One Bite

7

'Wat is er met deze appel?' vroeg ik, de geel- en oranjekleurige appel bestuderend.
Ook had hij een paars blad.
'Dit is de Gouden Appel. Het is een soort urne. Ik sla daar soms bloed in op, om te blijven herinneren wat ik ben. Het staat ook symbool voor het Veranderen.'
Mijn hand gleed over het prachtige metaalwerk, waarschijnlijk echt goud.
'Veranderen?'
'In mijn soort,' zei hij bedroefd.
'Eén beet, Laura, met slechts één beet kan het gedaan zijn.'
Ik staarde naar zijn gelaat, dat al meer dan honderd jaar hetzelfde was gebleven.
Nog steeds het uiterlijk van een twintiger.
En hij deed zich in dit dorp voor als een zeventienjarige en normale jongen.
Te veel getallen.
Het duizelde me.