V's pov
'' မင္းအေမေသတာ မင္းေၾကာင့္
မင္းအေမေသရတာမင္းေၾကာင့္. . . . . . ''
'' အားးးးး ''
အိမ္မက္ဆိုး တကယ့္အိမ္မက္ဆိုးပဲ
ေမ့ေပ်ာက္လိုက္ျပီးၾကာမွ ျပန္ေျခာက္လန္႔ခံေန
ရတယ္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ေမ့ေဖ်ာက္နိုင္
ေအာင္ၾကိဳးစားခဲ႔ရသလဲ ေဒါသတၾကီးနီရဲေနတဲ႔
သူ႔မ်က္ႏွာ သားျဖစ္သူကိုၾကမ္းျပင္ေပၚကိုေစာင့္ တြန္းျပီး မ်က္လံုးျပဴးလက္ညိဳးထိုးျပီး ေအာ္ဟစ္
ျပီးေျပာခဲ႔တာ နီရဲေနတဲ႔အဲ႔မ်က္လံုးအၾကည့္ေတြကိုမေမ့
နိုင္ခဲ႔တာ ေန႔စဥ္ေန႔ရက္တိုင္းေျခာက္လန္႔ျခင္းခံ
ခဲ႔ရတာ။သူ႔ကိုတလွည့္ေဆးရံုကုတင္ေပၚက
အဝတ္ျဖဴေစာင္ေလးအုပ္ထားတဲ႔ေမေမ အေလာင္းကိုတခ်က္ ၾကည့္ျပီးဘယ္
ေလာက္ေတာင္ေၾကာက္ရြံ႕ေနခဲ႔ရလဲ။ေက်ာင္း
ဆင္းလို႔ကားDriverလာေခၚတာ အိမ္ကိုမသြား
ေဆးရံုကိုေရာက္မွသိတယ္။ကုတင္ေပၚမွာျငိမ္
သက္ေနတဲ႔ေမေမေဘးမွာ ေခါင္းငံု႔ျပီးတရႈပ္ရႈပ္ငို ေနတဲ႔ သူ ေဖေဖ။ဘာမွမသိခဲ႔ဘူး မင္းအေမဆံုးသြားျပီတဲ႔ ။မျဖစ္နိုင္တာ ။
မနက္ကတင္အေကာင္း
သူမလုပ္ေပးတဲ႔ မနက္စာထမင္းပူပူေလးကို
အရသာရွိရွိစားခဲ႔ရေသး ေက်ာင္းမသြားခင္နဖူး
ထက္ သူမအနမ္းေပးခဲ႔ေသး သူမပါးနွစ္ဖက္ကို
လဲျပန္နမ္းခဲ႔ေသးတယ္ ဘယ္လိုျဖစ္သြားတာလဲ
ဘယ္လိုမွနားမလည္ခဲ႔ဘူး နားမလည္လြန္းစြာ
အသံေအာင့္ငိုေနတာကို သူေတြ႕သြားျပီး
ေဒါသတၾကီးသူလုပ္ရက္ခဲ႔တယ္။ဒါေပမဲ႔ေဒါသတၾကီးသ႔ူမ်က္ဝန္းထဲမွာေၾကကြဲဝမ္းနည္းမႈေတြနဲ႕မ်က္ရည္ ေတြအဆက္မျပက္က်ေနခဲ႔တာ
'' မင္းေၾကာင့္တဲ႔. . .'' ေမေမဒီလိုေသရတာကြ်န္
ေတာ္ေၾကာင့္တဲ႔. . . '' နွလံုးေရာဂါ '' အဲ့ဒီေရာဂါ
အဲ႔နွလံုးေရာဂါနဲ႔ေသတာ ကြ်န္ေတာ္ေၾကာင့္တဲ႔
ကြ်န္ေတာ္ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ. . . .
'' ဟီး. . .ဟင့္. . . အင့္ ''
အခုကြ်န္ေတာ္ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ
နားထဲမွာၾကားေယာင္ေနတာက ညေနမိုးခ်ဳပ္
တုန္းကလာေျပာသြားတဲ႔Jiminieရဲ႕စကား
'' သူမမွာ နွလံုးေရာဂါရွိတယ္ '' တဲ႔
အဲ႔စကားၾကားၾကားခ်င္း ဘယ္ေလာက္ေတာင္
စြန္႔အသြားခဲ႔ရသလဲ
အတိတ္ကျဖစ္ရပ္ဆိုးတခုကို ျပန္လႈပ္ခက္ခံရ သလိုပဲ . . .
အဲ႔ေၾကာင့္မို႔ သူမကကြ်န္ေတာ့္ကိုျငင္းဆိုခဲ႔တာ တဲ႔။သူမအေပၚ နားက်ည္းေနတဲ႔စိတ္ေတြေျပ ေပ်ာက္သြားတယ္။ မုန္းတးီေယာင္ေဆာင္ေနတဲ႔စိတ္ေတြေျပေလ်ာ့ကုန္တယ္။ဒီၾကားထဲမွာလြမ္းေမာေနတဲ႔နာက်င္ စရာေကာင္းတဲ႔စိတ္ေတြကိုေျဖသိမ့္ခြင့္ရခဲ႔တယ္။သူမလဲကြ်န္ေတာ္ကိုလက္ခံတယ္ဆိုတဲ႔အသိက ဘယ္ေလာက္ေတာင္ေက်နပ္ေစသလဲ
ဘယ္ေလာက္ေတာင္ေပ်ာ္ရႊင္ေစသလဲ
ကြ်န္ေတာ့္အခ်စ္ သူမအခ်စ္ ထပ္တူက်ေနခဲ႔တာပဲ. . .
ဒါ. . .ဒါေပမဲ႔ဟာ
ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဘာျဖစ္လို႔လဲကြာ. . .
ေၾကာက္မိတယ္ တကယ္ေၾကာက္မိေနတယ္
ေမေမ ေမေမ့လိုျဖစ္မွာကို. . . .
