Kelebeğin Rüyası

Bölüm 5

Öğle arasında oturmuş bizimkilerle yemek yiyorum. Bizimkiler dediğimde Demirler grubu işte. Evet onlara Demirler grubu demeye başladım neden hiç bilmiyorum ya öyle diyesim geldi işte.

Bem yemeğime gömülmüş bişeyler tırtıklarken masaya bir çocuk yaklaştı. Direk gözlerini bana dikip
"şey selam Mercan ben Ozan bugün bizimle yermisin acaba"diyip enseaini kaşıdı. Kabul tatlı bir görüntüsü var ama gitmek istemiyorum.

Tam kibarca reddedicekken birisi
"hayır gelemez görmüyor musun bizimle yiyor. Şimdi bas git"dedi.

Bir tahmin edin bakalım kim?

Yada boşuna uğraşmayın çünkü bulamazsınız.

Kim mi? Tamam söylüyorum
Demir...

Bem gözlerimi açmış ona bakarken şu çocuk yani Ozan mahcup bir şekilde yanımızdan ayrıldı.

Şimdi farkettim de bir ben değil bütün grup Demire şaşkınca bakıyor.

Demir ona olan bakışlarımızı farkedince
"ne? o çocuğu sevmiyorum,bakmayın öyle "diyip yemeğine döndü.

Bende umursamayıp yemeğe devam edecektim ki doyduğumu fark ettim.

Oldukça az yemek yiyordum ve bu yüzden annemden çok azar işitmiştim. Ama ne yapabilirim ki midem almıyo çabuk doyuyorum ve kolay acıkmıyorum. Dolayısıyla fazla zayıfım.

"afiyet olsun,ben sınıfa çıkıyorum "tepsimi alıp kalkıyordum ki Elif

" ne yedin kızım yemeğin öylece duruyor, zaten çok zayıfsın doğru düzgün ye yemeğini"

"ya doydum gerçekten yiyemem daha fazla "bişey demesine fırsat vermeyip hemen kalktım yoksa bitirmeden bırakmazdı. Bu süre içinde anladığım bişey varsa oda Elifin aşırı inatçı olduğuydu.

*****

Sınıfa gelince bir kaç kişi hariç boştu, daha kimse yemekten gelmemişti. Kulaklıklarımı takıp şarkı dinlemeye başladım. Öğle arasının bitmesine daha çok var sanırım gözlerimi dinlendirsem fena olmaz. Sıraya kafamı koyup gözlerimi kapattım.

********

Birinin kolumu deşmesiyle pardon dürtmesiyle kafamı sinirle kaldırdım sanırım uyuya kalmışım. Kulaklıklarımı çıkarıp sinirle soludum.

"delseydin kolumu, yavaş ya, biraz insan ol be"derken beni dürtenin Demir olduğunu farkettim.

"hoca geldi diye uyandırdım sanada iyilik yaramıyor ha"

"sende insanca uyandırsaydın bişey demezdim heralde"

"Afra tafra yapma bana Afra "
Yüzümün aldığı şekli görünce bir kahkaha patlattı. Şaşırdım açıkçası neredeyse gülmeyen bir çocuktan böyle bir gülüş beklemiyordum.

Ama biraz sesli gülmüş olacakki hocanın ve tabiki sınıfın dikkatini çekti. Bu hocayı seviyordum. Orta yaşlı iyi bir adamdı ve kimseyi kimseden kayırmazdı. Doğruya ödülünü, yanlışa cezasını veriyordu.

"birdaha sesiniz çıkarsa sizi dersten atarım haberiniz olsun, ona göre davranın"

"özür dileriz hocam"diyip önüme döndüm.

Ve bu arada Demir hala yanımdan kalkmadı ve kitabıda burda sanırım yanımda oturacak. Ona döndüm ve göz kırpıp
"sen hayırdır"dedim

"hiç, Emre'den sıkıldım bu ders burdayım"

"bana sormana gerek yok oturabilirsin"

"sormayacaktım zaten, merak etme canım"

Canım?
Canım!