Take It or Leave It

#37 - The Sacrifice Spell

Chapter Thirty Seven
The Sacrifice Spell

Kumain kaming dalawa. Masaya. Subuan. Kwentuhan. Puro knock-knock at jokes, puro kalokohang topic napag-usapan na namin. Just like the old days. Ganito kami kasaya noon.

Tulad nung first date namin, nung magkaibigan pa lang kami, nag-adventure nanaman kami ngayong araw. Pumunta sa mall, walang katapusang kainan, binisita ang kapwa stuffed-toy ni Pikaperv, nag-karaoke, nanood ng sine. Ginawa naming lahat iyon ng walang iniindang problema at lungkot.

“Franzes, remember, for you to forget... there are three things.” Nagulat ako sa nagsalitang Kierre sa likod ko. Nandito kami ngayon sa swing sa playground. Bumibili pa ng Ice Cream sa kalayuan si Kyle.

“Kierre, bat ka nandito?”

“To remind you. Today is the day you’ll let go right? Pero bakit kasama mo pa rin siya? Mamaya niyan, when Mond casted the spell, mabigo ka kaagad. Dahil hindi mo pa siya nalilimutan.”

Bumuntong-hininga ako. “Yeah. Kierre. Di ko na alam. Help?”

“Okay I’ll say this to you quickly. First, focus on your career. Libangin mo ang sarili mo sa ibang bagay. Not on love. Second, don’t be involved to any guy. Just girls. Piliin mo ang mga kaibigan mo. And third, try to be mean.”

“What? Magpapakasalbahe ako? More like a bitch you want?” Nagulat ako sa sinabi ni Kierre. Ang usapan lang naman, kakalimutan kong may puso ako. Na bawal na akong magmahal o makaramdam. Pero bat gusto nila pati personality ko... iibahin ko rin.

“Well, that’s if you want to forget immediately. Kasi diba, yung mga kontrabida, walang puso. Walang habag. In that way, makakaiwas ka sa pag-ibig. Or, as an alternative... pwede kang magpakacold-hearted na nga lang.”

“Yun pwede pa. Ako, magiging bitch? Kierre naman. No way.”

“Nakabili na si Kyle. Sige Franzes, see you later.”

“Teka diba sabi ni Mond bibigyan naman niya ako ng Numb Spell ba yun?” lumingon ako sa tabi ko pero, hala wala na si Kierre. Nag-disappear? O nag-ala-vampire na mabilis umeskepik? Laaah.

Naaninaw ko na si Kyle na tumatakbo. Dala-dala yung Ice Cream namin. Nakangiti siya. Wow. Kung pwedeng tumigil muna ang oras no? Sigh. Pinunas ko na lang yung luha kong, unconciously, eh tumulo sa mata ko.

Time check: 5:30pm

By this time, I feel my heart is now shattered.

Umupo na si Kyle sa tabi ko. Kinain namin nang tahimik yung Ice Cream. Pero... pareho kaming nakangiti. Making the ambiance around us full of love and serenity.

“Zes, para sa’yo, ano ang love?” biglang tanong sa akin ni Kyle.

“Hmmm. Love? Love is like the wind. You can’t see it but you can feel it. If it’s a wrong love, you feel that the wind is irritating, and it hurts. If it’s true love, you feel that the wind is swaying perfectly happy, then there’s the feeling that you’re floating on air. Just like the wind, love is also transparent. Love is transparent. It is binded with trust, protected by must, and guided with just.”