A/N: SORRY. NGAYON LANG NAGING AVAILABLE.
OY! WAG NA TAMPO! HINDI MO AKO MATITIIS! LABS MO KASI AKO, DIB? HEHE.
ITO NA.
SORRY KASI SHORT LANG.
WELL, SHORT SIYA PARA SAAKIN! HAHA.
YAN KANG KAYA NG POWER PUFF KO NGAYON! STRESS LANG NG UNTI EH.
A VOTE/COMMENT WOULD DO PARA MAWALA ANG STRESS KO!
LABS YOU,
AUTHOR NiceISbad
__________________________________
CHAPTER 22
REINA SALVADOR-CLEMENTE'S POV
"Doc, kamusta na po ang asawa ko?" tanong ko sa doctor na kalalabas lang galing sa kwarto ni Bryan.
Nakita ko naman ang ngiti nito.
Bryan is okay right?
"You should'nt be too worry, Mrs. Clemente, the patient is slowly remembering his past.. Nahimatay lang po siya dahil sa sobrang sakit ng ulo niya, I believe that's when he saw you.." sabi ng doctor.
"What should we do doc?, para mas mabilis ang pag-aalala niya saakin, saamin.." I said.
I just miss Bryan so damn much!
Gusto ko nang maalala na niya ako!
"Hmmm.. Maybe some little refreshment from the past.." sabi ng doctor.
"What do you mean doc?" taas kilay na tanong ng Bryan the second ko! Hehe. Si Brandon.
"you know.. Maybe, bring him to places that you usually bring him in the past.. Say some lines that you usually say to him in the past.. In short, kayo mismo ang magpapaalala sakanya of whats on the past.." paliwanag ng doctor.
"O--owwww.. Okay. Thanks, Doc." sabi ko sa doctor.
"Naaahhh.. I'm happy for you Mrs. Clemente.. Finally, Mr. Clemente is back." sabi ng doctor.
Like who would'nt know Bryan?
Ang rami niya kayang natulungan noon..
especially ang mga batang ulila.
And thats what I love him the most.
"Nasaan si Papa?" nakita kong kinakausap ni Venice si Brandon, hinihingal pa ito.
nang napansin niya ako..lumaki ang mata niya at biglang nagbow "h-hello po Madam.. Pasensya na po at nandito ako.. Gusto ko lang pong bisitahin si Pap-- I mean Mr. Clemente.." sabi nito.
"Call me Tita. Hindi pa kaya ako ganoon ka tanda!" joke ko. "ano ka ba.. Call him what you like, yung comfortable ka! Call him Papa.. For sure yun din ang gusto ni Bryan.. Parte ka na ng buhay niya.." sabi ko.
"S-salamat po" sabi nito.
I cant help myself but hug her..
Ang angelic niya lang.
"No.. Ako dapat ang magpapasalamat sayo.. Salamat dahil pinaramdam mo ng pagmamahal ang asawa ko.. Thank you, dahil alam kong naging mabait kang anak ng asawa ko.. Thank you because you care for my husband.." sabi ko nito.
"hindi po.. Ako po dapat ang magpasalamat.. Kasi kahit na mapait yung naranasan niyo, sorry kung masasabi niyong selfish ako.. Pero masaya po ako sa panahon na yun.. Ang panahong nakasama ko si Papa.. Kasi.. Naranasan ko ang pagmamahal ng isang ama.." sabi nito habang umiiyak.
