J Hope'pov
ထမင္းစားေက်ာင္းဆင္းအခ်ိန္ Jiminနဲ႔ထမင္း အတူစားျပီး အခန္းထဲဝင္ေတာ့ ဆူညံပြတ္ေလာ
ရိုက္ေနတဲ႔ကိုယ့္အခန္းပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔ ကိုယ္နဲ႕
မအပ္ဆက္တာေၾကာင့္ တိတ္ဆိတ္တဲ႔ေနရာကို ထြတ္ေပါက္တခုအျဖစ္ထြက္ရွာေဖြရင္း
တိတ္ဆိတ္တဲ႔ေနရာ ရွိေတာ့ရွိသားပဲ
ေနပါဦး ဒါဘာအပင္လဲ
အပင္ကေတာ္ေတာ္အိုေနၿပီထင္တယ္
ပင္စည္ကလဲအၾကီးၾကီး
ကိုင္းခက္ေတြကလဲမ်ားလိုက္တာ
ေတာ္ေတာ္ျမင့္တာပဲ
ဘာအပင္လဲ
သစ္ရြက္ကိို ၾကည့္ ၾကည့္
' အား '
'အေဖ့ '
…………………………………………………
…………………………………………………
…………………………………………………
ကိုယ့္ကိုကိုယ္မေျပးရံုတမင္ ေျခလွန္းေတြနဲ႔
ဘယ္လိုလုပ္ ကိုယ့္အခန္းထဲကိုယ့္ခံုေပၚျပန္ ေရာက္ေနလဲမသိ 'ဟူး. . . .' ေမာလိုက္တာ
Hobie ah ကိုယ့္ကိုကို ထိန္းစမ္း ပံုမွန္. .ပံုမွန္
ပံုမွန္ေလးအသက္ရွဴ......
'Yahhh'
'အေဖ့'
' wae? ဘာျဖစ္လို႔အဲ႔ေလာက္ေတာင္လန္႔သြား
တာလဲ '
မ်က္လံုးကိုစံုမွိတ္ကာ လက္ဖဝါးတခုကိုတခု နာနာဆုပ္ထားရင္း ဝင္ေလ ထြက္ေလပံုမွန္ ျဖစ္ေအာင္ခက္ခက္ခဲခဲရွဴထုတ္ေနရင္း
ပုခံုးကိုခပ္ဖြဖြေလးပုပ္ကာ ေျခာက္လိုက္တဲ႔
Jiminေၾကာင့္ ပံုမွန္မျဖစ္တဲ႔အျပင္ပိုဆိုးလာခ်င္
သလို
ခ်က္ခ်င္းျပန္မေျဖဘဲကိုယ့္အသံကိုပံုမွန္
အတိုင္းျဖစ္ေအာင္ထိန္းျပီး
' ဘာ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး '
ဒါေတာင္ ေလသံကမေခ်ာေမြ႕
' အဆင္ေျပရဲ႕လား တမ်ိဳးပဲေရာ yahh နင့္နဖူး
မွာေခြ်းေတြ နင္ဘယ္ကိုထြက္သြားတာလဲ '
စိုးရိမ္လာတဲ႔ေလသံနဲ႔အတူခံုေပၚမွာထိုင္လ်က္ ္ရွိေသာကြ်န္မနဖူးေပၚကေခြ်းေစးေတြကို ေဘးမွာရပ္ေနတဲ႔Jiminက အနည္းငယ္ရွည္ထြက္ေနတဲ႔ သူမအိကၤ် ီလက္ ေလးနဲ႔ ညွင္ညွင္သာသာေလးဆြဲပြတ္ျပီး သုတ္ေပးတယ္
ဘာတဲ႔ Jiminေမးတာ 'ဘယ္ထြက္သြား '
ဟုတ္တယ္ ငါထြက္သြားတာ ငါထြက္သြားမိတာ ေက်ာင္းေနာက္ဘက္ကို အဲ႔မွာအပင္
ေနာက္ ေနာက္ေတာ့ အဲ႔ဒီမွာ
အား. . .ဘာျဖစ္လို႔ရင္ထဲမွာ
