Part 6

303 10 0

ni seventeensnoonar

ni seventeensnoonar

ANG PAG BABAGO.

Yonyon

Ilang ara na kaming hindi nag uusap ni Stephanie. Nag aalala na ako sa kanya. Hindi manalang siya nasagot sa tawag at text ko. Ang huling text ng ate niyang si Yul ang lalong nag sindak sakin. Ilang araw na daw hindi umaalis si Steph sa kwarto niya. Hindi na din daw ito nakakain ng tama. Ano bang problema ng kaibigan ko?

Papunta ako ngayon kila steph. May importanteng meeting kami sa club. Pero mas importante ang kaibigan ko. Hindi ako matatahimik hanggat hindi ko nasisiguradong okay siya. Natatakot ako. Kasi hindi naman ganyan si Steph.

*TOK TOK*

"Yonyon, buti't na padalaw ka. Ikaw na muna ang bahala sa kapatid ko ha? Malalate na ako sa trabaho ko." At ayun nag mamadaling umalis si Ate yul.

Dali dali akong umakyat sa taas at kinatok ang kwarto ni Steph. Hindi ako aalis dito. Hangga't hindi ko siya nakikitang ayos at nakakausap.

"Steph. Si yonyon to. Bukasan mo yung pinto." Walang nasagot.

"STEPH ANO BA! BUKSAN MO YUNG PINTO." Wala padin. Tsk.

"STEPH ISA PA! WAWASAKIN KO NA TONG PINTUAN! ANO BA BUKSAN MO TO!" Oo galit na talaga ako. Nag aalala na ako eh. Baka kung ano ng ginagawa nitong bruha na to.

Maya-maya bumukas na ang pinto. Dali dali akong pumasok at ginignan siya. Jusko mukang bruha tong nakikita ko. Hindi to si Steph. Na maayos sa katawan. Na malinis. Itong nakikita ko mukang pulubi sa kanto.

"Jusko, Anong nangyari sayo steph?" Nakita ko na namamaga yung mata niya. At namumula ang ilong niya. Hindi siya sumagot sa tanong ko. Nilapitan ko siya at niyakap ko hinagod ko ang likod niya.

"Wag ka ng umiyak ha? Andto na si Yonyon." At lalo pa siyang umiyak. Gusto ko sana siyang tanungin kung anong problema niya. Pero as kailangan ko munang icomfort at patahanin siya.

"Steph. Diba bestfriend mo ako? Andito ako. Handang makinig kahit ano pa yang problema mo. Kaya wag ka mahihiya o mag alinlangan mag open sakin ha?" Pag ka sabi ko nan ay humiwalay siya sa pag kakayakap sakin.

"Kim Taeyeon. U.. Nata-takot ako.. Kinakahiya ko ang sarili ko.. Ma-may nangya-yari samin ni Kris." Umiiyak na sabi niya sakin.

KRIS WALANGYA KANG LALAKI KA! BAKIT SI STEPH PA! NAPAKAMANYAK MO. GAGO KA! Galit na galit ako kay Kris. Kaya pala nag ka ganito ang bestfriend ko gawa ng gagong katulad niya.

Ngayon naiintindihan ko na si Steph. Naiiyak ako. Ako may kasalanan nito eh. Dapat hindi ko nalang siya pinilit sumama. T.T

"Steph. I'm so sorry. Kasalanan ko ito eh. Dapat hindi na lang kita pinilit." Umiyak ako, kasi ako naman talaga may kasalanan nito. Ang kawawang bestfriend ko. :(

"Yon. Wag mo sisihin sarili mo please."

"Pero..."

"Kakalimutan ko lahat to. At please wag mo nang ipapaalala ha? Please yonyon. Sa tin nalang to. Wag mo ng sasabihin kay Ate."

Nag nod nalang ako. T.T At umiyak padin.

"Simula bukas babalik na ako sa dati. Papasok na ako sa school at mag aaral ng mabuti. Ayaw kong ng dahil dito nag kakaganito ako yon. Madami pa akong pangarap. At hindi lang si Kris ang sisira non. Hindi ko hahayaan sirain ito nang pag kakamali ko."

Ayan ang bestfriend ko matapang. T.T Naiiyak padin ako. Pero tama si Steph. Hindi lang ang gago Kris na yun ang sisira sa mga pangarap niya. Siguro. Dapat ko na ding kalimutan si Kel. Ayaw ko din masira ang buhay ko ng dahil lang sa isang gago. T.T Kaso mahal ko si Kel eh. Pero mas mahal ko ang kaibigan ko at ang mga pangarap ko.

"Tama yan steph. Simula ngayon pag igihan natin ang pag aaral natin. Kakalimutan ko na din si Kel. Mas uunahin ko ang pag aaral ko."

AT SISIMULAN NAMIN YAN NI STEPH NGAYON.

Kaso bukas ang pasok namin eh. Hahaha. Kaya bukas nalang. XD

- - -

Short update. ; ;

Sorry readers. Medyo busy ang lola nyo. :(((

Labyuuu. <33