng kwarto at bumaba sa baba. Ow. Theres mom. Wala kaya silang inaasikasong buisness? I wanna ask her.

"Hi mom! Goodmorning! Wala kayong inaasikasong buisness ni dad?" Lagi kasi silang may inaasikaso. Kaya minsan ako lang at si yaya ang natitira sa mansion.

"Oh goodmorning baby girl. Umuwi lang ako saglit. Babalik agad ako dun. Oh i have to go. Bye sweetie. Take care." Paalam nya at kiniss nya ako sa noo.

Lumabas nako ng gate at nagsimulang mag jogging.

Tama ang nabasa nyo kanina. Mansion. Maraming kaming pagmamayari. Tulad ng hotels. Basta. Cant enumerate it. Marami kasi eh. Chaka di naman ako interesado jan.

Kilala ako sa school. Pero di talaga ako nakikipag kaibigan. Dati kasi marami akong kaibigan. Pero traydor sila. Nanjan lang sila pag may kailangan. Gusto nila na laging pumupunta sa mansion namin. Sabi pa nga nila. Wala daw iwanan. Nag "PINKY PROMISE" pa sila. Hindi naman pala totoo.

Pero nung isang araw. Nagbago ang lahat. Hindi ko lang sila pinapunta. Sinabihan nako ng kung ano ano. Plastik daw ako.

Kaya simula nung araw nayun. Di nako nagtiwala. Di nako nakipagkaibigan pa. Wala nakong kaibigan simula noon. Hanggang sa grumaduate ako. Wala parin.

"Arf! Arf!"

"Ay asong pula!"

Lumapit saken yun aso. Ang cute nyaaa. Kulay white sya. Shitzue ata?

"Hi sweetie. Whats your name? Haha! Silly me. Bat naman sasagot yung aso?" Tanong ko at tumawa ulet.

Binuhat ko yung aso at pag kaangat ko ay may lalaking nakatayo. Sakanya kaya toh?

"Ahm. Hi. Sayo ba itong aso?" Tanong ko sakanya.

"Oo. Nakawala kasi sya sa tali eh. Sorry ha." Wait? Why the hell is he saying sorry?

"Haha. No need to say sorry. By the way. Your dog si so cute. Ano pangalan nya?"

"Her name is Mikah." Owww.

"What a cute name. Hi Mikah!" Bati ko ulet at hinimas ulet.

"Whats your name miss?" Miss. Ayoko nang kaibigan. Alam ko na yung mga tonong ganyan.

I just smiled at him. At iniwan ko na sila ng aso nya dun. Ayoko ng kaibigan. Kaya. kona sarili ko kahit magisa ako. I can handle my self. For pete sake. Hindi nako bata.