Revenge Of The Fallen

Prologue

Once I was seven years old, my mama told me,
"Go make yourself some friends or you'll be lonely."
Once I was seven years old...-Herself

-----

Once I was eleven years old, my daddy told me,
"Go get yourself a wife or you'll be lonely."
Once I was eleven years old...-Himself

----------
"Mom open your eyes! Mom!!!" hagulhol ng isang batang babae sa nakahigang nanay nila.

"Mama we already have a lot of friends. We will never be lonely!!!" iyak rin ng isang batang babae

"But now, you make us be lonely forever. Please don't close your eyes c'mon Mom!"

At binuhat naman sila ng mga kalalakihan palabas ng bahay.

"NOOOO....!"

"MOM!!!!!!"

Pagkalabas na pagkalabas nila ng bahay na iyon ay siyang pagsabog nito dahilan upang sila ay tumalsik.

——-————-——

Someone's POV

"They're still alive Madam"

"That's good to hear"

Nasa akin na ngayon ang mga anak mo Rebecca. Kung ibinigay mo lang siguro sa akin si Wess ay hindi ka mamatay ngayon. Mararanasan ngayon ng mga anak mo ang poot at galit ko sa iyo at ang pait ng naranasan ko ng mawala sa akin si Wessley.

Ano kaya ang magiging buhay ng kambal?

Ang normal na buhay na pinapangarap ba ay makakamit?

O isang buhay na puno ng paghihiganti?