One Bite

3

Verdwaald, verloren, rende ik naar de eerste en beste boom, achtervolgd door een wezen zoals Ian, maar duivels en puur slecht.
Het was sneller dan ik, kon mij makkelijk bereiken in een fractie van een seconde.
Ik had geen wapens, noch genoeg kracht om het monster te doden.
En toch doemde het gedaante nooit op in mijn gezichtsveld.
Angsting brak ik een tak, zo groot als een potlood, af en hield hem stevig in mijn hand geklemd.
Nu stormde iets op me af, maar iets zei me dat dit niet vijandig was.
'Doe me dat nooit meer aan, Laura,' murmelde Ian en hij drukte een kus op mijn voorhoofd.