Kurabiyeler Aşkına! (TAMAMLANDI)

6.Bölüm

(Düzenlendi)
Işıl
Gecenin 1.00'ı Olmayan uykum yüzünden televizyona bakıyordum. Birden zil çaldı, bu saatte? Hırsız zil çalmayacağına göre tanıdık biri olmalı.
"Kim o?"diye sordum.

"Ben."

"Sen kim?"

"Aç işte!" Kapıyı açtığımda karşımda maske takmış biri vardı. Yoksa beni kaçırmaya mı geldi? OMY! "Kimsin sen?"

"Bilmem kimim ben?" Ona garip garip bakınca yine konuştu. "Seni kaçırmaya geldim."

"Neden?"

"Bilmem istersen kaçırmayayım." Kafamı salladım ve salona geri gittim. Televizyona bakmaya devam ederken beni kaçırmaya gelen kişi yanıma oturdu ve maskesini çıkardı. Benimle birlikte televizyon izlemeye başladığında ona baktım, "ee amca neden geldin buraya?"

"Bilmiyorum kızım hayatımda aksiyon yok zaten kalp hastasıyım duvardan gelemem bende zili çalıp geldim işte."

"Anladım... Peki yenge ne yapıyor çocuklar falan?"

"İyiler arkadaşlarla kahvedeyim sanıyorlar. Ama benim okey atarken Canım sıkıldı bende kalktım bir maske alıp geldim."

"Tamam amca o Zaman merak etmesinler sen git." Kafasını salladı ve kapıyı açıp çıktı.

Derfin

"Ne demek o? Tabiki yapmayacağım!"

"Yapacaksın!"

"Kırık ayağının üstüne oturum Berat! Hem ben çocuklardan nefret ederim bırak onları eğlendirmeyi yani!" Üzgünüm manasında kafasını sallayıp önüme palyaço kıyafetini bıraktı. Sinirli adımlarla giyinmek için bir odaya girdim ve giyinip çıktım. Evet doğru bir doğum günü partisinde çocukları eğlendireceğim. Partinin yapılacağı yere geldiğimde engelli bir çocuk pastanın yanında dururken diğerleri oyunlar oynayıp eğleniyordu. Bende o çocuğun yanına gidip konuşmaya başladım,

"Kimin doğum günü?"

"Benim... Ama ben dışında herkes eğleniyor..." Önüne geçtim ve çömeldim.

"Neden eğlenmiyorsun?" Ayaklarını gösterdi.

"Onları kullanamadığım sürece eğlenemeyeceğim." Önünden kalktım ve arkasına geçip tekerlekli sandalyenin kollarından tuttum ve konuştum, "kaptanınız konuşuyor kemerleri bağlayın çünkü çok tehlikeli bir uçuş olacak!" Dedim ve arabasını çocukların arasına doğru sürmeye başladım. "Dursana!" desede umursamayıp çocukları sollamaya başladım. Önce dur desede sonra oda gülmeye başladı. O güldükçe ben daha çok gülüyordum, taaki önümüze 55 yaşlarında bir kadın çıkana dek. Çocuk bu kadını görünce gülmeyi bırakmış kafasını eğmişti. "Sen burada ne yapıyorsun? Git yürüyebilen çocukları eğlendir!" Dedi ve beni beni iterek çocuğu pastanın yanına geri götürdü.

----
sinemaslo yazdı.