Philophobia

Chapter 5:Bullied

Shane's POV

10 am ang klase ko tuwing  monday and wednesday,8 am on those remaining days.Kaya napilitan ang Dyosa (umangal sapak) na gumising ng umaga.Ayoko talaga ng mga morning classes,nakakaurat na gumising ng umaga.Aminin niyo na nararamdaman niyo rin to.

Gumising ako ng maaga,mga one hour after before 8 am,kailangan ko pa kasing kolektahin ang mga artworks ng mga magpaparticipate sa art theater na gagawin ng club namin.Pagtapos kong magbihis ay agad na akong sumaky ng bike papunta sa eskwelahan.

Habang nagbike ako, may nakita akong grupo ng mga tao na nagkakagulo sa isang lugar,dahil masyado akong naiintriga sa mga nangyayari,naisip ko na maki usyoso sa mga nakikigulong tao.

Bumaba muna ako sa bike ko at hinila ko ito.Naglakad ako patungo sa grupo ng tao.Nakipagsiksikan ako sa mga ito,malalaki kasi ang katawan nila,puro mga lalaki kasi.Ipinagpilitan ko talaga ang sarili ko makita ko lang ang nasa loob,pati yung bike ko ay nakikipag laban para makita ang hinahanap ko.

Nagagalit sa kin yung mga nakikiusyoso dahil natatamaan sila ng bike ko.

"Ano ba?!" sigaw sakin nung isang lalaki.

Tinitigan ko siya ng masama.Matakot ka sa beauty ko =___=

Napa hakbang siya pabalik,halatang napa-flinch siya sa killer eyes ko HAHHAHAHHAHA

May nakikita na akong liwanag malapit sa pinupuntahan ko,ibig sabihin lang non ay ayun na yong space kung saan mahahanap ko kung ano ang pinagkakaguluhan nila.Tumambad sakin ang isang lalaki nakasuot ng St.Katarina Uniform.

Naka Red necktie siya.

Nakahandusay rin ang bike niya na flat ang gulong.Sira din ang kadena ng bike nito,pati ang pedal ay nahiwalay na sa bike.

"Eru! Anong nangyari sayo?"Binato ko na ang bike ko at dali dali akong pumunta kay Eru.Waaaaaaaah T~T what happened.Wala paring reaksiyon ang mukha niya,well sanay na dapat ako,kahit sakit ay wala atang nararamdaman siya.Hinahanap ko kung may bali o sugat si Eru, pero wala kahit ni galos ang nahanap ko, bukod sa sugat sa kanyang noo.Inangat ko ang kanyang buhok na napunta sa mukha upang makita ko ng buo ang kanyang sugat.Nagdudugo ito mg masyado,Hindi naman masyadong malalim ang sugat,pero siguro ay nakalat ang dugo sa kanyang noo.Nilapatan ko ng first aid ang kanyang sugat.Nilinisan ko rin ito ng alcohol.Napansin ko rin na kahit ingit o aray ay wala akong narinig kay Eru.Kahit na facial reaction ay wala.Mabuti naman at wala siyang nararamdamang sakit sa ginawa kong first aid.Ayokong makaramdam ng sakit ang taong ... inalis din ang sakit na nararamdaman ko.

"Okay ka na ba Eru? Kaya mo na bang tumayo?" sambit ko na may halong pag aalala.Nakakainis lang isipin na halos nang nakikiusyoso ay puro lalaki, wala man kahit isang tumulong sa kanya.Wala na bang mabuting loob ngayon ...

Sinubukan ni Eru na tumayo , medyo nahihilo daw siya pero kakayanin niya.Inaya ko siya na magpunta nalang sa hospital or sa clinic ng school,or mismo sa bahay ko para maalagaan siya ni mama.Umayaw siya at sinabi niyang kakayanin naman daw niya.

"Eh Eru naman eh...Naaksidente ka na nga eh, ano ba gusto mo? Mamatay ka nalang diyan?"Sabi ko ng pag alala.

"Matagal ko nang hinihintay yon..."Kinuha niya yung bag niya.Inangat niya yung bike niya at nilagay ito sa isang tabi.Kinuha niya yung cellphone niya at may tinawagan siyang tao.Nakiusap din siya sa isang tao na bantayan ang bike niya at may taong kukuha daw yon.Binigyan nya ito ng pera.