Canım sevgilim; Burası bir akıl hastanesinin dördüncü katı, Sana bu satırları buradan yazıyorum Bu sana yazdığım kaçıncı mektup bilmiyorum Yokluğuna alışamadığım Ve hayalin ile yaşadığım, İsmini sayıkladığım
Sana benzeyen birini gördüğümde ağladığım için burdayım.
Kimse anlamıyor beni, Deli olduğumu düşünüyorlar, Sana geleceğimi söylüyorum Bağlıyorlar beni, Kendimde değilmişim, Gidemezmişim, Göremezmişim, Öldüğünü kabul edecekmişim.
O ölmedi diyorum, Ağlıyorum. Öldü diyorlar, Dönmeyecekmişsin, Ellerini tutamayacakmışım, Gözlerine bakamayacakmışım, Sarılamayacakmışım sana, Dokunamayacakmışım, İyileşene kadar burda kalacakmışım...
Ben deli değilim diyorum anlamıyorlar, Hemşireler geliyor yanıma Acıyan gözlerle bakıyorlar bana, Oturup anlatıyorum onlara, Beni bekliyor diyorum, Özlemiştir, merak etmiştir, Onlar da ağlamaya başlıyor.
Sana bu mektubu Bir akıl hastanesinin dördüncü katından yazıyorum, Yokluğunu yaşıyorum, Yaşadığını biliyorum, Biliyorum gitmedin, Bizi ayıracaklarını sanıyorlar Ayıramazlar biliyorum Mevsim kış, Üşüyor musun? Hava soğuk, Yağmur var.
Ellerin buz tutmuştur şimdi Ellerini tutmalıyım, Isıtmam lazım, Üşüyorsun biliyoum Montumu vermeliyim sana, Gelmeliyim diyorum Biliyorum sende özledin beni Merak etme iyiyim ben Sadece gelemediğim için affet beni Dedim ya, Bu sana yazdığım kaçıncı mektup bilmiyorum.
Sen neden cevap yollamadın hala? Yoksa göndermiyorlar mı mektuplarımı sana? Yada; Sen yazıyorsun da bana mı vermiyorlar? Adresi daha iyi yazıyorum buraya, Altına da özellikle tarif ediyorum, Bulmaları kolay olsun diye seni, Oysa ki,
hangi postacıya sorsan bilir evini..
Acele cevap bekliyorum bitanem. Seni çok seviyorum.
