Kurabiyeler Aşkına! (TAMAMLANDI)

10. Bölüm FINAL

(Düzenlendi)

İçimdeki korkuyu bir kenara atarken cesurlu bir şekilde kavgaya karışmaya gittik.

Önce kavga eden kişileri ve bağırışlarına kulak verdim. 'Bismillah' çektim ve koşarak araya girmeye çalıştım.

Işıl

Çok gergin görünüyordu Berfin ve diğerleri. İç çektim ve araya girdim. Şu an Berfin , ben ve Serkay kavgaya karışmış bir şekilde çırpınıyorduk.

"Seni piç kurusu sen nasıl benim anneme vurursun ha," bu kükremeye azıcık olsa da ürktüm. Geri çekilmek isterken karnımdan akan sıcak bir sıvı hissettim. Yavaşça nefes aldım ve kafamı hafifçe karnıma eğdim.

Karnıma girmiş bir bıçak . Belki de benim ölümüm değil de ruhumun gidişiydi. Daha hayatımın aşkını bulamadan kalbimin  kilidini açamadan gidiyordum .

Ay'ın kendi ışığını saçtığı,  Güneş'in batıda doğduğu renkli dünyamdan ayrılıyordum ...

Ve en önemlisi,  ben ölüyordum!

Berfin

Gözlerim,  Işıl ve Serkay' ı arıyordu. 2 elim kavgaya karışırken,  gözlerim arama işini yapmaya çalışıyordu.

"Burada bıçaklanmış biri var," diye bağıran birini duyduğumda dua ettim. Kafamı çevirdim ve yerde yatan Işıl 'a donmuş gözlerle baktım . Aniden bir mermi sesi duyuldu. Bu ne hiddet?!

Bu kime isabet etmişti peki?

Serkay

Işıl yerde yatarken ağlamamaya özen gösteriyordum

"Nerede kaldı bu ambulans," diye kükredim. Gözümden 1 damla yaş aktı.

Hayır hayır  ağlamamam lazım! Işıl üzülür eğer ağlarsam.

"Hey sen baksana birader bana vuran sen miydin ha," diye bağıran ve bana gelen bir yumruk  afallamamı sağladı.

Yumruk attıkça attı ve en sonunda hemşire kılıklı bir kadın geldi.

"İğne vurmam gerek çekilin," diye beni korudu. Zar zor gülümsedim. Sonra çantasından bir iğne çıkardı ve vurdu...

Uyandığımda karnım feci ağrıyordu. Başımda dikilen Berat yataktan fırlamamı sağladı.

"Işıl? Berfin? Berat neredeler?"

Önce yutkundu ve gözlerime kilitlendi. Yere baktı. Anlıyorum Berat!

"Olamaz," dedikten sonra gözlerim yavaşça bulanıklaştı. Dengemi kaybettim. Bu halsizlik neydi?

İyice halsizleşince gözlerim yavaşça kapandı ve yatağa düştüm .

Bana neler oluyordu hala anlamıyordum. Sonra çığlıklar gelmeye başladı. Makine sesi dııt diye ötmeye devam ederken ben ölüyor muydum yoksa?

"Sen ne yaptın? Nasıl yanlış iğneyi vurursun," diyen doktorun sesine karşılık veremiyordum.

Boğazımda bir düğüm oluşmuştu. Evet anlıyorum ben ölüyordum.

×××

Evet neden erken ve saçma bir final?! Çünkü ilgi yok!  Yazma isteğimiz yoktu!

Pembe-Cikilata yazdı.