Έπειτα απο 15 λεπτα, και αφου ειχαμε τελειώσει τον καφέ μας, φύγαμε απο το πάρκο που είχαμε κάτσει και κατευθύνθηκαμε στο σπιτι του Λούις. Η ταινία θα άρχιζε σε 10 λεπτα, αλλα πιεσα τον Ζέιν να φύγουμε πιο νωρίς για να εξοικοιωθει λίγο με τους υπολοιπους.
-Ειναι ανοιχτα, η φωνη του Λου αντηχησε μεχρι εξω, οταν ετοιμαστηκα να χτύπησω.
Μπήκαμε μέσα, εκείνος και η Τες ηταν διπλα-διπλα στον καναπέ. Το τραπέζι ηταν γεμάτο απο διάφορα σνακς και ροφήματα, ενω η τηλέοραση ηταν ανοιχτή σε διαφημισεις.
-Καλώς τους, ειπε η Τες, και σηκώθηκε ελαφρα απο τον καναπέ για να μας αγκαλιάσει. Πως είστε?
-Μια χαρά, εσείς? απαντησα και για τους 2 μας και ανασηκωσα το φρυδι μου προς εκείνη, οταν ειδα το χερι του Λου να την τυλίγει στην αγκαλιά του.
-Και εμεις, ερχεσαι λιγο να σου πω Στεφ? ακούω τον Λου να μου λεει.
-Ναι φυσικά, Ζέιν επιστρέφω, ειπα και ακολούθησα τον επι 3 χρονια κολλητό μου στην κουζίνα.
-Λοιπον, τι έγινε? ρωτησα αν και υποψιαζομουν τι ήθελε να μου πει.
-Εμ, να, απλα νομιζω μου αρέσει η Τες, αλλα δεν ξερω πως να της το πω, ειπε ανήσυχα εκείνος.
-Ωω, νομιζω πως και σε εκείνη αρεσεις, ειπα σκεπτόμενη τις ατέλειωτες ώρες που η Τες μου μιλάει για εκείνον, χωρίς όμως να παραδεχτεί οτι έχει τρελα μαζι του.
-Αλήθεια το πιστεύεις? με κοίταξε με ελπίδα.
-Ναι σου λέω, προτείνω μολις τελειώσει η ταινία να κανεις την κινηση σου.
-Εντάξει λοιπον, αλλα αν δεν... πήγε να συνεχισει αλλα τον διεκοψα :
-Σταμάτα να φοβάσαι και απέκτησε λίγη αυτοπεποίθησή επιτέλους, τον μαλωνω.
-Ποια μίλησε για αυτοπεποίθηση, ειπε γελαστα.
-Τσ, σε περιμένω στο σαλόνι, ειπα στριφογυριζωντας τα ματια μου και εκείνος γέλασε ξανά.
-Λοιπον, γιατί δεν της το λες? ακούω την Τες να λεει στον... Ζέιν.
-Απλα δεν ξερω, δεν νομιζω να της αρεσω επισης.
-Μην το λές αυτο, ειμαι σίγουρη πως της αρέσει αρκετά, του απαντάει.
-Δεν ξερω τι να κάνω πραγματικα, λεει ο Ζέιν με ανησυχία.
-Ξερω εγώ, εξήγησε της πως νιώθεις, ειπε γρηγορα.
-Θα δω, απάντησε και αμέσως μπήκα στο δωμάτιο.
