-Σε ευχαριστώ για ολα Ζέιν, τον χαιρέτησα καθώς με άφηνε εξω απο το σπίτι μου.
-Τίποτα πανέμορφη, τα λέμε αύριο στο πάρκο, μου απάντησε καθώς αρχισε να προχωράει προς το δικο του σπίτι. Καληνύχτα, πρόσθεσε χαρούμενος.
-Καληνύχτα, φωναξα για να με ακούσει.
Μπαίνοντας μέσα στο σπίτι, είδα ενα 20ευρώ πανω στο τραπέζι, δίπλα απο ενα σημείωμα. Αναγνωρισα αμέσως τον γραφικό χαρακτήρα της μαμάς μου:
"Θα γυρίσω αργά σήμερα, η γιαγιά αρρώστησε και ήθελε να της κάνω παρεα. Αν χρειαστείς κάτι, τηλεφώνησε μου. Συγγνώμη που δεν μπορω να ειμαι δίπλα σου συχνά, θα επανόρθωσω και στο υπόσχομαι. Τα λεφτά τα άφησα για να παραγγειλεις κάτι να φας, μιας και δεν προλαβα να φτιαξω κατι οπως συνήθιζω. Σε αγαπώ, καληνύχτα".
Η αλήθεια είναι πως η δουλειά της μητερας είναι αρκετά κουραστική και πολυωρη, οποτε δεν συνηθιζουμε να περνάμε χρονο μαζί. Πολλές φορες δεν έχω κάποιον δίπλα μου για να μου συμπαρασταθεί, αφού η γιαγιά και ο παππούς μου είναι σε άσχημη κατασταση και ο πατέρας μου είναι πλεον χωρισμένος με την μητέρα μου. Πιστεύω όμως πως μέσα απο όλο αυτό παίρνω καποιες "βάσεις" για να μπορέσω αργότερα να ζήσω χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα.
Πάντως χαίρομαι που έχω φιλους που ξέρω πως με αγαπανε και πως είναι δίπλα μου την καθε στιγμή.
Βγαίνοντας απο τις σκέψεις μου, αποφασισα να παραγγειλω κάτι για να φάω, μετα όμως σκέφτηκα πως θα μπορουσα να αρκεστω σε ενα τοστ με τα υλικά στο ψυγείο.
Τελειώνοντας με το πρόχειρο γεύμα μου, αποφάσισα να πλυνω τα πιάτα έτσι ώστε να μπορεσει η μάμα μου να ξεκουραστεί. Έπειτα, αφού βεβαιώθηκα για την ασφάλεια του σπιτιου, βουρτσισα τα δόντια μου, εβαλα τις πιτζάμες μου και χαμηλή μουσική απο το ραδιόφωνο μου.
Μετα απο κάποια λεπτά, αποφασισα να κοιμηθω και εκλεισα ετσι το ραδιοφωνο. Ρυθμισα το ξυπνητήρι μου και το επόμενο λεπτο είχα βυθιστεί στις σκέψεις μου.
-Είσαι τόσο υπέροχη, Στεφ...
-Δεν θα μου ξεφυγεις, μικρή...
Τα λογια του τριγυρνανε στο μυαλό μου για περισσότερο απο μια ωρα. Κοίταω το ρολόι, η ωρα είναι περασμένα μεσανυχτα. Δεν μπορω να κοιμηθώ όσο τον σκέφτομαι.
