GÖLGE AVCILARI

~BÖLÜM 4: ALEC'İN DEĞİŞİMİ~

Yepyeni bir bölümle merhaba arkadaşlar. Multimedia da geri kalan karakterler var. Eğer karakter eklersem onları da böyle yapacağım. Aklınızda canlanır karakterler :)

Düşüncelerinizi yoruma yazın ve sol alttaki yıldıza lütfen dokunun. İyi okumalar..😻😻

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

ALLİSON'UN AĞZINDAN:

Penceremden giren ışığa gözlerim mücadele verirken bugün Sımon ile yapacağımız antrenman geldi aklıma. Hemen yataktan çekirge gibi fırlayarak lavaboya gittim.
İhtiyacımı giderdikten sonra ellerimi yıkarken kendime bakmak için kafamı kaldırdığımda başka birini gördüm sanki. Bu benmiydim?
Çok bakımsız görünüyordum .
Hemen küçük makyaj çantamı aldım ve solgun yüzüme renk vermekle başladım. Gözüm ela olduğu için sadece eyeliner çekiyordum. Kalem çekersem dikkati gözüme toplardım ama gözüm ela olduğu için ben bunu istemiyordum. Dudağıma da ten rengi parlak bir ruj sürdüm. Ve işim bitti demek isterdim ama tabiiki de işim bitmedi. Bu dağınık saçın tarak ile mücadelesi vardı. Bununla başa çıkmam yaklaşık yarım saatimi almıştı. Sıkıca bir at kuyruğu yaptıktan sonra geriye üstümü giymek kalmıştı. Üstüme de Erıca ' nın giysilerinden bir tane giydikten sonra geriye spor ayakkabımı da giyip kahvaltıya inmem gerekiyordu. Oh be! Sonunda hazırdım.

Neredeyse koşar adımlarla aşağı inmiştim. Sımon yoktu. Ben de diğerlerine görünmeden merdivenlerden geri çıktım ve Sımon un odasına gittim. Hala uyuyordu. Onu biraz uyurken izlemek istedim ve uyandırmadan sessizce başucunda ki sandalyeye oturdum. O kadar masum ve tatlıydı ki. Benim gibi bir aceminin onun gibi biri tarafından korunması insana çok özel hissettiriyordu. Üstelik sevgili gibi bir şeyiz sanırım.

Sımon uyanıyordu. Ben ise gözlerinin gözlerimi bulmasını bekledim ve:

"Günaydın.. Günaydın canım"

Lanet olsun! Ne diyeceğimi bilemediğim için duraksamıştım. O da anlamış olacak ki tatlı bir gülümseme ile cevap verdi:

"Günaydın sevgilim"

Sevgilim? Bir dakika bunu hazmetmem lazım. Bana mı dedi o? Tabii ki de bana dedi . Neyse ya kahvaltı bizi bekliyordu.

"Aşağıda kahvaltı hazır. Bizi bekliyorlar."

"Tamam. Bekle beraber inelim."

"Olur."

Üzerine rahat bir şeyler giymişti benim gibi. Antrenman yapacağımızı unutmamıştı. Hemen aşağı indik. Merdivenlerden inerken elimi tuttu ve karşı karşıya oturmamızı rica etti. Ben de kırmadım. Kahvaltıdan sonra görevliler orayı toplamaya başlamıştı. Anlaşılan kahvaltıyı da onlar hazırlamıştı. Bizde fazla vakit kaybetmeden antrenmana koyulduk. Çok güzel görünüyorsun dedi bana ben de kafamı yere eğerek teşekkür ettim.
Antrenmana başlamıştık ve işimiz uzun gibi görünüyordu. Kılıç kullanmayı bile bilmiyordum. O kül olan cesedi kılıç ile ben öldürmüştüm aslında ama o korkudan olan bir refleksti onu saymayın.

ALEC'IN AĞZINDAN:

Camille' den sonra bana bir şeyler olmaya başladı. İstemsizce canım kan çekiyor. Kendi kanımın tadına baktım ve daha fazla istedim. En kötüsüde Camille nin halisülasyonlarını görüyorum. Beni çağırıyordu. Birkaç gündür odama kapanmıştım.

Kapı çaldı.

"Ne var? !"

"Alec artık odandan çıkmazsan uyuşturucu bağımlısı olacağını düşüneceğim ve kapını kıracağız"