Who the Hell is "She"?!

CHAPTER 41

(PINKY’S POV)

(Few hours earlier)

Her delicate eyebrows shot up. She looked at the devil thing Hans is giving her.

“Oh.”

Her delicate eyebrows shot up half centimeter higher.

“What?”

“Anong gagawin ko dyan?”

“Itago mo.” Hindi na nito hinintay na kunin niya ang cellphone nito at inilagay iyon sa kamay niya. She narrowed her eyes at the filthy thing. Her very delicate eyebrows got even higher.

“Anong drama ito Hans William?”

He shrugged his shoulders. “It’s a vacation, I don’t want to work. I just want to enjoy the place.”

I think I need a hearing aid. Walang salitang nilapitan niya ito at sinalat ang magkabilang pisngi nito, ang leeg, ang noo, ang ilong—

“Not my nose.” Nalukot ang mukha nito. Hinagip nito ang kamay niya at hinila siya paalis sa pinag-iwanan sa kanila ni Lav. Napatingin siya sa kamay niyang hawak nito.

 “May nakain ka bang masama? Matamis? Maasim? Malagkit?”

“Why? Do I need to reason out to be with you? Masama bang magsaya kasama ang girlfriend?”

Ngumiti siya ng sarkastiko. “Naks naman, may ganun pala sa dictionary mo.”

“If I remember it right sinamahan kitang mag-yoga kahit may meeting ako.”

“And if I remember it right, natalo kita sa candy crush kaya kita napilit na sumama.” She tried freeing her hand from him but his hand just got tighter. He chukled.

“Well, that’s the first time I lost.” He squeezed her hand and tugged. Nagpahila na lang siya.

Hep, hep, hep! Ano yan ha?

Wala ah! Cold kaya ang pagtrato ko sa kanya.

Ganyan pala ang cold. Psh.

“San ba tayo pupunta?” Kanina pa kasi sila naglalakad.

“You’ll see.” He smiled at her and snaked one arm around her waist.

Aba, aba, aba…pitikin mo yan.

Alin?

Yung kamay duh?

….bakit?

Anong bakit?!

Ipinilig niya ang ulo para mawala ang iniisip. Minsan ang hirap hindi makipag-usap sa sarili, lalo na kapag wala kang makausap kundi sarili mo. Gets ba? Ang gulo no? Tapos yung kamay mo hawak ng iba, feeling kanila yung body part na sa iyo. Ang higpit pa ng hawak, nakakapagod tuloy bawiin, sayang effort kaya hahayaan mo na lang.

Yeah, right.

“San nga tayo pupunta? You cant just drag me anywhere you know that? I have what you call free will in English.”

What a big word.

Pero hindi ito sumagot. Tiningala niya ang hotel nang pumasok sila sa loob. Nagpahila lang siya since wala siyang idea kung san sila pupunta. Maybe he has a surprise for her, or he prepared a special dinner or magstargazing sila sa rooftop ng hotel. Napangiti siya sa naisip. That would be so romantic, well she deserves it. Marami na itong atraso sa kanya, kung hindi pa siya ang unang magtetext o tatawag, baka ugatin siya sa kinatatayuan. Well, naiintindihan naman niyang busy ito sa trabaho at may usapan sila, pero syempre—