GÖLGE AVCILARI

[~BÖLÜM 15:~]

Yeni bir bölüm ile merhaba. Umarım okulunuz iyi gidiyordur. Benimki idare eder işte. Lise 2 falan . İyi okumalar.

...

ALLİSON'DAN:

Gözlerimi açtığımda bulanık gördükleri için ilk gördüğüm kişiye nerede olduğumu sordum.

"Odandasın ve güvendesin sevgilim."

Bu sesi hem ezbere bildiğim için hem de sevgilim dediği için tanımak zor olmadı. Simon idi. Ona kızgınım hâlâ. Sadece annem ile olan olaydan sonra birinin bana destek olması gerekiyordu o yüzden fazla uzatmak istemedim.
Ama hâlâ kırgınım yani.

"Merhaba Allison"

Bu ses.. Yoksa o..

"Sen buraya giremezsin. Yoksa.."

Sözümü keserek yaptı açıklamasını:

"Ben hem vampir melezim hem de en iyi gölge avcılarından biriyim."

"Neden daha önce söylemedin şapşal"

Diyerek kahkaha attım ve doğrulmaya çalıştım ama kolum ağrıyordu. Simon da o sırada Tyler a en kötü bakışlarını atıyordu. Tanışmışlar demek ki.

"Kolum ağrıyor.!"

"Al bunları iç. Koluna iyi gelecektir."

Elindeki mavi hapı su ile bir yudumda içtim . Simon yerinden kalktı ve Ty oturdu. Biz Ty ile o kadar çok sohbete kaptırmışız kendimizi ,  Simon un gittiğini Ty ın çalan telefonu ile Ty dışarı çıktığında fark ettim.

Neden gitti ki bu şimdi? Kolumun ağrısını hissetmiyordum artık. Demek ki ilaç etkisini göstermişti.

Bu arada Tyler benim en iyi arkadaşlarımdan biridir. Sadece ben gölge avcısı olduğumu öğrenmeden 1 yıl önce o eğitimlerini tamamlamak için yurt dışına gideceğini söylemişti ve salya sümük ağlayarak ayrılmıştık. O ayrılışımızda ikinci kez ağladığını söyledi. İlk annesini kaybettiğinde ağladığını söyledi. Yani evet annesi yok. O en az Alec kadar değerli. Alec ile de konuşmuyoruz uzun zamandır.

Neyse ya. Aşağıda durumlar ne alemde acaba? Bana bunca zaman annem olduğunu yutturan kadın da hâlâ gitmedi mi acaba?

Tyler ın telefon görüşmesi bitmişti.

"İyi hissediyorsan inelim mi prenses?"

"Olur prensim."

Her ne kadar iyi olduğumu söylesem de koluma girerek merdivenlerden inmeme yardımcı oldu. Simon hemen ayağa kalktı ve beni Tylerın kollarından alarak kendisi girdi koluma. Îlk önce Tyler bırakmadı fakat Simon en kötü bakışlarını atmış olacak ki ikilemedi bile.

Koluma girerek beni televizyonun olduğu bölümdeki koltuklardan birine oturttu. Kendisi de yanıma oturdu. Tyler da tam karşıma oturmuştu.

Simon alnımdan öptü ve:

"Daha iyisin sanki"

"Evet. Tyler ın verdiği ilaç çok iyi geldi. "

Bu sözleri söylerken Tyler a baktım. Göz göze geldik ve göz kırptı.
Ben de buna karşılık olarak gülümsedim.